Ο Θεός έρχεται δωρεάν, δεν ακολουθεί τη λογική δίνω για να λάβω

Στην παραδοσιακή Θεία  Λειτουργία στη Βασιλική του Βατικανού τη νύχτα των Χριστουγέννων, ο Πάπας Φραγκίσκος υπενθύμισε  ότι η αγάπη του Κυρίου δεν είναι διαπραγματεύσιμη. Ο άνθρωπος  δεν είναι πλέον μόνος, διότι ο Θεός έγινε άνθρωπος. Μπροστά στην "τρελή" αγάπη του Ιησού δεν υπάρχουν δικαιολογίες: δεν περιμένουμε  ο πλησίον μας να γίνει καλός, για να του κάνουμε καλό, ή την Εκκλησία να γίνει τέλεια για να την αγαπούμε. Ας γίνουμε ένα δώρο: έτσι, θα αλλάξουμε και εμείς και η Εκκλησία.

Η Χάρη του Θεού "εμφανίστηκε" τη νύχτα των Χριστουγέννων και "εντελώς δωρεάν" λάμπει στη ζωή του καθενός από εμάς, ακόμη και αν τα χέρια μας "φαίνονται άδειά" ή αν βλέπουμε την καρδιά μας "ελλιπή στην αγάπη". Αυτή είναι η επιθυμία του Πάπα κατά την τέλεση της Θείας Λειτουργίας στην  Βασιλική του Βατικανού γεμάτη με πιστούς από όλο τον κόσμο και ζεσταμένη  από παραδοσιακά άσματα  που είναι συνυφασμένα με τα κείμενα της Θείας Λειτουργίας στα αραβικά, γαλλικά, κινέζικα, πορτογαλικά.

Ο  Ιησούς που έκανε τον εαυτό του μικρό για μας

Μετά την πομπή της εισόδου, ο Πάπας Φραγκίσκος  πήγε μπροστά από την Αγία Τράπεζα και αποκάλυψε το ομοίωμα του Θείου Βρέφους, δίπλα από το οποίο βρισκόταν μια ομάδα παιδιών με παραδοσιακά κοστούμια των χωρών από τις οποίες προέρχονται, συμπεριλαμβανομένης του Ιράκ και της Βενεζουέλας. Έτσι, λαμβάνοντας έμπνευση από την Επιστολή του Αγίου Παύλου Αποστόλου στον Τίτο, ο Πάπας αναφέρθηκε  στη «χάρη» του Θεού που περιβάλλει τον "κόσμο". Είναι η Θεία αγάπη που «μεταμορφώνει τη ζωή, ανανεώνει την ιστορία, απαλλαγμένη από το κακό, εμπνέει την ειρήνη και τη χαρά», δείχνοντας "μας": ότι ο Ιησούς "που" έκανε τον εαυτό του μικρό " για να είναι μαζί μας ".

Στον Ιησού ο Θεός έγινε Παιδί, για να αφήσει στον εαυτό μας να αγκαλιαστεί από εμάς. Αλλά, μπορούμε ακόμα να αναρωτηθούμε, γιατί ο άγιος Παύλος αποκαλεί την έλευση στον κόσμο του Θεού "χάρη"; Για να μας πείτε ότι είναι εντελώς δωρεάν. Ενώ εδώ στη γη τα πάντα φαίνεται να ανταποκρίνονται στη λογική  ότι δίνω για να λάβω. Η αγάπη του θεού προσφέρεται δωρεάν στον άνθρωπο. Η αγάπη του δεν είναι διαπραγματεύσιμη: δεν έχουμε κάνει τίποτα που να το αξίζει και ποτέ δεν θα μπορέσουμε να ανταμείψουμε το Θεό γι’ αυτή την χάρη του, γι’ αυτή τη δωρεά του.

Μια μη ευαίσθητη αγάπη

Τα Χριστούγεννα μας θυμίζουν ότι ο Θεός συνεχίζει να αγαπά κάθε άνθρωπο, "ακόμη και τον χειρότερο".

Ο Θεός δεν μας αγαπά γιατί σκεπτόμαστε σωστά μια η συμπεριφορά μας είναι καλή, απλά σε αγαπά. Η αγάπη του είναι άνευ όρων, δεν εξαρτάται από μας  Μπορεί να έχουμε παρανοήσεις,  αλλά ο Κύριος δεν παραιτείται από την αγάπη του. Πόσες φορές πιστεύουμε ότι ο Θεός είναι καλός αν είμαστε καλοί και ότι μας τιμωρεί αν είμαστε κακοί. Δεν είναι έτσι. Ακόμη και στην αμαρτία μας   συνεχίζει να μας αγαπά. Η αγάπη του δεν αλλάζει, δεν είναι συμφεροντολογική, είναι πιστή, είναι υπομονετική. Αυτό είναι το δώρο που μας προσφέρεται  Χριστούγεννα: ανακαλύπτουμε με έκπληξη ότι ο Κύριος μας αγαπά δωρεάν, με πολλή αγάπη. Η δόξα του δεν μας θαμπώνει, η παρουσία του δεν μας φοβίζει. Γεννήθηκε φτωχός από τα πάντα, για να μας κατακτήσει με τον πλούτο της αγάπης του.

Ο Θεός μας καλεί επίσης

Διαβάζοντας το Ευαγγέλιο  του Ευαγγελίου του Λουκά  διαβάζουμε: «Σήμερα ο Σωτήρας γεννήθηκε για σένα» . Η "μεγάλη χαρά" που αναγγέλθηκε στους ποιμένες είναι  "για όλο το λαό". Σε αυτούς τους ποιμένες, «που  βέβαια δεν ήταν  άγιοι», βρισκόμαστε και όλοι εμείς με τις αδυναμίες και την αμαρτία μας»: όπως κάλεσε εκείνος, καλεί και εμάς και μας λέει να μη φοβόμαστε.

Κουράγιο λοιπόν, μην χάσετε την εμπιστοσύνη, μην χάσετε την ελπίδα, μην νομίζετε ότι η αγάπη χάνεται με το χρόνο! Σήμερα η αγάπη ξεπέρασε το φόβο, εμφανίστηκε μια νέα ελπίδα, το δυνατό φως του Θεού κατέκτησε το σκοτάδι της ανθρώπινης αλαζονείας. Άνθρωπε, ο Θεός σε αγαπά και έγινε άνθρωπος για σένα, δεν είσαι πλέον μόνος!

Ένα δώρο που αλλάζει τον κόσμο και την Εκκλησία

Η αποδοχή της δωρεάς του  Θεού είναι "να γνωρίζουμε τον τρόπο για να τον  ευχαριστήσουμε από ευγνωμοσύνη. Ακόμα και σήμερα "είναι η κατάλληλη ημέρα για να προσεγγίσουμε τη φάτνη για να πούμε το νεογέννη το Χριστό το δικό μας «ευχαριστώ».

Υποδεχόμαστε το δώρο που είναι ο Ιησούς, για να γίνουμε κι εμείς ένα δώρο όπως ο Ιησούς. Αυτό το δώρο  δίνει νόημα στη ζωή. Και είναι ο καλύτερος τρόπος για να αλλάξουμε τον κόσμο: αλλάζουμε εμείς , αλλάζει η Εκκλησία, αλλάζει η ιστορία όταν αρχίζουμε να μην θέλουμε να αλλάξουμε τους άλλους αλλά τον εαυτό μας, κάνοντας τη ζωή μας δώρο στους άλλους.

Φροντίδα δωρεάν

Ο Ιησούς άλλαξε την ιστορία "με το δώρο της ζωής του", δεν περίμενε να "γίνουμε καλοί" για να μας αγαπήσει, αλλά έδωσε δωρεάν τον εαυτό του. Επίσης  δεν περιμένουμε τους άλλους να γίνουν καλοί για να τους κάνουμε το καλό, την Εκκλησία είναι τέλεια για να την αγαπήσουμε. Να μας εκτιμήσουν οι άλλοι για να τους εξυπηρετήσουμε. Ας ξεκινήσουμε. Αυτό σημαίνει να δεχτούμε την δωρεάν του Θεού.  είναι να καλωσορίσω το χάρισμα της χάριτος. Και η αγιότητα δεν είναι τίποτα άλλο από το να φυλάσσεται αυτή τη δωρεάν.

Η κούνια του Θεού

Τέλος ο Πάπας Φραγκίσκος υπενθυμίζει αυτό που ονομάζεται "χαριτωμένος μύθος". Κατά τη γέννηση του Ιησού, οι ποιμένες έφτασαν στο σπήλαιο με διάφορα δώρα: «ο καθένας έφερε αυτό που είχε», κάποιοι τους καρπούς του έργου τους, άλλοι κάτι πολύτιμο. Όμως, «ενώ ο καθένας βγήκε στο δρόμο με ένα δώρο, υπήρχε ένας βοσκός  «που δεν είχε τίποτα» να προσφέρει, ήταν πολύ φτωχός, στάθηκε κατά «ντροπιασμένος».

Κάποια στιγμή, ο Άγιος Ιωσήφ και η Παναγία βρέθηκαν σε δυσκολία να λάβουν όλα τα δώρα, πολλά, ειδικά η Μαρία, που έπρεπε να κρατά  το Παιδί. Βλέποντας αυτόν τον ποιμένα με άδεια χέρια, τον ζήτησε να έρθει πιο κοντά. Και έβαλε τον Ιησού στα χέρια του, και ο βοσκός, καλωσορίζοντας τον, συνειδητοποίησε ότι είχε λάβει αυτό που δεν άξιζε, ότι είχε το μεγαλύτερο δώρο στην ιστορία στα χέρια του. Κοίταξε τα χέρια του, εκείνα τα χέρια που του φαινόταν πάντα άδεια: είχαν η φάτνη του Θεού, αισθάνθηκε αγάπη και, ξεπερνώντας τη ντροπή, άρχισε να δίνει σε όλους τον Ιησού, διότι  δεν μπορούσε να κρατήσει ένα τόσο πολύτιμο δώρο για  εαυτό του.

Η φάτνη

Αυτό το «δώρο των δώρων», το οποίο στο τέλος της Θείας Λειτουργίας που έδωσε το ομοίωμα του Βρέφους Ιησούς  να το κρατήσουν  δώδεκα παιδιά κατά τη λιτάνευση συνοδεύοντας τον Πάπα σε πομπή προς τη φάτνη  που είχε ετοιμαστεί μέσα στη Βασιλική του Αγίου Πέτρου.