Ο κόσμος χωρίς μητέρες δεν έχει μέλλον

«Το να πηγαίνεις στο σχολείο της Παναγίας είναι σαν να πηγαίνεις σε σχολείο πίστης και ζωής»: Ο Πάπας Φραγκίσκος με αυτήν την πρόταση συνοψίζει το νόημα και την προοπτική της έρευνας της Ποντιφικής Θεολογικής Σχολής «MARIANUM» στη Ρώμη, που ανατέθηκε στους «Υπηρέτες της Θεοτόκου» και με την ευκαιρία της 70ης επετείου της ίδρυσής του. Η Μαρολογία πρέπει να βιώνεται με ένα Μαριανό τρόπο και να συνεργάζεται με άλλα ινστιτούτα, δίνοντας προσοχή στα “σημάδια των Μαριανών καιρών”, και αν χρειάζεται να καθαρίζει τη λαϊκή ευλάβεια, φέρνοντας “στον πολιτισμό και μέσω της τέχνης και της ποίησης, την ομορφιά που ενσταλάζει την ελπίδα “.

Η καρδιά της Μητέρας
Στη σκέψη του Φραγκίσκου αναδύονται δύο ισχυρές έννοιες για την Παναγία, ως μητέρας και ως γυναίκας. Υπενθυμίζοντας ότι «ζούμε στην εποχή της Β΄ Συνόδου του Βατικανού», η Μαρολογία – υπογραμμίζει τον Πάπα – αντλεί δύναμη από το Lumen Gentium “και ότι ξεκινώντας από εδώ, στους” καιρούς της Παναγίας “, είναι απαραίτητο να ανακαλύψουμε ξανά τα” θαύματα “της Θεοτόκου” στην καρδιά του μυστηρίου της”.
Μητέρα, «η καλύτερη των μητέρων», ικανή να κάνει «την Εκκλησία και τον κόσμο πιο αδελφωμένους». “Η Εκκλησία – επιβεβαιώνει ο Φραγκίσκος – πρέπει να ανακαλύψει ξανά τη μητρική της καρδιά, η οποία χτυπά για ενότητα. Η Γη μας το χρειάζεται επίσης, για να ξαναγίνει το σπίτι όλων των παιδιών της »,« όπου είμαστε όλοι αδέλφια και όπου υπάρχει τόπος και για κάθε απορριπτόμενο μέρος των κοινωνιών μας».
Χρειαζόμαστε τη μητρότητα, η οποία δημιουργεί και αναζωογονεί τη ζωή με τρυφερότητα, γιατί μόνο το δώρο, η φροντίδα και η συμμετοχή κρατούν την ανθρώπινη οικογένεια ενωμένη. Ας σκεφτούμε τον κόσμο χωρίς μητέρες: δεν έχει μέλλον: μόνο τα κέρδη και τα οφέλη δεν εξασφαλίζουν το μέλλον, αντίθετα μερικές φορές αυξάνουν τις ανισότητες και τις αδικίες. Οι μητέρες, από την άλλη μεριά, βοηθούν τα παιδιά να αισθάνονται σαν στο σπίτι τους και τους προσφέρουν ελπίδα.

Η γυναίκα της αξιοπρέπειας
Από την Καινή Διαθήκη και το Ευαγγέλιο, η Παναγία “είναι η γυναίκα, η νέα Εύα, που παρεμβαίνει για τη σωτηρία μας από την Κανά μέχρι το Γολγοθά”. “Είναι η γυναίκα ντυμένη με τον ήλιο που φροντίζει τους απογόνους του Ιησού”. Μια μητέρα που κάνει την Εκκλησία οικογένεια, μια γυναίκα «που μας καθιστά ένα λαό». Ο Φραγκίσκος βασίζεται στη δημοφιλή ευλάβεια προς την Παναγία και προτρέπει τη Μαρολογία να την ακολουθήσει προσεκτικά, προωθώντας την και μερικές φορές, αν πρέπει, να την καθαρίζοντάς την από μη γνήσια στοιχεία. Μας καλεί να είμαστε προσεκτικοί στα “σημάδια των καιρών της Παναγίας”:
Μεταξύ αυτών, υπάρχει ακριβώς ο ρόλος της γυναίκας: ουσιαστικός για την ιστορία της σωτηρίας, πρέπει να είναι και για την Εκκλησία και τον κόσμο. Αλλά πόσες γυναίκες δε στερούνται την αξιοπρέπεια τους! Η γυναίκα, που έφερε τον Θεό στον κόσμο, πρέπει να μπορεί να φέρει και τα δώρα της με το δικός στην ιστορία με το δικό της επινοητικό τρόπο. Η Θεολογία την χρειάζεται, έτσι ώστε να μην είναι αφηρημένη και εννοιολογική, αλλά ευαίσθητη, αφηγηματική, ζωτικής σημασίας.
Η Μαριολογία καλείται “να αναζητήσει πιο κατάλληλους τόπους για τις γυναίκες μέσα στην Εκκλησία, ξεκινώντας από την κοινή αξιοπρέπεια του βαπτίσματος”.

Αδελφικός θεσμός
Ο Πάπας επιθυμεί να είναι το Marianum, ένας «αδελφικός θεσμός» που καλείται να διευρύνει τους ορίζοντες, ξεπερνώντας τον φόβο του «ανοίγματος» χωρίς να χάσει τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του. Οφείλει να διακινδυνεύει στο να δίνει τη ζωή όπως κάνουν οι μητέρες.
Και η Παναγίας είναι μια μητέρα που διδάσκει την τέχνη της συνάντησης και της συνοδοιπορίας. Είναι όμορφο λοιπόν, όπως σε μια μεγάλη οικογένεια στο Marianum συγκλείνουν διαφορετικές θεολογικές και πνευματικές παραδόσεις που προωθούν επίσης τον οικουμενικό και διαθρησκευτικό διάλογο.

+Ν