ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΔΙΟ ΑΛΛΑ ΚΙΝΗΤΡΟ
Η επίσκεψη του Πάπα Φραγκίσκου στη Γεωργία ξεκίνησε σε κλίμα μεγάλης οικουμενικής εγκαρδιότητας. Στο αεροδρόμιο της Τιφλίδας, εκτός από τις πολιτικές αρχές, τον Επίσκοπο Ρώμης καλωσόρισε και η Αυτού Μακαριότητα Ηλίας ο Β’, Καθολικός Πατριάρχης Πάσης Γεωργίας γνωστός για την λαμπρή πνευματική προσωπικότητα του, αν και αποδυναμωμένος λόγω προχωρημένης ηλικίας.
Οι ένθερμοι αστεϊσμοί μεταξύ των δύο είναι η εικόνα που περικλείει την σημασία αυτής της συνάντησης. Σημασία που έχει τις ρίζες της στη μακρά διαδρομή του διαλόγου μεταξύ της Καθολικής Εκκλησίας και της Ορθόδοξης.
Στην ομιλία του στο Ορθόδοξο Πατριαρχείο, ο Πάπας θέλησε να θυμίσει ένα σημαντικό συνδετικό κρίκο, στον οποίο πρωταγωνιστικό ρόλο έπαιξε ο Ηλίας Β΄. Ο ίδιος – δήλωσε ο Φραγκίσκος – «Εγκαινίασε μια νέα σελίδα στις σχέσεις μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Γεωργίας και της Καθολικής Εκκλησίας» όταν ήρθε στη Ρώμη, ο πρώτος Καθολικός Γεωργιανός για να το κάνει πράξη , και συναντήθηκε με τον Ιωάννη Παύλο Β΄ με τον οποίο αντάλλαξαν ασπασμό ειρήνης και την υπόσχεση να προσεύχονται ο ένας για τον άλλο.
Αδελφική φιλοξενία στην οποία ανταποκρίθηκε ο Πάπας Wojtylaτο 1999, με την ευκαιρία της επίσκεψής του στη Γεωργία. Ο Άγιος Πατέρας υπενθυμίζει ότι εκείνη την περίοδο ήταν «εξαιρετικά σημαντικό», επειδή βρισκόμασταν στο κατώφλι του Ιωβηλαίου του 2000.
Σήμερα η ιστορική συνέχεια είναι εξίσου σημαντική, καθώς ο κόσμος δείχνει να είναι – τα λόγια του Πάπα ήταν – «διψασμένος για ευσπλαχνία, για ενότητα και για ειρήνη». Είναι ένας κόσμος που έχει ανάγκη «αυτές οι δεσμεύσεις» οι οικουμενικές «να λάβουν νέα ώθηση, ένθερμη ανανέωση, για τις οποίες εκείνος ο ασπασμός ειρήνης και ο δικός μας αδελφικός εναγκαλισμός αποτελούν ήδη σαφή ένδειξη».
Οι σπόροι για την αδελφότητα μεταξύ Ρώμης και Γεωργίας θα αναζητηθούν στον Χριστιανισμό των πρώτων χρόνων, εκείνο των αποστόλων. Ο Ποντίφικας υπενθυμίζει ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία της Γεωργίας έχει τις ρίζες της στο κήρυγμα του Αποστόλου Ανδρέα, όπως και η Εκκλησία της Ρώμης έχει τις δικές της στο κήρυγμα του αδελφού του, του Αποστόλου Πέτρου.
Ο Αντρέας και ο Πέτρος – υπενθυμίζει ο Πάπας – κλήθηκαν από τον Ιησού να «αφήσουν τα δίχτυα» για να γίνουν «ψαράδες ανθρώπων». Για τον Άγιο Πατέρα εκπροσωπούν τα μοντέλα, τα οποία ανακαλούν στη σκέψη μας και τον Ηλία Β΄. «Αγαπητέ Αδελφέ – η προτροπή σου στους γεωργιανούς Καθολικούς -, επιτρέπει να μας προσέξει εν νέου ο Κύριος Ιησούς, επιτρέπει να μας προσελκύσει και πάλι η πρόσκλησή του να αφήσουμε ό,τι μας εμποδίζει να είμαστε μαζί του κήρυκες της παρουσίας του».
Αυτό που προσέλκυσε τους δύο ποιμένες σε αυτό το αξιόλογο έργο είναι η «αγάπη χωρίς όρια, την οποία ο Κύριος ενσαρκώθηκε». Μια αγάπη – σημείωσε ο Πάπας παραφράζοντας τον γεωργιανό ποιητή του μεσαίωνα Shota Rustaveli– που «μας ανυψώνει», επειδή «μας επιτρέπει να εξυψωθούμε πάνω από τις παρανοήσεις του παρελθόντος, τους υπολογισμούς του σήμερα και τους φόβους του μέλλοντος».
Σύμφωνα με τον Πάπα, ο γεωργιανός λαός, του οποίου η ιστορία αποτελείται από «αμέτρητες δοκιμασίες» ενώπιον των οποίων «βρήκε το σθένος να αντισταθεί», μαρτυρεί «το μεγαλείο αυτής της αγάπης». Ένα μεγαλείο – θέλησε να υπογραμμίσει ο Ποντίφικας – που εκφράζεται ως «αποκορύφωμα μιας εξαιρετικής καλλιτεχνικής ομορφιάς», που «εκφράζεται με πολλές μορφές» όπως για παράδειγμα τη μουσική, τη ζωγραφική, την αρχιτεκτονική και το χορό».
Αφού υπενθύμισε την καλλιτεχνική συμβολή του Ηλία Β΄, συνθέτη ύμνων μεταξύ των οποίων και του γλυκού Ave Mariaτο οποίο εισήγαγε την ομιλία του Πάπα, συνεπαίρνοντάς τον, νοητά ο Φραγκίσκος επικεντρώθηκε στον σταυρό που είναι φτιαγμένος από ξύλο αμπέλου, Σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε από τον Άγιο Nivoγια να διακηρύξει το Ευαγγέλιο σε αυτά τα εδάφη.
«Δεν πρόκειται για ένα γυμνό ξύλο του σταυρού χωρίς φύλλα – η περιγραφή του Πάπα -, επειδή η εικόνα της αμπέλου, καθώς και οι καρποί που δρέπει σε αυτή τη γη, αντιπροσωπεύουν τον Κύριο Ιησού», ο οποίος «ζητά από τους αποστόλους να παραμείνουν ενωμένοι μαζί Του με όλη τους τη δύναμη, σαν κλαδιά, για να αποδώσουν καρπούς».
Ένα κάλεσμα που ανανεώνεται και σήμερα, και που ζητά στον Πάπα και στους Καθολικούς «να θέσουμε το Ευαγγέλιο πάνω απ’ όλα» και να «ευαγγελίζουμε όπως στο παρελθόν, περισσότερο από τότε, απαλλαγμένοι από τα δεσμά των προκαταλήψεων και ανοιχτοί στην αιωνόβια καινότητα του Θεού».
Ο Επίσκοπος Ρώμης ελπίζει ότι «οι δυσκολίες δεν θα αποτελέσουν εμπόδια, αλλά κίνητρα για να γνωριστούμε καλύτερα, να μοιραστούμε τη ζωογόνο δύναμη της πίστης, να εντείνουμε την προσευχή οι μεν για τους δε και να συνεργαστούμε με αποστολική φιλανθρωπία στην κοινή μαρτυρία, για τη δόξα του Θεού στους ουρανούς και στην υπηρεσία της ειρήνης στη γη».
Ο Πάπας στη συνέχεια εξέφρασε την επιθυμία να «είναι φίλος ειλικρινής αυτής της γης και αυτού του αγαπητού λαού», του οποίου υπενθύμισε τους «άξιους ήρωες», μεταξύ των οποίων ο Άγιος Γεώργιος, οι οποίοι «γνώριζαν πώς να νικούν το κακό». Τέλος, ανέφερε «τους πολυάριθμους μάρτυρες» γεωργιανούς, «των οποίων η ζωή έχει θριαμβεύσει με την πίστη και την υπομονή». Εξ ου και η προσευχή του ώστε η μεσιτεία τους «να φέρει ανακούφιση στους τόσους χριστιανούς που ακόμη σήμερα υποφέρουν από διώξεις και ύβρεις».
