Ο Θεός ονομάζεται ευσπλαχνία
Ο Λίνος, ένας άρρωστος πάνω από ενενήντα χρόνων, με περίμενε φορώντας τις πιζάμες του, καθισμένος στην πολυθρόνα του υπνοδωματίου του. Ανταποκρίνεται στο χαιρετισμό μου και με ένα ωραίο χαμόγελο δείχνει την ευγνωμοσύνη του.
Ενώ μιλάγαμε οι δυο μας, η κουνιάδα του μου εμπιστεύεται με δυνατή φωνή ότι ο Λίνος όταν ήταν νεότερος, ήταν ένα πολύ σημαντικό πρόσωπο, με υποχρεώσεις τόσο λεπτού χαρακτήρα που όλοι τον είχαν σε μεγάλη εκτίμηση. Ο Λίνος υπήρξε πράγματι ένας σπουδαίος άνθρωπος.
Σε αυτά τα λόγια, εκείνος επαναλαμβάνει διαμαρτυρόμενος και εκφράζοντας τη λύπη του ότι τώρα πια, εδώ και χρόνια δεν είναι πλέον ικανός να κάνει τίποτα και ότι πλέον καμία δράση του δεν αποφέρει την εκτίμηση κανενός. Μου το έλεγε με πρόσωπο γεμάτο αποθάρρυνση και απογοήτευση.
Αμέσως συνεχίζει διευκρινίζοντας ότι ακόμη και το μικρό παιδί, τουλάχιστον κατά πολλούς ενηλίκους, δεν κάνει κάποιο σημαντικό έργο, καμιά χειρονομία άξια εκτίμησης. Ακόμη και η συμπεριφορά του είναι συχνά αρνητική επειδή σπάει, διακόπτει, βρωμίζει, καταστρέφει το σπίτι και λερώνει τα ρούχα και συνδυάζει χίλιους άλλους μπελάδες.
Ωστόσο, ανίκανο να κάνει κάτι καλά, και θα έλεγα, χάρη αυτής της ανικανότητάς του, έχει μια μαμά που επαναλαμβάνει συνεχώς: αγάπη μου, είσαι ο θησαυρός μου.
Αυτή η μαμά είναι ο Θεός. Για εκείνον καθένας μας είναι σημαντικός όχι για ότι έχει, ούτε γι αυτό που ξέρει να κάνει, αλλά γι αυτό που είναι: παιδί του Θεού. Για εμένα, για εσένα, δεν υπάρχει μεγαλύτερη φιλοδοξία, δεν υπάρχει πιο θεμιτό δικαίωμα ή πιο ένδοξος λόγος για τον οποίο να καυχηθείς πάνω στη γη.
Θυμάμαι το ρεφρέν ενός παλιού τραγουδιού που μιλούσε για την αγάπη μιας ερωτευμένης της οποίας ο αρραβωνιαστικός είχε φύγει μακριά της: Είχε πάει μακριά για να γίνει κάποιος. Είχε πάει να βρει λόγους μεγαλύτερης προσοχής από τους φίλους και τους γνωστούς. Ήλπιζε πολύ, αλλά δεν τα κατάφερε.
Απογοητεύτηκε τόσο πολύ, που δεν είχε πια το κουράγιο να επιστρέψει στο σπίτι του και πίστευε ότι δεν είχε επαρκείς λόγους για να παρουσιαστεί με αξιοπρέπεια στην αρραβωνιαστικιά του.
Με μια επιστολή έγραψε ότι δεν επιθυμούσε να επιστρέψει επειδή είχε προδώσει τις προσδοκίες όλων και δεν ήθελε να υποβληθεί σε περαιτέρω ταπείνωση με το να πρέπει να διηγηθεί την αποτυχία του.
Αλλά από μακριά η ερωτευμένη του έστειλε αυτό το μήνυμα:
«Αγάπη μου επέστρεψε… δεν πειράζει, δεν έγινε τίποτα»
εάν δεν μπόρεσες να πετύχεις στο να γίνεις αυτό που ονειρευόσουν…
Δεν πειράζει αν δεν έγινες σημαντικός στα μάτια των φίλων σου.
δεν έχει σημασία εάν παρόλη τη μελέτη σου δεν κατάφερες να κάνεις καριέρα.
δεν έχει σημασία εάν απέτυχες σε όλους τους τομείς…
Αγάπη μου επέστρεψε!
Να ξέρεις ότι αυτό που πραγματικά έχει αξία, είναι ότι
είσαι σημαντικός για εμένα.
Είσαι τα πάν για μένα.»
Μου φαίνεται ότι μπορούμε να πούμε ότι Ο ΘΕΟΣ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑ, για εμένα και για εσένα χρησιμοποιεί τις ίδιες λέξεις.
