Ο Γολγοθάς των οικιακών βοηθών από την Αιθιοπία στο Λίβανο
Η διατήρηση της θέσης εργασίας κάποιου, την εποχή του Covid-19, είναι μια δύσκολη υπόθεση. Αυτό γίνεται αδύνατο στην περίπτωση που είσαι γυναίκα προερχόμενη από μια φτωχή χώρα και υπηρετείς ως οικιακή βοηθός σε μια χώρα που μαστίζεται από μια βαθιά οικονομική κρίση και από κλιμάκωση των κοινωνικών εντάσεων. Αυτό συμβαίνει στο Λίβανο και οι πρωταγωνίστριες αυτής της δραματικής ιστορίας είναι οι υπηρέτριες από την Αιθιοπία οι οποίες εξαιτίας της πανδημίας, βρέθηκαν να πρέπει να ζήσουν στο δρόμο αφού οι οικογένειες στις οποίες εργάζονταν, τις έδιωξαν χωρίς να τις πληρώσουν.
Απολυμένες και εγκαταλελειμμένες
Οι τοπικοί κανονισμοί δεν προβλέπουν δίκτυα κοινωνικής ασφάλειας για τις οικιακές εργαζόμενες οι οποίοι εκ των πραγμάτων εξαρτώνται πλήρως από τους εργοδότες τους. Κατά τη διάρκεια της φάσης της μεγάλης διάδοσης του Covid-19, πολλές από αυτές βρέθηκαν αποκλεισμένες στη Βηρυτό, στρατοπέδευσαν κάτω από την πρεσβεία της Αιθιοπίας, χωρίς να διαθέτουν τα μέσα για να επιστρέψουν στα σπίτια τους. Είναι μεταξύ είκοσι και τριάντα ετών, αλλά αναμεταξύ τους υπάρχουν και πολλές ανήλικες. Δεδομένου ότι πολλές φορές δεν έχουν διαβατήριο, επιθυμούν να επιστρέψουν στα σπίτια τους, ακόμη κι αν γνωρίζουν ότι δεν θα γίνουν ευπρόσδεκτες, αφού ότι οι οικογένειές τους έχουν χρεωθεί για να μπορέσουν να τις στείλουν να εργαστούν στο εξωτερικό.
Δραματική η κατάσταση στο Λίβανο
Εν τω μεταξύ στο Λίβανο, καταγράφεται μια αύξηση του οργανωμένου εγκλήματος εξαιτίας της απόγνωσης των ανθρώπων αναφορικά με το κόστος διαβίωσης. Το τοπικό νόμισμα (λίρα) έχει χάσει πάνω από 75% της αξίας του και η αύξηση των τιμών για τα βασικά είδη ανάγκης σε ορισμένες περιπτώσεις, έχει υπερβεί το 50%. Αυτό κάνει εύκολο για τα κορίτσια που προέρχονται από τη χώρα του Κέρατος της Αφρικής, να πέσουν στα δίχτυα του υπόκοσμου και να γίνουν αντικείμενο εκμετάλλευσης.
649 γυναίκες διασώθηκαν χάρη στην CVM
Μαζί τους ασχολήθηκε η ιταλική Μ.Κ.Ο. Comunità Volontari per il Mondo (CVM) η οποία πρόσφερε βοήθεια σε 649 κορίτσια τα οποία επαναπατρίστηκαν στις αρχές του περασμένου μήνα, αμέσως μετά την επιβολή της «κατάστασης έκτακτης ανάγκης» για την αντιμετώπιση της πανδημίας, πρώτη ενέργεια που υλοποίησε ο πρωθυπουργός της Αιθιοπίας Abiy Ahmed από τότε που ανέβηκε στην εξουσία τον Απρίλιο πριν από δύο χρόνια.
Το πρόγραμμα “Secure Women Migration Cycle”
Χάρη στο πρόγραμμα “Secure Women Migration Cycle”, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από τον ιταλικό οργανισμό Αναπτυξιακής Συνεργασίας και πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Caritas Αιθιοπίας, Caritas Λιβάνου και το Ιταλικό Ιεραποστολικό Κέντρο Μετανάστευσης, οι πρώην οικιακές οικονόμοι κατάφεραν να επιστρέψουν στα σπίτια τους και τους παρασχέθηκε βοήθεια από ένα δίκτυο επαγγελματιών εθελοντών οι οποίοι τους βοήθησαν από τη στιγμή της επιστροφή τους μέχρι σήμερα. Κατά την άφιξή τους δόθηκε η «Τσάντα Αξιοπρέπειας», δηλαδή μια τσάντα που περιείχε αγαθά πρώτης ανάγκης, υλικό προστασίας από τον Κορονοϊό και μια συνεισφορά 3.000 Birr, ίση με περίπου 90 Ευρώ. Επιπλέον, στις γυναίκες προσφέρθηκαν μαθήματα κατάρτισης για την διευκόλυνση της ένταξής τους στις κοινότητες προέλευσής.
Ascani (CVM): «Η βοήθειά μας δεν τελειώνει με τον επαναπατρισμό»
«Η ίδια η κυβέρνηση της Αιθιοπίας ήταν που ζήτησε τον συντονισμό για την επιστροφή των 649 οικιακών βοηθών οι οποίες επαναπατρίστηκαν με ειδικές πτήσεις από το Λίβανο» διηγείται ο Attilio Ascani, συντονιστής των ιταλικών ενεργειών της CVM. «Στη συνέχεια τέθηκαν σε καραντίνα στην Αιθιοπία και εμείς τις βοηθήσαμε να επιστρέψουν στα σπίτια τους με ένα χαμόγελο στα χείλη τους, και επειδή είναι κορίτσια που έχουν χάσει τα πάντα». Ο Ascani λέει ότι είναι ικανοποιημένος από την δουλειά που έγινε και εξηγεί: «Μαζί τους περάσαμε υπέροχα. Το γεγονός ότι μπορέσαμε να τις βοηθήσουμε ήταν μια υπέροχη εμπειρία. Αυτό που πρέπει τώρα να κάνουμε είναι να επικοινωνήσουμε εκ νέου μαζί τους, μία προς μία και να προσπαθήσουμε να τους προσφέρουμε μια προοπτική για το αύριο, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα επιστρέψουν και πάλι στην αρχική κατάσταση από την οποία ξεκίνησαν. Οφείλουμε να τις βοηθήσουμε να βρουν επίσης τα εργαλεία των μικροπιστώσεων και της οικονομικής υποστήριξης μέσω των τοπικών αρχών για να χτίσουν ένα μέλλον στη χώρα τους. Εάν επιθυμούν να συνεχίσουν να εργάζονται ως οικιακοί βοηθοί, να τους προσφέρουμε την ευκαιρία εκπαίδευσης ώστε να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους και να είναι σε θέση να επιστρέψουν στην αγορά εργασίας, ζητώντας δίκαιο μισθό και αξιοπρεπή αναγνώριση ως εργαζόμενες».
