Ο καιρός του τέλους

Οι μαθητές ρώτησαν τον Ιησού: «Δάσκαλε πότε θα γίνουν όλα αυτά;». Οι άνθρωποι θέλουν να ξέρουν και αυτά που θα γίνουν, πριν γίνουν, να μπορούν να τακτοποιήσουν τη ζωή τους. Γι’ αυτό και η ερώτηση των Αποστόλων: «Ποιο θα είναι το σημάδι ότι αυτά πρόκειται να γίνουν;» Αλλά η απάντηση του Ιησού είναι αρνητική ως προ του συγκεκριμένο καιρό που θα συμβούν. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξέρουν να εξαπατηθούν από τίποτε και από κανένα. Όχι από τους ψευδοπροφήτες που εξαπατούν τα έθνη, που συχνά είναι εύπιστα. Ούτε και από καταστροφές που προκαλούνται από τους ανθρώπους ή από τη φύση, όπως η πείνα, οι σεισμοί, η έκλειψη ηλίου. Όλα αυτά δεν σημαίνουν κάτι. Ο Ιησούς υπογραμμίζει: «το τέλος δεν θα έλθει αμέσως».
Στην πραγματικότητα ω, υπάρχουν πάντοτε άνθρωποι που, σε καιρό πολέμου, ή άλλων δυστυχιών, πιστεύουν και τεντώνουν τα αυτιά τους στις προφητείες. Τίποτε πιο εύκολο για να δημιουργήσουν φόβο, με περίεργα λόγια στα πλήθη τα ταραγμένα και φοβισμένα. Όμως αυτό δεν είναι το πνεύμα του Κυρίου. Όλα αυτά τα γεγονότα δεν είναι σημάδια του τέλους, αλλά πρέπει να τα βλέποντάς τα με το μάτι του Θεού, είναι εν μέρει τιμωρίες για τις αμαρτίες, εν μέρει μία προτροπή στο να μην χανόμαστε πίσω από τα γήινα πράγματα.
Η παροδικότητα των γήινων πραγμάτων πρέπει να υπενθυμίζουν στον άνθρωπο τις εξωγήινες πραγματικότητες, τις μοναδικές που «δεν περνούν» : Ο Θεός και τα έργα του Θεού. Εμείς οι Χριστιανοί προτιμούμε να μιλούμε για τις κοινωνικές δεσμεύσεις και βάζουμε σε παρένθεση εκείνες τις πραγματικότητες, τις μόνες που μπορούν να δώσουν μια έννοια στην ανθρώπινη ζωή. Αντιθέτως η Αγία Γραφή, βλέπει «τα τελευταία που θα συμβούν» ως πραγματικότητες που ήδη υπάρχουν σήμερα και δίνουν τη σωστή έννοια στα έργα των ανθρώπων.
Η αιώνια ζωή, δηλαδή η αληθινή ζωή, είναι η συμμετοχή στον τρόπο που εκδηλώνεται η θεϊκή αγάπη. Σ’ αυτόν τον τρόπο μια αυθεντική χριστιανική ζωή λαμβάνει αποκτά την αξία την έννοια μιας «προπόνησης» και μιας «ευαισθησία»: εμείς βρισκόμαστε στον κόσμο για να αγαπούμε.