Ο Πάπας Φραγκίσκος «διορθώνει» το Πάτερα Ημών……
Ο Simone Weil το απήγγειλε κάθε πρωί από το πρωτότυπο ελληνικό, «αυτή η προσευχή περιέχει όλες τις πιθανές αιτήσεις, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί μια που να μην περιλαμβάνεται». Ωστόσο, εξηγεί ο Φραγκίσκος, «χρειάζεται θάρρος για να προσευχηθούμε στον Πατέρα μας». Σε έναν κόσμο «άρρωστο από την ορφάνια», τα λόγια που μεταδίδονται από τον Ιησού προς τους μαθητές («Κύριε, μάθε μας να προσευχόμαστε) δείχνουν έναν Θεό που σου δίνεται και μπορείς να τον φωνάξεις «μπαμπά». Ο Ποντίφικας μιλά γι αυτό με τον don Marco Pozza, θεολόγο και εφημέριο των φυλακών της Πάδοβα, ένας διάλογος στίχο – στίχο που η TV2000 ξεκίνησε να μεταδίδει κάθε εβδομάδα και τώρα εκδίδεται εξολοκλήρου στο βιβλίο Quando pre gatedite Padre nostro,με τις αδημοσίευτες σκέψεις του Φραγκίσκου εναλλασσόμενες με εκείνες του Angelus και των ακροάσεων. Χρειάζεται θάρρος, επαναλαμβάνει ο Πάπας. «Λέω: αρχίστε να λέτε «μπαμπά» και να πιστεύετε αληθινά ότι ο Θεός είναι ο Πατέρας που με συνοδεύει, με συγχωρεί, που δίνει ψωμί, ακούει με προσοχή όλα αυτά που του ζητώ, με ντύνει καλύτερα και από τα λουλούδια του αγρού. Η πίστη είναι επίσης ένας μεγάλος κίνδυνος: και αν δεν είναι αλήθεια;»
Το Πάτερ Ημών λέει αυτό που είναι ουσιώδες, στον μικρό Bergoglio το δίδαξε η γιαγιά. «Μου δίνει ασφάλεια» διηγείται. «Έχω έναν μπαμπά μπροστά στον οποίο αισθάνομαι πάντα παιδί. Ένα πατέρα που σε συνοδεύει, σε περιμένει». Το ότι βρίσκεται «στους ουρανούς» δείχνει την παντοδυναμία, όχι την απόσταση. Όταν αγιάζουμε το όνομά του σημαίνει ότι είμαστε συνεπείς και το όνομα είναι η ευσπλαχνία. Μια ηλικιωμένη γυναίκα που επιθυμούσε να εξομολογηθεί, θυμάται ο Πάπας, του είπε: «Αν ο Θεός δεν συγχωρούσε τα πάντα, ο κόσμος δεν θα υπήρχε». Έτσι «ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι ο επαίτης», για τα υλικά και τα πνευματικά, «όταν λέμε “ελθέτω η βασιλεία σου” ζητάμε». Η επιθυμία του είναι «να μη χαθεί τίποτα». Ο καθημερινός άρτος, η άφεση των οφειλών. Οι Νομοδιδάσκαλοι είναι σκληροί γιατί θέλουν να αισθάνονται δίκαιοι, «μπορείς να συγχωρήσεις εφόσον είχες τη χάρη να αισθανθείς ότι έχεις συγχωρεθεί». Εξ ου και οι πενιχρές σκέψεις για την τύχη του Ιούδα και για το κακό. Δεν είναι ποτέ ο Θεός αυτός που μας βάζει σε πειρασμό, που μας «σκληραίνει» αυτό είναι «μια άσχημη μετάφραση», λέει ο Φραγκίσκος, στην τελευταία έκδοση Cei διαβάζουμε «μη μας εγκαταλείπεις». Το νόημα είναι: «Όταν ο Σατανάς μας βάζει σε πειρασμό, εσύ, σε παρακαλώ, δώσε μου το χέρι, δώσε μου το χέρι σου».
Μετάφραση:ρφ
