Ο γίγαντας άνθρωπος

Με τον αυθορμητισμό και την κατάπληξη των μικρών παιδιών, η ανιψιά μου, μόλις επέστρεψε από το σχολείο, με πληροφόρησε για μια «θαυμάσια» προβολή που είδανε στην τάξη εκείνο το πρωί. Σε μια πόλη του κόσμου μας, ένας κατακλυσμός ανέτρεψε τα πάντα, αλλά η πιο τρομερή ανατροπή ήρθε όταν μετέτρεψε σε πέτρα κάθε άνθρωπο, κάθε ζώο.

Τα πάντα σταμάτησαν, κάθε ακίνητο πράγμα ήταν άψυχο, ανέκφραστο. Μια ερήμωση.

Ήρθε ένας γιγάντιος άνθρωπος, τόσο ισχυρός ώστε να κάνει θαύματα. Περνούσε μέσα σε αυτό το σεληνιακό τοπίο και, κοιτάζοντας και αγγίζοντας αυτές τις πέτρες, ξανάδινε σε κάθε ζώο, σε κάθε άνθρωπο την πρωταρχική του εμφάνιση: μια πέτρα, επανερχόμενη σε βάτραχο, βούτηξε μέσα στον χείμαρρο, μια πέτρα γινόμενη και πάλι ψάρι, βούτηξε στη θάλασσα, μια πέτρα μόλις πήρε τη μορφή του σολομού, αμέσως ξανανέβηκε το τρεχούμενο ρεύμα νερού, μια πέτρα επανερχόμενη σε αητό, βούτηξε στον ουρανό.

Σταμάτησε μπροστά σε μια πέτρα, την άγγιξε και, δίνοντάς της μια καρδιά από σάρκα, τη μετέτρεψε σε άνθρωπο… ο οποίος αμέσως βούτηξε στο Θεό.

 «-Θείε, ποιος είναι αυτός ο γιγάντιος άνθρωπος;» – «Είναι ο Ιησούς».