Ο χριστιανός οφείλει να χρησιμοποιεί την γεμάτη από καρδιά της Μαρίας και τα γενναιόδωρα  χέρια της Μάρθας

Έχουμε πολλές υποχρεώσεις έναντι του Θεού και του πλησίον μας, αλλά μεταξύ αυτών οι πιο σπουδαίες είναι να ακούμε το λόγο Του, να τον τηρούμε και να τον κηρύττουμε.(Λουκάς. 6,47). Η υποχρέωσή μας να κηρύττουμε το λόγο του Θεού, αποδεικνύεται και  από το Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, όπου οι Απόστολοι απευθυνόμενοι στο λαό λένε: «Δεν είναι σωστό εμείς να αφήσουμε το κήρυγμα του λόγου του Θεού και να ασχολούμαστε με διανομές τροφίμων» (Πραξ. Αποστ. 6,2).

Σήμερα, το ευαγγέλιο μας παρουσίασε την διαφορετική συμπεριφορά δύο γυναικών αδελφών της Μάρθας και της αδελφής της Μαρίας.

Το Ευαγγέλιο δεν απαλλάσσει κανένα από την υποχρέωση να κάνει καλά έργα, να υπηρετεί τους άλλους, αλλά δίνει προτεραιότητα στην ακρόαση του λόγου του Θεού. Η Μαρία που ακούει και βλέπει τον Ιησού, πραγματοποιεί στον εαυτό της τον μακαρισμό που απευθύνει ο Ιησούς σε κάθε μαθητή του:  «μακάριοι οι οφθαλμοί εκείνων που βλέπουν όσα εσείς βλέπετε. Σας λέω πως πολλοί προφήτες  και βασιλείς επιθύμησαν να δουν όσα εσείς βλέπετε και δεν τα είδαν  και να ακούσουν όσα εσείς ακούτε και δεν τα άκουσαν.» (Λουκάς 10, 23-24).

Η Μαρία υπακούει στη φωνή του Πατέρα και ακούει τον Ιησού: «Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπητός αυτόν να ακούτε» (Λουκάς 9,35). Η ακοή του λόγου του Θεού κοντά στα πόδια του Ιησού είναι η πιο  όμορφη στιγμή της ζωής μας  γιατί αυτός ο λόγος μας κάνει παιδιά του Θεού, γράφει ο Άγιος Ιωάννης ο ευαγγελιστής στον Πρόλογο του Ευαγγελίου του,«σε όσους τον δέχτηκαν και πίστεψαν εις αυτόν τους έδωσε το δικαίωμα να γίνουν παιδιά του Θεού», να  ενσωματωθούν στο σώμα των μαθητών του Ιησού και να  καταστούν μέτοχοι της αποστολής του.

Η Μάρθα είναι  «απασχολημένη με πολλές φροντίδες», γι’ αυτό και ο Ιησούς της λέει: «μεριμνάς και αγωνιάς για πολλά πράγματα, ενώ υπάρχει ανάγκη μόνο για ένα πράγμα». Ο Ιησούς δεν μαλώνει τη Μάρθα, αλλά τη συμβουλεύει  να γίνει όπως η Μαρία, που διάλεξε αυτό το ένα πράγμα, την καλή μερίδα που δεν θα της αφαιρεθεί. Το κίνητρο της φροντίδας της  Μάρθας, είναι ο εαυτός της. Θέλει να φανεί σε όλα εντάξει στον υψηλό  φιλοξενούμενό  της. Η αναφορά όμως στον εαυτό μας, δεν διευκολύνει τη μεταστροφή μας, αντίθετα τη δυσκολεύει. Πολλές φορές αισθανόμαστε  πως βρισκόμαστε στο σωστό δρόμο, επειδή φροντίζουμε να είμαστε αρεστοί στο Θεό, θέλουμε να φαινόμαστε πως θυσιαζόμαστε γι’ αυτόν. Αυτός ο εγωισμός μας μπορεί καμιά φορά να φθάσει και μέχρι τον ηρωισμό, να θυσιάσουμε και την ίδια τη ζωή μας, προκειμένου να  προβάλουμε τον εαυτό μας, όμως αυτό δεν είναι το παν, γι’ αυτό και ο Απόστολος Παύλος γράφει στους Κορινθίους:  «Κι αν ακόμα μοιράσω τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς, κι αν παραδώσω  ακόμα στη φωτιά το σώμα μου για να καεί, αλλά δεν έχω αγάπη, σε τίποτα δεν με ωφελεί». Είναι σε όλους μας γνωστό πως η σωτηρία δεν έρχεται όταν εμείς πεθάνουμε για το Θεό, αλλά επειδή ο Θεός πέθανε για μας.

Η συμπεριφορά της Μάρθας στο συγκεκριμένο περιστατικό  δεν είναι η σωστή.  Ο ίδιος ο Ιησούς κάποια άλλη στιγμή θα πει: «Μη σας απασχολεί το φαγητό και το πιοτό και μη σας πιάνει άγχος για το κάθε τι. Για όλα αυτά αγωνιούν όσοι δεν εμπιστεύονται στο Θεό. Ο Πατέρας σας ξέρει καλά ότι έχετε ανάγκη από αυτά». Και συμπληρώνει: « ζητάτε πρώτα τη βασιλεία του Θεού και όλα τα άλλα θα ακολουθήσουν». (Λουκάς 12,31).

Ερμηνεύοντας τη σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου ο Άγιος Αυγουστίνος  βάζει στο στόμα του Ιησού και αυτά τα λόγια που απευθύνονται στην Μάρθα προς χάριν της αδελφής της Μαρίας:  "Εσύ Μάρθα ακόμη ταξιδεύεις, ενώ η Μαρία έφθασε κι όλας στο λιμάνι".  «Η καρδιά της Μαρίας έφθασε ήδη  εκεί που είναι ο θησαυρός της. Η ευτυχία της είναι να είναι κοντά στο Θεό».

Τελειώνοντας σας υπενθυμίζω μια όμορφη προσευχή που κάπου διάβασα: «Βοήθησέ, Κύριε, να ζω την ημέρα μου με τα γενναιόδωρα χέρια της Μάρθας και με την γεμάτη από αγάπη καρδιά της Μαρίας». Μπορούμε αυτή την όμορφη προσευχή να την κάνουμε και δική μας και σήμερα και κάθε μέρα  της ζωής μας.

+Ν