“Ο Θεός μας συνοδεύει πάντοτε, ακόμη και όταν εμείς τον ξεχνούμε”
«Ο δικός μας, δεν είναι ένας Θεός απών, απομονωμένος σε ένα μακρινό ουρανό, αντιθέτως είναι ένας Θεός «παθιασμένος» με τον άνθρωπο, που τόσο τρυφερά τον αγαπά που του είναι αδύνατον να διαχωριστεί από αυτόν». Επίσης κατά τη διάρκεια της σημερινή γενικής Ακρόασης, 26 Απριλίου 2017, ο Πάπας Φραγκίσκος επιστρέφει με έμφαση στο μήνυμα της ελπίδας που περιέχεται στο Ευαγγέλιο. Αυτό το επιτυγχάνει υπενθυμίζοντας το χριστιανικό σύμβολο της άγκυρας, το οποίο αντιπροσωπεύει την άρρηκτη σχέση ανάμεσα σε εμάς και τον Ουρανό.
Η σκέψη του αρχίζει με τα τελευταία λόγια του Ευαγγελίου του Αγίου Ματθαίου – «Εγώ είμαι μαζί σας όλες τις ημέρες, έως το τέλος του κόσμου» – τα οποία «υπενθυμίζουν την προφητική αναγγελία που βρίσκουμε στην αρχή», δηλαδή ότι «Σε εκείνον θα δοθεί το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει ο Θεός μαζί μας». Ο Φραγκίσκος αναφέρει ότι σε αυτές τις δύο φράσεις περιέχεται ολόκληρο το Ευαγγέλιο.
Αυτές δείχνουν – συνεχίζει – την εγγύτητα του Θεού στην ιστορία του ανθρώπου. Ο σχολιασμός του: «Εμείς οι άνθρωποι είμαστε ικανοί να αποκόβουμε δεσμούς και γέφυρες. Εκείνος, αντιθέτως όχι. Όταν η καρδιά μας παγώνει, η δική του παραμένει θερμή. Ο Θεός μας μάς συνοδεύει πάντα, ακόμη κι όταν δυστυχώς, εμείς Τον ξεχνάμε. Επί της οριακής γραμμής που διαχωρίζει την απιστία από την πίστη, καθοριστική είναι η ανακάλυψη ότι Πατέρας μας αγαπά και μας συνοδεύει, δεν μας αφήνει ποτέ μόνους».
Η συντροφιά του Πατέρα εξακολουθεί να υφίσταται καθόλη τη διάρκεια του «προσκυνήματός» μας, προσθέτει ο Ποντίφικας, υπενθυμίζοντας τη φιγούρα του Αβραάμ ο οποίος υπακούει στην θεία εντολή «Φύγε από τη γη σου». Μια πορεία που εμείς οι χριστιανοί – δηλώνει ο Bergoglio – κάνουμε έχοντας τον Ιησού πλάι μας, επειδή Εκείνος «μας διαβεβαιώνει ότι δε θα μας περιμένει μόνο στο τέλος του μεγάλου ταξιδιού μας, αλλά ότι θα μας συνοδεύει καθημερινά».
Πράγματι – λέει ακόμη ο Άγιος Πατέρας – «θα έρθει το τέλος των ουρανών, της γης, της ανθρώπινης ελπίδας, αλλά ο Λόγος του Θεού είναι σημαντικότερος από όλα και δε θα εκλείψει ποτέ». Η πρόσκληση του Πάπα είναι λοιπόν να θυμόμαστε ότι «ο Θεός σίγουρα θα προνοήσει για όλες μας τις ανάγκες, δε θα μας εγκαταλείψει κατά τους καιρούς των δοκιμασιών και του σκότους». Μια σιγουριά που την αποκαλούμε «Πρόνοια».
Ιδού λοιπόν που ο Πάπας ανακαλεί επί τη ευκαιρία, το χριστιανικό σύμβολο της άγκυρας. «Αυτή εκφράζει ότι η ελπίδα μας δεν είναι μάταιη, δεν συγχέεται με το μεταβαλλόμενο συναίσθημα εκείνου που επιθυμεί να βελτιώσει τα πράγματα αυτού του κόσμου με έναν άβουλο τρόπο, στηριζόμενος μόνο στη δική του δύναμη της θέλησης», δηλώνει. Αυτό το σύμβολο – προσθέτει – «αποτελεί ένα εργαλείο για τους ναυτικούς, το οποίο ρίχνουν στην παραλία και πιάνονται από το σχοινί για να πλησιάσουν τη βάρκα στην ακτή», και επομένως «η δική μας πίστη είναι η άγκυρα του ουρανού, η πίστη μας φέρνει κοντά στον ουρανό».
Τέλος ο Ποντίφικας υπενθυμίζει το παλιό λατινικό ρητό «Homoviator, speerectus», που σημαίνει ότι «ο άνθρωπος είναι ένας ταξιδιώτης, που στηρίζεται στην ελπίδα». Το μόνο που απομένει στη συνέχεια είναι να έχουμε εμπιστοσύνη – συνεχίζει ο Πάπας – «ότι ο καλός Θεός ήδη εργάζεται για να υλοποιήσει αυτό που ανθρωπίνως φαίνεται αδύνατο, επειδή η άγκυρα βρίσκεται στην παραλία του ουρανού». Επιπλέον – καταλήγει – «δεν υπάρχει μέρος του κόσμου που δεν περιλαμβάνεται στη νίκη του Αναστημένου Χριστού, τη νίκη της αγάπης».
Μετάφραση: ρφ
