Ο Θεός μας αναζητά πάντα πρώτος. Ας του ανοίξουμε την πόρτα χωρίς φόβο
Αναζητώ τον Κύριο σημαίνει αλλάζω ζωή, μεταστρέφομαι. Με την προτροπή του προφήτη Ησαΐα ξεκίνησε την ομιλία του ο Πάπας Φραγκίσκος, κατά τη Θεία Λειτουργία στην οποία προΐστατο, σήμερα το πρωί, στη σπηλιά της Λούρδης, στους Κήπους του Βατικανού, με την ευκαιρία της εορτής του σώματος της Χωροφυλακής.
«Αλλά ο Ιησούς – εξήγησε ο Ποντίφικας – αλλάζει τη λογική και προχωρά πέρα από αυτή. Μια λογική που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει: Είναι η λογική της αγάπης του Θεού. Είναι αλήθεια ότι θα πρέπει να αναζητήσεις τον Κύριο και να κάνεις τα πάντα για να τον βρεις. Αλλά το σημαντικό είναι ότι Εκείνος σε αναζητά. Εκείνος σε αναζητά. Πιο σημαντικό από το να αναζητώ τον Κύριο, είναι να συνειδητοποιήσω ότι Εκείνος με αναζητά».
Στην παραβολή του σημερινού Ευαγγελίου, «Ο Θεός βγαίνει για να μας βρει πέντε φορές», εκείνος είναι ο κύριος που κατά τη διάρκεια της ημέρας, από νωρίς το πρωί έως το βράδυ, δεν κουράζεται να πηγαίνει στην πλατεία για να αναζητήσει εργάτες για τον αμπελώνα του, επειδή μας αγαπά.
«Αλλά, Πατέρα, εγώ είμαι ένας αμαρτωλός…» – συνέχισε να εξηγεί ο Πάπας – … Και πολλές φορές εμείς βρισκόμαστε την Πλατεία, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας, και βρισκόμαστε στην πλατεία σημαίνει είμαστε στον κόσμο, είμαστε μέσα στην αμαρτία, «Έλα!» – «Αλλά, είναι αργά!» – «Έλα». Ποτέ δεν είναι αργά για τον Θεό. Ποτέ. Ποτέ, ποτέ».
Και η αγάπη του Θεού για εμάς είναι όπως αυτή του πατέρα που δεν κουράζεται να περιμένει τον άσωτο γιο του: «Αυτή είναι η καρδιά του Θεού μας: Πάντα μας περιμένει». Είναι λοιπόν, ο Κύριος που κάνει πάντα το πρώτο βήμα προς εμάς. «Εκείνος δεν κουράζεται να βγαίνει, σέβεται την ελευθερία κάθε ανθρώπου αλλά βρίσκεται εκεί» και περιμένει «για να ανοίξουμε λιγουλάκι την πόρτα μας γι αυτόν. Ο Θεός μας είναι ταπεινός. Ταπεινώνεται περιμένοντάς μας».
Όλοι μας λοιπόν, έχουμε ανάγκη από αυτή τη συνάντηση με τον Κύριο, επειδή μας δίνει δύναμη για να προχωρήσουμε, αλλά θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, επειδή Εκείνος περνά, και θα ήταν λυπηρό να μην το παρατηρήσουμε.
«Ας ζητήσουμε σήμερα τη χάρη – παρότρυνε ο Φραγκίσκος – να είμαι σίγουρος ότι Εσύ με περιμένεις. Ναι, ότι περιμένεις εμένα, με τις αμαρτίες μου, με τα ελαττώματά μου, με τα προβλήματά μου. Τα οποία όλοι έχουμε. Η χειρότερη από τις αμαρτίες» είναι «η δυσπιστία για την αγάπη του Θεού».
Απευθυνόμενος προς τους χωροφύλακες που ήταν παρόντες στην εορτή μαζί με τις οικογένειές τους, ολοκλήρωσε την ομιλία του: «Ο Κύριος να σας χορηγεί αυτή τη χάρη. Όπως επίσης και σε εμένα. Σε όλους. Τη χάρη να είμαι σίγουρος ότι Εκείνος βρίσκεται πάντα στην πόρτα, περιμένοντας να την ανοίξω λιγουλάκι για να εισέλθει. Και μη φοβάστε: Όταν ο άσωτος υιός συναντήθηκε με τον πατέρα, ο πατέρας κατέβηκε από την ταράτσα και πήγε να συναντήσει τον γιο του. Εκείνος ο ηλικιωμένος προχωρούσε βιαστικά, και λέει το Ευαγγέλιο ότι όταν ο γιος άρχισε να μιλά: «Πατέρα, αμάρτησα…», δεν τον άφησε να μιλήσει, τον αγκάλιασε, τον φίλησε… Αυτό μας περιμένει αν εμείς ανοίξουμε λιγουλάκι την πόρτα μας: Η αγκαλιά του Πατέρα».
Μετάφραση: ρφ
