Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
Χθες Πέμπτη 10 Οκτωβρίου 2019, η Εκκλησίας συνάχθηκε στο θεομητορικό της Προσκύνημα στο Βρυσί για να δοξάσει το Θεό και να ευχαριστήσει την Παναγία για τον πρώτο χρόνο της παρουσίας των τριών μοναχών του τάγματος των «δούλων του Κυρίου και της Αειπαρθένου Μαρίας».
Πολλά μέλη της Εκκλησίας μας ανταποκρίθηκαν στην πρόσκληση των τριών αδελφών και συμμετείχαν στην αρχιερατική Θεία Λειτουργία την οποία τέλεσε ο Αρχιεπίσκοπός μας στις 6 το απόγευμα και συλλειτούργησαν μαζί του: ο Υπεύθυνος του Προσκυνήματος της Παναγίας της Βρυσιώτισσας π. Φραγκίσκος Βιδάλης, οι δύο ιερομόναχοι του μοναχικού τάγματος «Ενσαρκωμένου Λόγου» π. Φερνάνδος και π. Ιωσήφ, ο εφημέριος της ποιμαντικής ενότητας Κώμης π. Μάρκος Βιδάλης, ο εφημέριος της ποιμαντικής ενότητας Κάμπου π. Ιωάννης Σκλάβος, ο π Δημήτριος Δαλέζιος και ο Πρόεδρος της Κάριτας της Σερβίας π. Ιωάννης.
Ο ναός ήταν κατάμεστος από φίλους των μοναχών που έφθασαν για να συμμετέχουν στην ευχαριστήρια Θεία Λειτουργία αλλά και να δηλώσουν τη χαρά τους για την παρουσία τους στο νησί της Τήνου και ιδιαίτερα στο Θεομητορικό Προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας που γρήγορα οι τρεις μοναχές έγιναν οι τρεις άγγελοι φύλακές του.
Ο Αρχιεπίσκοπος ερμηνεύοντας το Ευαγγέλιο της Πέμπτης της 27ης Κυριακής της κοινής περιόδου του έτους είπε μεταξύ άλλων:
"Εάν κάποιος από εσάς έχει έναν φίλο που πάει σε σας κατά τα μεσάνυχτα" (Λκ.11,5-13).
Έτσι ξεκινάει η ιστορία που μας διηγείται ο Ιησούς στη σημερινή ευαγγελική περικοπή για την ανάγκη να προσευχόμαστε με επιμονή, δίχως ποτέ να κουραζόμαστε. Αυτή περικοπή έχει περάσει στην ιστορία όπως η παραβολή του «ενοχλητικού φίλου», αλλά εγώ σήμερα θα ήθελα να της αλλάξω όνομα. Και να πω πως οι «ενοχλητικοί» είμαστε εμείς, και ο φίλος είναι ο Θεός. Γιατί ένας άνθρωπος, που ενοχλεί αργά την νύχτα, με τα παιδιά να είναι ήδη στο κρεβάτι, και που όπως και να έχει έρχεται να σου ανοίξει την πόρτα, είναι πραγματικά ένας μεγάλος φίλος. Πιστεύω πως αυτό είναι απαραίτητο συστατικό, στην προσευχή ικεσίας μας, και αυτό που την κάνει ιδιαίτερη είναι «η φιλία με τον Θεό». Γιατί μια αληθινή σχέση φιλίας, προϋποθέτει την αγάπη.
Η αγάπη προϋποθέτει την εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη στο γεγονός πως αυτό που ζητάς, ο φίλος, αν μπορεί θα στο δώσει. Και σ’ αυτό ο Ιησούς είναι πολύ ξεκάθαρος. Κυρίως στο τελευταίο μέρος. «Ποιος πατέρας από σας, που το παιδί του, του ζητά ψάρι, εκείνος θα του δώσει φίδι; Ή αν του ζητήσει ένα αυγό, θα του δώσει έναν σκορπιό;». Υπάρχουν πράγματα που εμείς ζητάμε, και πιστεύουμε πως είναι «Ψάρια», αλλά αν μας είχαν δοθεί θα είχαν αποκαλυφθεί πως είναι «φίδια». Ή άλλα πάλι που εμείς νομίζουμε ότι είναι «αυγά», αλλά αν μας δίνονταν σε λάθος στιγμή, θα αποκαλύπτονταν «σκορπιοί δηλητηριώδεις».
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να παλέψουμε έναν «πειρασμό», που είναι εκείνος του «να μην ζητάμε». Να απογοητευτούμε. Πρέπει να ζητάμε. Πρέπει να φανερώνουμε τιε επιθυμίες μας στο Θεό. Και αν θεωρούμε πως το αίτημά μας είναι καλό, να συνεχίσουμε να το ζητάμε, ακόμη και αν φαίνεται πως όλα είναι άχρηστα. Ο Θεός θα αποφασίσει, και εμείς θα δεχτούμε το θέλημα Του, έτσι όπως λέμε και όταν προσευχόμαστε με το «Πάτερ ημών».
Πιστεύω όλοι μας και όλες σας είμαστε μάρτυρες πολλών «χαρίτων». Ακόμη και τώρα προσμένουμε να λάβουμε χάρες, για τις οποίες το αίτημά μου είναι παλιό όσο και εμείς.
Σίγουρα κάποια αιτήματα δεν εκπληρώθηκαν. Άλλα πάλι, ναι. Δράττομαι της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω την Παναγία για το δώρο που μας έκανε. Μας έστειλε, μετά από συνεχή αίτημά μας. Εκείνη ικέτευε μαζί μας τον Υιό της Θεό της και στην κατάλληλη στιγμή ο Ιησούς μας απάντησε. Είναι για μας η «επίμονη χήρα» του Ευαγγελίου, που ξέρει να επιμένει και να αποκτά αυτό που ζητά. Ας φοβόμαστε να στέλνουμε ακόμη και τη νύκτα την Παναγία τα μεσάνυχτα να χτυπήσει στην καρδιά του Ιησού. Σ’ εκείνην δύσκολα θα πει όχι. Αλλά κυρίως ας ζητήσουμε το Άγιο Πνεύμα. Για μας, για τα παιδιά μας, για ολόκληρο τον κόσμο.
Πέρασε πολύς καιρός από τότε που ζητούσαμε να μη χαθεί στην Εκκλησία παρουσία ανδρών και γυναικών που είναι αφιερωμένοι στο Θεό. Θυμάμαι ότι μας είχε πει η Γενική Ηγουμένη του μοναχικού τάγματος των δούλων του Κυρίου και της Αειπαρθένου Μαρίας ότι είχαμε τότε τον αριθμό εκατό. Όμως έφθασε ο καιρός να μας δοθεί το δώρο. Έφθασαν στην τοπικοί μας Εκκλησία τρεις μοναχές που όσοι αγαπούν την Εκκλησία αγάπησαν και τις αδελφές και χάρηκαν που εγκαταστάθηκαν στο Προσκύνημα της Παναγίας της Βρυσιώτισσας. Τις ευχαριστούμε γι αυτό που προσφέρθηκαν στην τοπική μας Εκκλησία και αφού είχαμε κάποτε ως σειρά προτεραιότητας τον αριθμό εκατό, τώρα ευχόμαστε να μείνουν εκατό χρόνια στην τοπική μας Εκκλησία.
Μετά τη Θεία Λειτουργία οι Αδελφές πρόσφεραν κέρασμα σε όλους τους παρόντες που έσπευσαν στο χώρο της διαμονής τους να τις συγχαρούν και να τις ευχαριστήσουν.
