Οι νέοι αναζητούν τον αληθινό Χριστό, όχι τoν εγκόσμιο σωσία Του
Πριν από καιρό συνάντησα ένα νέο που μου έκανε μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: «Η ιστορία που διηγούνται τα Ευαγγέλια είναι αληθινή; Πρέπει να πιστέψουμε αυτό που η Εκκλησία μας λέει για τον Ιησού; Ή είναι απλά παραμύθια και θρύλοι;»
Δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει να συζητώ με νέους που παρουσιάζουν ορισμένες αμφιβολίες. Πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη μας αυτές τις ερωτήσεις, επειδή αποτελούν τον καρπό μιας ειλικρινούς επιθυμίας για αλήθεια και εμβάθυνση.
Οι καιροί έχουν αλλάξει. Κάποτε κανένας δεν θα τολμούσε να αμφισβητήσει το Ευαγγέλιο. Σήμερα οι νέες γενεές βομβαρδίζονται τόσο πολύ από ειδήσεις που καταλήγουν να έχουν αμφιβολίες για τα πάντα.
Ο κόσμος του διαδικτύου, για παράδειγμα, αποτελεί ένα μεγάλο εμπορευματοκιβώτιο όπου μπορεί κάποιος να βρει τα πάντα και το αντίθετο. Τροφοδοτούνται οι πιο παράξενες ιστορίες για τη ζωή του Ιησού, βασισμένες σε υποτιθέμενα μυστικά έγγραφα ή σε αρχαία κείμενα τα οποία έχουν βρεθεί ποιος ξέρει πού.
Γύρω από αυτή τη μόδα έχει αναπτυχθεί μια αγορά η οποία καρπούται χρήματος, κυρίως μέσω της πώλησης βιβλίων.
Είναι ένας κύκλος εργασιών που στοχεύει στο κοινό των νέων, κινδυνεύοντας να μετατραπούν σε ένα αληθινό και μοναδικό τρόπο κατήχησης. Εκμεταλλευόμενοι την έμφυτη αίσθηση της περιέργειας των νέων για τον κόσμο του μυστηρίου, προσπαθούν να διαδώσουν μηνύματα κάθε είδους, προτείνοντάς τα ως κρυμμένη ιστορική αλήθεια.
Αλλά πώς προέκυψε όλο αυτό; Γιατί μερικοί νέοι φαίνεται να έλκονται από ορισμένα ρεύματα σκέψης;
Τα τελευταία χρόνια μια κάποια παραπληροφόρηση έχει βρει πρόσφορο έδαφος σε μια συγκρητιστική και σχετικιστική νοοτροπία η οποία μεταδίδεται μέσω διαφόρων μέσων: μουσική, blogs, κοινωνικά δίκτυα, κινηματογράφο, τηλεοπτικές ταινίες, περιοδικά, τηλεοπτικές εκπομπές.
Δεν είναι δύσκολο να βρούμε συνεντεύξεις τραγουδιστών ή ηθοποιών, πολύ δημοφιλών στους νέους, οι οποίοι απεικονίζουν τον Ιησού ως «έναν από τους τόσους προφήτες», μειώνοντάς τον στο επίπεδο ενός σχεδόν άγιου ανθρώπου του σήμερα.
Ας μην ξεχνάμε, λοιπόν, τις διάφορες στρεβλώσεις του Χριστιανισμού που προσφέρονται στους νέους μέσα από ορισμένα μέσα επικοινωνίας. Προσπαθούν να μιμηθούν αυτό που ανήκει στην παράδοσή μας, για να οδηγήσουν τους νέους σε παραπλανητικούς δρόμους.
Ας σκεφτούμε το αχαλίνωτο εμπόριο αγαλματιδίων αγγέλων που φέρνουν τύχη, που δεν έχουν τίποτα κοινό με εκείνους του χριστιανισμού. Παρουσιάζονται με παράξενα ονόματα και δήθεν παρόμοιες αρμοδιότητες με αυτές των φυλακτών.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η εκμετάλλευση του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, ο οποίος έχει μετατραπεί από τους πιο εξτρεμιστές οικολόγους σε ένα είδος προδρόμου των «παιδιών των λουλουδιών».
Αυτά τα χριστιανικά σύμβολα επεξεργασμένα φαίνονται αληθινά, αλλά δεν είναι. Συμβάλλουν στην οικοδόμηση ενός Χριστιανισμού προληπτικού και αποδυναμωμένου, πολύ απόμακρου από το μήνυμα του Ευαγγελίου.
Αλλά δεν είναι ανάγκη να είμαστε απαισιόδοξοι! Όλο αυτό το έργο της παραπλάνησης μπορεί να αποτελεί μια πολύτιμη ευκαιρία για να κάνουμε τους νέους να ανακαλύψουν εκ νέου τον πιο αληθινό Χριστό. Σε βάθος χρόνου, θα μπορούσε να παράγει καρπούς εντελώς αντίθετους από τους αρχικούς στόχους του.
Οι νέοι διψούν για την αλήθεια, όχι για την σύγχυση. Μετά από μια αρχική φάση αναζήτησης και εμβάθυνσης θα ξέρουν σίγουρα να διακρίνουν τη μολυσμένη θάλασσα από την πηγή με το καθαρό νερό. Και τελικά θα ξεδιψάσουν.
