Ο ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΗΣ

Κάνοντας περίπατο  στην αμμουδιά, και μάλιστα ξυπόλυτος για να αισθάνομαι  τη ζεστή άμμο μπορείς να κάνεις μια ήρεμη και όμορφη κουβέντα. Εκείνο το πρωινό περπατούσα με τον Λάκη, που μου εκμυστηρευόταν  ότι συχνά βρισκόταν  μπροστά σε συνταρακτικά γεγονότα. Ήθελε κατά κάποιο τρόπο να έχει πάντα τον πρώτο λόγο.

Μαζί παρατηρήσαμε ένα ναυαγοσώστη  που φύτευε  ένα πάσαλο για να στηρίξει  πάνω  μία μεγάλη ομπρέλα. Τον φύτευε, μετά τον  κουνούσε στριφογυρίζοντάς τον, τον ξανάβγαζε  και επαναλάμβανε την κίνηση  για να σταθεροποιήσει τη βάση  όλο και πιο βαθιά.

Βλέποντάς με, ακίνητο να παρακολουθώ τις κινήσεις του, ο ναυαγοσώστης  μου λέει:  “εδώ πάνω στην άμμο πρέπει να σταθεροποιήσω  καλά την ομπρέλα …..ο δυνατός άνεμος θα μπορούσε να την παρασύρει.

Και ο Θεός κάθε φορά που μας ωθεί, ή επιτρέπει να συμβεί μέσα ή έξω από μας κάποιος «σεισμός» το κάνει μόνο για να μας σταθεροποιήσει  πιο βαθειά σε Εκείνον , για να μην μπορέσει καμιά σοροκάδα να μας απομακρύνει από κοντά Του.