Οι δυσκολίες των παιδιών της Αφρικής
Από το 1991, η 16η Ιουνίου εορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα αφιερωμένη στο Παιδί της Αφρικής, για να αποτιμηθεί η κατάσταση της παιδικής ηλικίας στην αφρικανική ήπειρο, η οποία χαρακτηρίζεται από υψηλότατο ποσοστό πολύ νέων σε ηλικία ανθρώπων μέσα στον συνολικό πληθυσμό, αλλά και όπου καταγράφονται οι χειρότεροι δείκτες υγείας και ευημερίας των παιδιών.
Βάδιζαν ζητώντας μια καλύτερη εκπαίδευση και πιο κατάλληλα σχολεία. Ακολούθησαν οι βίαιες συγκρούσεις με την αστυνομία του National Party, που ήταν τότε στην κυβέρνηση. Εκατοντάδες σκοτώθηκαν: μεταξύ αυτών, τέσσερα παιδιά. Ήταν η νέα μαύρη γενιά της Νότιας Αφρικής που έβραζε λόγω των φυλετικών διακρίσεων. Από εκείνη τη 16η Ιουνίου πριν από σαράντα τέσσερα χρόνια, η εξέγερση εξαπλώθηκε σε ολόκληρη τη χώρα και διαδραμάτισε βασικό ρόλο στο τέλος του απαρτχάιντ, το 1991. Πέρασαν αρκετά ακόμη χρόνια ωσότου μια εξεταστική επιτροπή να διαπιστώσει ότι στις πρώτες εκείνες συγκρούσεις είχαν σκοτωθεί 575 άνθρωποι. Και άλλα χρόνια πέρασαν μέχρι, το 1991, ο Οργανισμός για την Αφρικανική Ενότητα (OUA) και στη συνέχεια τα Ηνωμένα Έθνη να καθιερώσουν τη 16 Ιουνίου ως ημερομηνία για να δοθεί προσοχή στις συνθήκες διαβίωσης των παιδιών και των νέων της αφρικανικής ηπείρου.
Η κατάσταση των παιδιών στην Αφρική
Η ομορφιά και ο πλούτος της Αφρικής δεν αρκούν για να υπερασπιστούν την παιδική ηλικία που σε πολλές περιοχές υφίσταται τις τραγικές συνέπειες των ατελείωτων πολέμων. Σύμφωνα με αναφορές του Save the Children, παρόλο που οι Αφρικανοί ηγέτες δευσμεύτηκαν να τερματίσουν όλες τις συγκρούσεις έως το 2020, οι πέντε τελευταίες ετήσιες εκθέσεις των Ηνωμένων Εθνών για τα παιδιά και τις ένοπλες συγκρούσεις αποκαλύπτουν ότι έγιναν μόνο λίγα βήματα προόδου αναφορικά με την προστασία των μικρών παιδιών. Και αυτό, από την έναρξη της εκστρατείας της Αφρικανικής Ένωσης με την ονομασία “Silence the Guns” το 2013.
Η ενθάρρυνση και το έργο των Επισκόπων
Ενάντια σε ένα πεπρωμένο που φαίνεται σαν να είναι προγεγραμμένο, δεν σταματά η δέσμευση της Αφρικανικής Εκκλησίας να σώσει τους νέους της. Ειδικότερα, παρεμβαίνοντας στο φαινόμενο της παράνομης μετανάστευσης, η Περιφερειακή Επισκοπική Διάσκεψη της Δυτικής Αφρικής – η Cerao – συναντήθηκε τον Μάιο για τη συνέλευση της Ολομέλειας με θέμα: «Νέα ευαγγελισμός και ολοκληρωμένη ανθρώπινη ανάπτυξη στην Εκκλησία». Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν με το προσκύνημα στον θεομητορικό προσκυνηματικό ναό της Yagma, για να ζητήσουν από την Παναγία «να μεσολαβήσει για τις αφρικανικές χώρες που δοκιμάζονται σκληρά από έλλειψη ασφάλειας και από κοινωνικές κρίσεις». Στη συνέχεια, οι ιεράρχες τέλεσαν εκεί τη Θεία Λειτουργία και τελικά εξέδωσαν μια κοινή δήλωση «αναφορικά με την επισφάλεια των αφρικανικών λαών, την επιθυμία τους να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή σε μια Αφρική πλούσια από τους δικούς της φυσικούς πόρους». Ισχυρή ήταν η πρόσκληση και η δέσμευση που απηύθυναν στους νέους να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους παραμένοντας στη χώρα τους, καθώς και το κάλεσμα στις ευθύνες των πολιτικών.
Ο θεμελιώδης ρόλος της εκπαίδευσης
Η εκπαίδευση των αγοριών και προπάντων των κοριτσιών σημαίνει τη δημιουργία νέων γενεών, ικανών να επιλέξουν το δικό τους μέλλον. Μόνο με αυτόν τον τρόπο, εξηγεί ο π. Giampietro Pettenon – Πρόεδρος των Ιεραποστολών Don Bosco – είναι δυνατόν να δοθεί ένα αύριο στην Αφρική. Ασφαλώς, συνεχίζει ο ιερέας, η γενίκευση δεν είναι δυνατή, δεδομένου ότι «οι πραγματικότητες της αφρικανικής ηπείρου είναι διαφορετικές και πολλαπλές». Εκτός από την εκπαίδευση, καταλήγει ο π. Giampietro, υπάρχει ανάγκη για εθνικές και διεθνείς πολιτικές που να μπορέσουν να σπάσουν τις δυναμικές που καθιστούν την Αφρική ένα έδαφος συγκρούσεων και κατάκτησης.
Είναι σημαντικό, υπογραμμίζει ακόμη ο ιερέας, να γνωρίσουμε τις ιδιαιτερότητες αυτής της ηπείρου με τους πολλούς λαούς της. Η συνέχιση της εκμετάλλευσης της Αφρικής σημαίνει τη διαιώνιση «των συνθηκών που οδηγούν στη μετανάστευση», ένα φαινόμενο «που θεωρείται ως εισβολή από τη Δύση». Εδώ, λοιπόν, είναι η ανάγκη «δημιουργίας συνθηκών για την τοπική ανάπτυξη που να επιτρέπουν στους νέους Αφρικανούς να έχουν ένα εργασιακό μέλλον». Αυτό όμως πρέπει να γίνει, καταλήγει ο π. Giampietro, «με παρεμβάσεις σε επίπεδο μακροοικονομίας, και συνεπώς μεταξύ των κρατών εντός της αφρικανικής ηπείρου, με αποφυγή της εκμετάλλευσης από μεγάλες εταιρείες ή επιχειρήσεις και με αποτροπή της πώλησης όπλων, τα οποία τροφοδοτούν τους εμφύλιους πολέμους στο εσωτερικό αυτών των χωρών».
————————-
Πηγή: Vatican News
Μετάφραση: π.Λ
