Οι ισχυροί της γης

“Να το θυμάσαι καλά – λέει η γιαγιά στο Γιωργάκη το εγγονάκι της – ότι σ’ αυτό τον κόσμο, στον ουρανό, στη γη και στη θάλασσα , από πάντα ο μεγάλος τρώει το μικρό, ο ισχυρός τρώει τον αδύναμο”.

Συμβαίνει στη θάλασσα, όπου η φάλαινα  τρέφεται με πιο μικρά ψάρια. Συμβαίνει στον ουρανό, όπου ο αετός τρώει τα ψαρόνια και τα ψαρόνια τρέφονται από τις σκνίπες. Συμβαίνει και στη,  όπου το κυνήγι του λιονταριού και της λεοπάρδαλης  αποτελεί αληθινό θέαμα “Ο θάνατός σου η ζωή μου”, λένε οι λόγιοι.

Το Γιωργάκη δεν μπορούσε να χωνέψει,  ότι αυτό συμβαίνει και μεταξύ των ανθρώπων. Του είχαν διδάξει ότι όλοι οι άνθρωποι είναι μικροί  και ταυτόχρονα όλοι είναι εξ ίσου μεγάλοι. Έκανε μεγάλη προσπάθεια να εξηγήσει στη γιαγιά, ότι την περασμένη Κυριακή στην Εκκλησία, ο ιερέας διάβασε το Ευαγγέλιο, που έλεγε ότι: « Οι δυνατοί της γης μεταξύ των ανθρώπων χρησιμοποιούν για τον εαυτόν του τη δύναμη, αλλά για σας δεν πρέπει να είναι έτσι!”. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ενεργούν όπως τα «ζώα»., αλλά να συμπεριφέρονται ως άνθρωποι, ως παιδιά του Θεού. Από το Θεό έχουν λάβει μια εντολή διαφορετική από εκείνη των ζώων.

Η γιαγιά προχώρησε περισσότερο: Ο Θεός έθεσε  μια εξαιρετική εξαίρεση  στους ισχυρούς της γης, ένα ψωμί που μεταμορφώνει  από μόνο του όποιος το τρώει, την Ευχαριστία. Το ψωμί που είναι ο Θεός. « «Φάγε με, είπε ο Ιησούς στον Άγιο Αυγουστίνο, «δεν θα είσαι εσύ, που θα με μεταμορφώσεις σε σένα, αλλά εάν με φας, τότε εγώ θα σε μεταμορφώσω σε Μένα».

Εγώ, ο Πλάστης σου, έγινα μικρός. Έγινα μια μπουκιά ψωμιού. Εγώ, ο Θεός σου, δεν είμαι ζηλιάρης  της θεότητάς μου, αντιθέτως επειδή είμαι ο πιο μεγάλος, μπορώ να σου πω: φάγε με και θα σε μεταμορφώσω σε Μένα.