Ο Ιησούς δεν έχει γραφείο, βρίσκεται πάντα ανάμεσα στο λαό
Ο Ιησούς δεν έχει κανένα γραφείο, «ανακατεύεται» μέσα στο πλήθος για να «πράξει το καλό», είπε ο Πάπας Φραγκίσκος κατά τη διάρκεια της Θείας λειτουργίας την οποία τέλεσε στις 30 Ιανουαρίου 2018, στο παρεκκλήσιο του Οίκου Santa Marta, στο Βατικανό. Ομοίως, ο ποιμένας πρέπει να ζει μαζί με το λαό του και το βράδυ να είναι «κουρασμένος».
Στην ομιλία του, την οποία δημοσίευσε το Vatican News στα ιταλικά, ο Πάπας υπογράμμισε ότι η ημέρα του ποιμένα θα πρέπει να είναι παρόμοια με μια «ημέρα της ζωής του Ιησού», όπως αυτή περιγράφεται στο Ευαγγέλιο. «Ο Ιησούς δεν ανοίγει κάποιο γραφείο πνευματικής συμβουλευτικής με μια πινακίδα» ο προφήτης δέχεται Δευτέρα, Τετάρτη, Παρασκευή από τις 3:00 έως τις 6:00. Η είσοδος κοστίζει τόσο, ή εφόσον το επιθυμείτε, μπορείτε να δώσετε μια προσφορά». Όχι, ο Ιησούς δεν κάνει έτσι. Ομοίως, δεν ανοίγει το ιατρείο του με την πινακίδα «οι ασθενείς θα γίνονται δεκτοί αυτή, αυτή και αυτή την ημέρα και θα θεραπεύονται».
Αντιθέτως, «Ο Ιησούς βρίσκεται μέσα στο πλήθος… ο Ιησούς αρέσκεται να βγαίνει για να συναντήσει τις δυσκολίες όταν οι άνθρωποι τον καλούν». Ομοίως, ο ιερέας πρέπει να συνοδεύει τον λαό του και το βράδυ, πρέπει να είναι «κουρασμένος», με μια «κούραση πραγματική», με την κούραση «εκείνου που εργάζεται».
Στο Ευαγγέλιο (Μκ. 5, 21-43), το πλήθος είναι πυκνό και αγγίζει τον Ιησού, αλλά εκείνος δεν υποχωρεί, είναι αυτό που «πληρώνει» πρόσθεσε ο Πάπας, «για να κάνει το καλό». Είναι «ο τρόπος με τον οποίο ενεργεί ο Ιησούς» και αυτή είναι «η στάση του αληθινού ποιμένα».
«Ο ποιμένας χρίεται με λάδι, την ημέρα της χειροτονίας του: της ιερατικής και της επισκοπικής, θύμισε ο Πάπας Φραγκίσκος. Αλλά το αληθινό λάδι, το εσωτερικό, είναι το λάδι της εγγύτητας και της τρυφερότητας. Ο ποιμένας που δεν πλησιάζει, του λείπει κάτι: ίσως είναι ένα αφεντικό… αλλά όχι ένας ποιμένας. Ένας ποιμένας που στερείται τρυφερότητας γίνεται ένας άκαμπτος που χτυπά τα πρόβατά με το ραβδί του. Ο Ιησούς ήταν γεμάτος εγγύτητα και τρυφερότητα…. Αυτός είναι ο Ιησούς. Αυτός είναι ο καλός ποιμένας. Αυτό πρέπει να είναι και σήμερα ο κάθε ποιμένας.
Κλείνοντας την ομιλία του, ο Πάπας κάλεσε να προσευχηθούμε «για τους ποιμένες μας, ώστε ο Κύριος να τους δίνει τη χάρη να πορεύονται με τους ανθρώπους, να είναι παρόντες ενώπιον του λαού με πολλή τρυφερότητα, με μεγάλη εγγύτητα. Και όταν ο λαός βρίσκει τον ποιμένα του, αισθάνεται κάτι ιδιαίτερο, αισθάνεται την παρουσία του Θεού… «Έμειναν κατάπληκτοι». Η κατάπληξη της αίσθησης της εγγύτητας και της τρυφερότητας του Θεού μέσα από τον ποιμένα».
