Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΣΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ
Μια χριστιανική μαρτυρία, ένα έργο που είναι ένας «ιδιόμορφος ανθρώπινης αλληλεγγύης», μια εργασία εμπλουτισμένη με το πνεύμα της πίστης, έτσι Ο Πάπας Φραγκίσκος ορίζει το επάγγελμα του Καθολικού ιατρού, αποδεχόμενος στο Βατικανό την αντιπροσωπεία της FIAMC (Διεθνής Ομοσπονδία των Καθολικών Ιατρικών Συλλόγων), συγκεντρωμένη για το 25ο Συνέδριο με θέμα: «Η ιερότητα της ζωής και του ιατρικού επαγγέλματος από την Humanae Vitae ως την Laudato sì», προγραμματισμένο για φέτος στο Ζάγκρεμπ από τις 30 Μαΐου έως τις 2 Ιουνίου.
Η Εκκλησία είναι [υπάρχει] για τη ζωή
Το να είναι κάποιος Καθολικός γιατρός σημαίνει να ασχολείται με «μια μόνιμη πνευματική, ηθική και βιοηθική διαμόρφωση», σύμφωνα με τις αρχές του Ευαγγελίου, μην ξεχνώντας – δηλώνει ο Πάπας – τη σχέση «ιατρός-ασθενής», ούτε και την ιεραποστολική δραστηριότητα «για τη βελτίωση των καταστάσεων της υγείας των πληθυσμών στις περιφέρειες του κόσμου».
Η Εκκλησία είναι για τη ζωή και η ανησυχία της είναι ότι δεν πρέπει τίποτε να είναι ενάντια στη ζωή στην πραγματικότητα μιας συγκεκριμένης ύπαρξης, όσο αδύναμης ή ανυπεράσπιστης, ακόμη και αν δεν είναι αναπτυγμένη ή λίγο προχωρημένη. Οι Καθολικοί γιατροί είναι εργάτες στον τομέα της υγείας που από την πίστη τους και την κοινωνία με την Εκκλησία λαμβάνουν την ώθηση για να κάνουνε πιο ώριμη την δική τους χριστιανική και επαγγελματική διαμόρφωση, ακούραστη την αφοσίωσή τους, ανεξάντλητη την ανάγκη να διεισδύσουν και να γνωρίζουν τους νόμους της φύσης για μια καλύτερη εξυπηρέτηση της ζωής.
Πιστοί στην δική αποστολή τους
«Συνεπείς και θαρραλέοι μάρτυρες»: έτσι ο Πάπας χαρακτηρίζει τους γιατρούς του Συλλόγου που συνεργάζονται με την Εκκλησία «για την προώθηση και την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής από τη σύλληψη της έως το φυσικό της τέλος», όσον αφορά τους αδύναμους, τον εξανθρωπισμό της ιατρικής και την πλήρη κοινωνικοποίησή της. Η πρόσκληση είναι να συνεχίζουν παρά τις ταλαιπωρίες και τις δυσκολίες στην αντιμετώπιση (στον τομέα της ιατρικής) ενός «πολιτιστικού τεχνοκρατικού πρότυπου», της λατρείας της ανθρώπινης εξουσίας χωρίς όρια και του πρακτικού σχετικισμού, «στον οποίο όλα γίνονται ασήμαντα αν δεν εξυπηρετούν τα δικά συμφέροντα».
Ο άρρωστος είναι πρώτα απ 'όλα άνθρωπος
Ο Πάπας προσκαλεί τους γιατρούς να παρεμβαίνουν σε ειδικούς χώρους σε όσο αφορά τη νομοθεσία για ευαίσθητα ηθικά ζητήματα, όπως «την διακοπή της κύησης, το τέλος της ζωής και τη γενετική ιατρική» πάντα με πλήρη σεβασμό του ασθενή ως ανθρώπου με τη δική του αξιοπρέπεια.
Θα πρέπει να αντιμετωπιστεί η τάση να θεωρείται ο άρρωστος άνθρωπος σαν αυτοκίνητο για επισκευή, χωρίς σεβασμό των ηθικών αρχών, χρησιμοποιώντας τους αδύναμους, απορρίπτοντας ό, τι δεν ταιριάζει με την ιδεολογία της αποτελεσματικότητας και του κέρδους.
Ας μην είναι οι γιατροί εκτελεστές της θέλησης του ασθενούς
Στην καρδιά του Πάπα υπάρχει και άλλο ιδιαίτερο ζήτημα: η ελευθερία της συνείδησης των ιατρών και των εργαζομένων στον τομέα της υγείας.
Δεν είναι αποδεκτό να μειωθεί ο ρόλος σας σε εκείνο ενός απλού εκτελεστή της θέλησης του ασθενούς ή των αναγκών του συστήματος υγείας στο οποίο εργάζεστε.
Η Καθολικός ιατρός – σημείωσε ο Πάπας – πρώτα απ' όλα είναι ένας μάρτυρας της πραγματικής πίστης, σε θέση να συνεργαστεί με τις εκκλησιαστικές πραγματικότητες, με εκείνους που εργάζονται δίπλα στους ανθρώπους που υποφέρουν.
Να είστε υπηρέτες της θεραπείας, καθώς και της αδελφικής φιλανθρωπίας, μεταδίδοντας σε αυτούς που πλησιάζετε, με τη βοήθεια των γνώσεων σας, τον πλούτο ανθρωπιάς και ευαγγελικής συμπόνιας.
Μετάφραση: π. Φερνάνδος
