Ο Θεός είναι πατέρας και μητέρα και δεν σταματά ποτέ να ευλογεί τον κόσμο
Ο Θεός είναι όπως «ένας καλός πατέρας και μια καλή μητέρα» που «δεν σταματούν ποτέ να αγαπούν το παιδί τους,, όσα λάθη κι αν κάνει». Αυτή είναι η εικόνα που ο Πάπας Φραγκίσκος χρησιμοποίησε σήμερα το πρωί κατά την κατήχηση της γενικής ακρόασης για να κάνει κατανοητή τη βαθιά έννοια της ευλογίας, που συνδέεται αυστηρά με την ελπίδα και την αγάπη του Θεού για τον καθένα, ακόμη και για τους «αδιόρθωτους». Ο Θεός, πράγματι, παρατηρεί ο Πάπας, «δεν περίμενε να μεταστραφούμε για να μας αγαπήσει, αλλά το έκανε πολύ νωρίτερα, όταν ήμασταν ακόμη μέσα στην αμαρτία». Η κύρια προτροπή είναι επομένως να μάθουμε από Εκείνον να ευλογούμε και να μην καταριόμαστε.
Ο Θεός υπομονετικά περιμένει και τον τελευταίο
Συνεχίζοντας επομένως, από τη Βιβλιοθήκη του Αποστολικού Παλατιού, τον κύκλο των σκέψεων για την προσευχή, σήμερα το πρωί, ο Φραγκίσκος επικεντρώνεται σε αυτή την ουσιαστική διάσταση που είναι η ευλογία: ήδη από τη δημιουργία, ο Θεός ευλόγησε τη ζωή, στις πρώτες σελίδες της Βίβλου υπάρχει μια συνεχής επανάληψη από ευλογίες, υπενθυμίζει ο Πάπας, και στην αρχή του κόσμου υπάρχει λοιπόν ο θεός που «λέει καλό» και αναγνωρίζει ότι η δημιουργία είναι πολύ καλή. Το ανθρώπινο όν ωστόσο, θα γίνει ένα εκφυλισμένο πλάσμα «ικανό να εξαπλώσει το κακό στον κόσμο όπως και τον θάνατο», αλλά τίποτα δεν θα είναι σε θέση να ακυρώσει «το πρώτο σημάδι καλοσύνης που ο Θεός έθεσε» στον κόσμο, στην ανθρώπινη φύση, σε όλους εμάς: «η ικανότητα να ευλογούμε και το γεγονός να είμαστε ευλογημένοι», προσθέτει εκτός κειμένου. Και η μεγάλη ευλογία του Θεού είναι ο Ιησούς Χριστός, το σπουδαίο δώρο του Θεού, «μια ευλογία που μας έσωσε όλους», παρατηρεί ξανά, αναφερόμενος στον Άγιο Παύλο που διακηρύττει το σχέδιο αγάπης του Θεού που «μας ευλόγησε με κάθε πνευματική ευλογία στους ουρανούς εν Χριστώ».
Δεν υπάρχει αμαρτία που μπορεί να σβήσει εντελώς την εικόνα του Χριστού που υπάρχει σε καθένα από εμάς. Καμιά αμαρτία δεν μπορεί να ακυρώσει αυτή την εικόνα που ο Θεός μας έχει δώσει. Η εικόνα του Χριστού. Μπορεί να την αψηφήσεις, αλλά δεν μπορείς να την αφαιρέσεις από την ευσπλαχνία του Θεού. Ένας αμαρτωλός μπορεί να παραμένει στα λάθη του για μεγάλο χρονικό διάστημα, αλλά ο Θεός έχει υπομονή και για τον τελευταίο, ελπίζοντας ότι στο τέλος αυτή η καρδιά θα ανοίξει και θα αλλάξει. Ο Θεός είναι όπως ένας καλός πατέρας και σαν μια καλή μητέρα, και Εκείνος είναι μια καλή μητέρα: δεν σταματούν ποτέ να αγαπούν τον γιο τους, όσα λάθη και αν κάνει, πάντα.
Μητέρες στη σειρά για να δουν τα φυλακισμένα παιδιά τους
Μια εικόνα αγάπης που στον Πάπα θυμίζει τις τόσες πολλές φορές που έχει δει ανθρώπους που περίμεναν σε σειρά για μπουν στη φυλακή: τόσες μητέρες να περιμένουν σε μια σειρά για να δουν τον φυλακισμένο γιο τους. «Δεν σταματούν να αγαπούν το παιδί τους», σημειώνει ο Πάπας, και δεν ντρέπονται εάν μερικές φορές, κάποιος στο λεωφορείο μπορεί να τις δείξει χαρακτηρίζοντάς τες ως μητέρες ενός φυλακισμένου. Ίσως να νιώθουν ντροπή, αλλά συνεχίζουν.
Το παιδί είναι πιο σημαντικό από την ντροπή, έτσι και εμείς για τον Θεό είμαστε πιο σημαντικοί από ότι όλες οι αμαρτίες που μπορεί να έχουμε κάνει. Επειδή Εκείνος είναι πατέρας, είναι μητέρα, είναι αγνή αγάπη, Εκείνος μας έχει ευλογήσει για πάντα. Και δεν θα σταματήσει ποτέ να μας ευλογεί.
Η χάρη του Θεού αλλάζει τη ζωή
Μια πραγματικότητα, επομένως, που συνδέεται στενά με την ελπίδα. «Η ελπίδα του κόσμου βρίσκεται πλήρης στην ευλογία του Θεού: Εκείνος εξακολουθεί να μας αγαπά, Εκείνος πρώτος, όπως αναφέρει ο ποιητής Péguy, εξακολουθεί να ελπίζει για το καλό μας», υπογραμμίζει ο Πάπας ο οποίος επί του προκειμένου, τονίζει ότι η ανάγνωση αυτών των βιβλικών κειμένων της ευλογίας σε μια φυλακή, ή σε μια κοινότητα υπό ανάκαμψη, αποτελεί μια δυνατή εμπειρία: «που κάνει αυτά τα άτομα που παραμένουν ευλογημένα παρά τα σοβαρά λάθη τους, να αισθάνονται ότι ο Ουράνιος Πατέρας συνεχίζει να επιθυμεί το καλό τους και να ελπίζει ότι τελικά θα ανοιχτούν στο καλό».
Εάν ακόμη και οι πιο στενοί συγγενείς τούς έχουν εγκαταλείψει επειδή τους θεωρούν πλέον αδιόρθωτους, για το Θεό είναι πάνα παιδιά του. Ο Θεός δεν μπορεί να σβήσει την εικόνα του παιδιού από μέσα μας, ο καθένας από εμάς είναι γιος, είναι κόρη. Μερικές φορές, βλέπουμε να συμβαίνουν θαύματα: άντρες και γυναίκες να αναγεννιούνται. Επειδή βρίσκουν αυτή την ευλογία που τους έχρισε ως παιδιά. Επειδή η χάρη του Θεού αλλάζει τη ζωή: μας δέχεται όπως είμαστε, αλλά δεν μας αφήνει ποτέ όπως είμαστε.
Συγκεκριμένα, αυτό μπορεί να γίνει κατανοητό εξετάζοντας την ιστορία του Ζακχαίου στον οποίο όλοι έβλεπαν το κακό, ενώ ο Ιησούς είδε μια σπίθα καλού. Από την περιέργεια του Ζακχαίου να δει τον Κύριο, περνά η ευσπλαχνία που τον σώζει. «Στα πρόσωπα που είχαν απομακρυνθεί από την κοινωνία και ήταν απορριπτέα, ο Ιησούς είδε την ανεξίτηλη ευλογία του Πατέρα. Επιπλέον, ήρθε για να ταυτιστεί με κάθε άτομο που βρίσκεται σε ανάγκη», τονίζει ο Πάπας. Στο Ευαγγέλιο, πράγματι, πολλές φορές αναφέρεται: «έχε συμπόνια γι αυτούς». Και αναφορικά με αυτό ο Πάπας υπενθυμίζει το απόσπασμα από το «τελικό πρωτόκολλο σύμφωνα με το οποίο θα κριθούμε όλοι, Ματθαίος 25, όταν ο Ιησούς λέει: «Εγώ ήμουν εκεί, εγώ ήμουν πεινασμένος, εγώ ήμουν γυμνός, εγώ ήμουν στη φυλακή, εγώ ήμουν στο νοσοκομείο, εγώ ήμουν εκεί».
Η ικανότητα να ευλογούμε
Και επειδή ο Θεός ευλογεί, και οι άνθρωποι μπορούν να ανταποκριθούν με την ευλογία. Αλλά «δεν μπορούμε μόνο να ευλογούμε απλώς αυτόν τον Θεό που μας ευλογεί», προειδοποιεί ο Πάπας, επειδή το κάλεσμα είναι να ευλογούμε «όλα μέσω Εκείνου, όλο τον κόσμο, να ευλογούμε τον Θεό και να ευλογούμε τους αδελφούς, να ευλογούμε τον κόσμο. Κκ αι αυτή είναι η ρίζα της χριστιανικής πραότητας, η ικανότητα να αισθανόμαστε ευλογημένοι και η ικανότητα να ευλογούμε».
Αν το κάναμε αυτό όλοι, σίγουρα δεν θα υπήρχαν πόλεμοι. Αυτός ο κόσμος έχει ανάγκη από ευλογία και μπορούμε να δώσουμε την ευλογία και να λάβουμε την ευλογία. Ο Πατέρας μας αγαπά. Και εμείς έχουμε μόνο τη χαρά να τον ευλογήσουμε και τη χαρά να τον ευχαριστήσουμε και να μάθουμε από Εκείνον να μην καταριόμαστε, αλλά να ευλογούμε.
Και ο Φραγκίσκος μας προτρέπει επίσης, να αναρωτηθούμε αν είμαστε συνηθισμένοι στο να καταριόμαστε και να ζητάμε από τον Κύριο τη χάρη να αλλάξουμε αυτή τη συνήθεια επειδή «εμείς έχουμε μια ευλογημένη καρδιά και από μια ευλογημένη καρδιά δεν μπορεί να βγαίνει κατάρα».
Παρουσία και εννιάμερα της Αμιάντου συλλήψεως
Στους χαιρετισμούς, ο Πάπας επανειλημμένα ενέμεινε στην έντονη λειτουργική περίοδο της Παρουσίας, η οποία ξεκίνησε την περασμένη Κυριακή, έτσι ώστε να καταστεί για τον καθένα μια στιγμή ιδιαίτερης χάριτος. Επίσης υπενθύμισε ότι κατά τις ημέρες αυτές, βιώνουμε τα εννιάμερα της Αμιάντου Συλλήψεως προτρέποντάς μας να εμπιστευτούμε τον εαυτό μας στη Μητέρα του Ενσαρκωμένου Λόγου: «Είθε να μας προστατεύει από το κακό – είπε – και να αποτελεί σημάδι σίγουρης ελπίδας!».
Στο τέλος της ακρόασης ο Φραγκίσκος θέλησε επίσης, να υπενθυμίσει το μαρτύριο των τεσσάρων ιεραποστόλων στο Ελ Σαλβαδόρ το 1980 και μίλησε και για την Νιγηρία, που για ακόμη μια φορά αιματοκυλίστηκε εξαιτίας μιας τρομοκρατικής σφαγής, ζητώντας από τον Θεό να μεταστρέψει την καρδιά εκείνων που διαπράττουν παρόμοιες φρικαλεότητες.
Μετάφραση: ρφ