Ο Πάπας στους νέους καρδιναλίους: ο σταυρός και ο κόσμος, δύο ασυμβίβαστοι δρόμοι
Η πρόσκληση του Πάπα Φραγκίσκου προς τους 13 καρδινάλους, τους οποίους ανέδειξε κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής στον Άγιο Πέτρο, το Σάββατο 28 Νοεμβρίου, ήταν «το πορφυρό χρώμα του καρδιναλικού ενδύματός, το χρώμα του αίματος, να μην γίνει κοσμικό σημείο διάκρισης».
Επρόκειτο για το έβδομο τακτικό και δημόσιο Κονσιστόριο του Πάπα Φραγκίσκου, το πρώτο που χαρακτηρίστηκε από αυστηρά προληπτικά μέτρα λόγω της πανδημίας. Εκατό άτομα στη Βατικανή Βασιλική του Αγίου Πέτρου και δύο από τους νέους καρδιναλίους να απουσιάζουν λόγω αδυναμίας άφιξής τους στη Ρώμη: ο Φιλιππινέζος Ιωσήφ Φουέρτε Αβίνκουλα, αρχιεπίσκοπος του Κάπιζ και ο Κορνήλιος Σιμ, αποστολικός βικάριος του Μπρουνέι, οι οποίοι θα αναδειχτούν εξίσου καρδινάλιοι.
Μια ιεροτελεστία με μάσκες
Από τους δεκατρείς νέους καρδιναλίους που αναδείχτηκαν από τον Πάπα, 9 είναι εκλέκτορες και 4 μη εκλέκτορες επειδή είναι υπεράνω των ογδόντα ετών. Κατά την ιεροτελεστία, της οποία προεξείχε ο Πάπας Φραγκίσκος στο ιερό βήμα της Καθέδρας, αυτή τη φορά δεν υπήρξε ο ασπασμός μεταξύ των καρδιναλίων, ενώ οι τελετές της παράδοσης του καρδιναλικού πίλου, του δαχτυλιδιού και της ανάθεσης του τίτλου ή της διακονίας έγιναν κατά το σύνηθες τυπικό. Πολλοί καρδινάλιοι του Ιερού Κολλεγίου παρακολούθησαν την τελετή συνδεδεμένοι μέσω του διαδικτύου, ενώ ακυρώθηκαν οι εθιμοτυπικές επισκέψεις.
Στο Ευαγγέλιο υπάρχει η ένδειξη της πορείας για τους νέους καρδιναλίους
Μετά τον χαιρετισμό που στην αρχή της ιεροτελεστίας απευθύνθηκε στον Πάπα, εξ ονόματος όλων των νέων καρδινάλων από τον Σεβασμιότατο Μάριο Γκρεχ, γενικό γραμματέα της Συνόδου των Επισκόπων, ο Άγιος Πατέρας πήρε τον λόγο. Το ευαγγελικό ανάγνωσμα αυτού του Κονσιστορίου ήταν ένα απόσπασμα από το κατά Μάρκον Ευαγγέλιο: ο Διδάσκαλος είναι με τους μαθητές και για τρίτη φορά τους ανακοινώνει τον επικείμενο θάνατο και την ανάστασή του. Πηγαίνουν στην Ιερουσαλήμ και καθ’ οδόν διαδραμματίζεται ο διάλογος μεταξύ του Ιησού και των Δώδεκα. Ο Ιησούς μόλις είχε τελειώσει να μιλάει, όταν τον πλησίασαν ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης. Θέλουν να του ζητήσουν μια χάρη που φαίνεται σαφώς εκτός τόπου: να καθίσουν δίπλα στον Αναστημένο Ιησού, ένας στα δεξιά και ο άλλος στα αριστερά του. Η απάντηση του Ιησού ήταν: «δεν μπορώ να σας το δώσω εγώ, αλλά θα δοθεί σ’ αυτούς για τους οποίους έχει ετοιμαστεί».
Η πορεία της Εκκλησίας
Ο δρόμος «είναι το περιβάλλον στο οποίο πραγματοποιείται πάντα το ταξίδι της Εκκλησίας», είπε ο Πάπας Φραγκίσκος στην ομιλία του. «Η Ιερουσαλήμ είναι διαρκώς μπροστά μας. Ο Σταυρός και η Ανάσταση ανήκουν στην ιστορία μας ». Και παρατήρησε:
«Αυτός ο ευαγγελικός Λόγος συνοδεύει τα Κονσιστόρια για την ανάδειξη των νέων Καρδιναλίων. Δεν αποτελεί απλώς ένα «υπόβαθρο», αλλά είναι η «ένδειξη της πορείας» για εμάς που, σήμερα, είμαστε καθ’ οδόν μαζί με τον Ιησού, ο οποίος προχωρά μπροστά μας στον δρόμο. Αυτός είναι η δύναμη και το νόημα της ζωής μας και της διακονίας μας».
Ο Ιησούς κατανοεί τον φόβο των δικών και δεν τους εγκαταλείπει
Σήμερα, συνέχισε ο Άγιος Πατέρας, όσοι θέλουν να ακολουθήσουν τον Ιησού καλούνται να αναμετρηθούν με αυτόν τον Λόγο. Τότε οι μαθητές ένιωσαν απογοήτευση και φόβο ακούγοντας τα λόγια του Ιησού, σκεπτόμενοι τι τους περίμενε στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς τους καταλαβαίνει:
«Ο Κύριος γνωρίζει την ψυχική κατάσταση εκείνων που τον ακολουθούν, κι αυτό δεν τον αφήνει αδιάφορο. Ο Ιησούς δεν εγκαταλείπει ποτέ τους φίλους του. Ποτέ δεν τους παραμελεί. Ακόμη κι όταν φαίνεται να πηγαίνει ευθεία στον δικό του δρόμο, το κάνει πάντα για εμάς. Ό,τι κάνει, το κάνει για εμάς, για τη σωτηρία μας. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση των Δώδεκα, το κάνει για να τους προετοιμάσει για τη δοκιμασία».
Ο δρόμος του Ιησού είναι μόνο ένας
Ο Ιησούς θέλει οι δικοί του «να είναι πάντα μαζί του στον δικό του δρόμο». Και ο δικός του δρόμος είναι εκείνος του πάθους, του θανάτου και της αναστάσεως. Αυτός είναι, είπε ο Πάπας, «ο δρόμος του Δούλου του Κυρίου. Ο Ιησούς ταυτίζεται με αυτό τον δρόμο». Λέει πράγματι “Εγώ είμαι η οδός”. Και ο Άγιος Πατέρας υπογραμμίζει: «Αυτή η οδός, όχι μια άλλη». Σε αυτό το πλαίσιο, σημείωσε ο Πάπας, συμβαίνει το αναπάντεχο, δηλαδή, η εκδήλωση της επιθυμίας των δύο αδελφών, “Βάλε μας να καθίσουμε ο ένας στα δεξιά σου κι ο άλλος στα αριστερά σου”:
«Αυτός είναι ένας άλλος δρόμος. Δεν είναι ο δρόμος του Ιησού, είναι ένας άλλος. Είναι ο δρόμος εκείνου που, ίσως χωρίς καν να το συνειδητοποιεί, «χρησιμοποιεί» τον Κύριο για να προωθήσει τον εαυτό του. Εκείνου που – όπως λέει ο Απόστολος Παύλος – επιζητεί τα δικά του συμφέροντα και όχι εκείνα του Χριστού».
Χρειάζεται να επαγρυπνούμε συνεχώς
Παρότι ο Ιησούς δεν θυμώνει με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, θα είναι οι άλλοι μαθητές που θα σκανδαλισθούν γι’ αυτό το αίτημα, αλλά κατηγορεί τους δύο μαθητές λέγοντας ότι έτσι αποδεικνύονται πως είναι “εκτός δρόμου”. Και είναι ένας πειρασμός, παρατήρησε ο Πάπας, στον οποίο μπορεί να πέσει οποιοσδήποτε:
«Αγαπητοί Αδελφοί, όλοι αγαπούμε τον Ιησού, όλοι θέλουμε να τον ακολουθήσουμε, αλλά πρέπει να επαγρυπνούμε συνεχώς για να παραμείνουμε στον δρόμο του. Επειδή με τα πόδια, με το σώμα μπορεί να είμαστε μαζί του, αλλά η καρδιά μας μπορεί να είναι μακριά και να μας οδηγήσει εκτός δρόμου. Ας σκεφτούμε τα τόσα είδη διαφθοράς στην ιερατική ζωή. Έτσι, για παράδειγμα, το πορφυρό χρώμα της καρδιναλικής ενδυμασίας, το οποίο είναι το χρώμα του αίματος, μπορεί να γίνει, από επιρροή του κοσμικού πνεύματος, το χρώμα μιας επιφανούς διάκρισης. Κι εσύ δεν θα είστε πλέον ο ποιμένας που είναι δίπλα στον λαό. Θα νιώθεις ότι είσαι μόνο ο εκλαμπρότατος. Όταν εσύ θα νιώθεις έτσι, θα είσαι εκτός δρόμου».
Ένας λόγος συνεχώς απαραίτητος στην Εκκλησία
Ο Πάπας υπογράμμισε την «έντονη αντίθεση μεταξύ του Ιησού και των μαθητών». Αυτός εντός του δρόμου, εκείνοι εκτός. «Δύο ασυμβίβαστες πορείες». Για τους μαθητές του που βρίσκονται σε σύγχυση και για όλους, ο Φράνσις συνέχισε, θα ζήσει το πάθος και θα ανέβει ξανά. «Τελικά θα τους βάλει στο δρόμο του». Η ιστορία αυτού του διαλόγου που βρίσκουμε στο Ευαγγέλιο, όχι μόνο του Μάρκου, “είναι ένας Λόγος που σώζει, απαραίτητος για την Εκκλησία όλων των εποχών”, δήλωσε ο Πάπας Φραγκίσκος που κατέληξε:
Αν και οι Δώδεκα κάνουν κακή εντύπωση, αυτό το κείμενο δείχνει την αλήθεια για τον Ιησού και για εμάς. Είναι ένας σωτήριος Λόγος και για εμάς σήμερα. Και εμείς, ο Πάπας και οι Καρδινάλιοι, πρέπει διαρκώς να βλέπουμε τον εαυτό μας σε αυτόν τον Λόγο της αλήθειας. Αυτός ο Λόγος είναι ένα κοφτερό σπαθί, μας κόβει, μας πονά, αλλά ταυτόχρονα μας θεραπεύει, μας ελευθερώνει, μας μεταστρέφει. Η μεταστροφή είναι ακριβώς αυτή: από εκτροχιασμένοι, να εισέλθουμε στον δρόμο του Θεού. Είθε το Άγιο Πνεύμα να μας δίνει, σήμερα και πάντοτε, αυτή τη χάρη.
Η προσευχή της Παναγίας
Στο τέλος της ομιλίας του Αγίου Πατέρα υπήρξε μια μακρά σιωπή και στη συνέχεια η παράδοση σε κάθε νέο καρδινάλιο, ενώπιον του Πάπα, των διακριτικών σημείων των καρδιναλίων. Η απαγγελία του “Πάτερ ημών” και η ευλογία ολοκλήρωσαν την τελετή. Καθώς ο Πάπας Φραγκίσκος πήγαινε να αποτίσει φόρο τιμής στην εικόνα της Παναγίας, δίπλα στην αγία Τράπεζα, ο τελικός ύμνος του “Χαίρε, Δέσποινα” φάνηκε να εκφράζει τη θέληση των καρδιναλίων να εμπιστευτούν στην Αγία Θεοτόκο τις υποσχέσεις πιστότητας και υπηρεσίας στην Εκκλησία, τις οποίες επίσημα υποσχέθηκαν σήμερα.
————————-
Πηγή: Vatican News
Μετάφραση: π.Λ
