Ο Θεός των δημιουργημάτων

Εντυπωσιάζει και καταπλήσσει το θέμα που προσφέρεται  από ένα αεροπλάνο σε πτήση με το πρώτο φως της αυγής. Βλέπεις στον ορίζοντα να προβάλει ο ήλιος  που σιγά-σιγά  ανεβαίνει. Η πρώτη του ακτίνα  σε εντυπωσιάζει  διότι αλλάζει τη νύκτα σε μέρα.  Μετά με τη λάμψη  που συνεχώς αυξάνει  σου αποκαλύπτει το πανόραμα τη θάλασσα και τα βουνά τη λάμψη της δημιουργίας  και παίζοντας με τα σύννεφα , σε κάνει να χαίρεσαι  όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.

Ομορφιές που ευφραίνουν την καρδιά και το νου.

Όταν όμως ο ήλιος φανερώνει όλη του τη λάμψη, σου γεμίζει από τον εαυτό του τα μάτια που δεν βλέπεις πια τίποτε. Μόνο ο ήλιος. Τα μάτια σου, που είναι  για το φως, είναι πλημμυρισμένα από φως, είναι μεθυσμένα από φως.  Τα δημιουργήματα  με όλη τους την ομορφιά μένουν στη σκιά. Γίνονται σκιά που προβάλλουν το φως.

Ο  Θεός με το φως του σου παρουσιάζει τα θαυμάσιά του. Δηλαδή τα ίδια τα δημιουργήματα του Θεού. Αλλά σιγά-σιγά που τον αφήνεις να εισέλθει , σου πλημμυρίζει τα πάντα, σε κατακτά με το φως του,  εισβάλει παντού με το φως του, σε κατακτά. Εντυπωσιασμένος από τα δημιουργήματα του Θεού, σε αφήνει να μεθύσεις από το Θεό των δημιουργημάτων . Δενβλέπεις  πιατα δημιουργήματα. Αυτά καθ’ αυτά, τα βλέπεις με το Θεό  και βλέπεις το Θεό σ’ αυτά. Θα έλεγα πως βλέπεις μόνο το Θεό.