Οι μικροί και η εξομολόγηση

Όταν έρχεται ένα παιδί να εξομολογηθεί, το κοιτάζω κατά πρόσωπο, δείχνοντας το ενδιαφέρον μου για εκείνο, του λέω ένα ζεστό «γεια σου» που εκείνο με γούστο το ανταλλάσει.

Μετά για μπούμε αποτελεσματικά στην αληθινή ομορφιά  του Μυστηρίου της εξομολόγησης, με μεγάλο ενδιαφέρον του ζητώ, χρησιμοποιώντας το όνομά του: « Γιάννη ξέρεις πόσο σε αγαπά ο Ιησούς;». Σ’ αυτή την ερώτηση  συμβαίνουν εντυπωσιακά πράγματα μέσα στην καρδιά του παιδιού, που πριν από όλα παίρνει το ύφος του σοβαρού και του ανθρώπου που σκέπτεται, μετά χαμογελώντας ευχαριστημένος και κοιτάζοντάς σε κατά πρόσωπο και εκείνος, σαν να  σου ζητάει να συμμεριστείς  τη χαρά που εκδηλώνει απαντώντας:  «Ναι πολύ –πολύ».

Στο πλαίσιο αυτής της απάντησης δείχνοντάς του όλη μου την πίστη στην αγάπη του Θεού, επιμένω:  “Ακόμη περισσότερο, ακόμη περισσότερο…».

Τότε αισθάνεσαι ότι ο μικρός μετανοών, σκιρτώντας  από μεγάλη χαρά , σου λέει με λόγια ακόμα πιο σωστά ότι ο Ιησούς το αγαπά « ατέλειωτα-ατέλειωτα, απείρως». ¨η ανοίγοντας τα χεράκια του αναφωνεί με χαρά: «Με αγαπά τόσο ο Ιησούς».  

Σ’ αυτό το σημείο, το θεωρώ αρκετά έτοιμο για την εξομολόγηση και το ρωτώ: «Λοιπόν στον Ιησού, που τόσο πολύ σε αγαπά  έχεις κάνει κάτι που πρέπει να του ζητήσεις συγνώμη;.

Ο μικρός Γιάννης, αμέσως φωτισμένος από την αγάπη του Ιησού μπορεί να δει καθαρά τις ελλείψεις του, τα πταισματάκια του, τα οποία και εξομολογείται  με χαρούμενη ευγνωμοσύνη  για τη σιγουριά της  συγνώμης που θα λάβει

Νομίζω ότι με τον τρόπο αυτό της εξομολόγησης ανακαλύπτει  και μαθαίνει  ότι ο Ιησούς είναι πιο ευχαριστημένος  που θα τον συγχωρήσει, παρά εκείνος που θα συγχωρηθεί.

Πριν από καιρό η ευτυχισμένη μου έκπληξη ολοκληρώθηκε, όταν ένας μικρός «μετανοών», φεύγοντας, μου εγγυήθηκε  χαρούμενος ότι θα το έλεγε και στη μαμά και στον μπαμπά.