Ο γάμος χρειάζεται διακύβευση, αλλά αξίζει ο κόπος
Ο Πάπας Φραγκίσκος στο Ναό της St. Mary στο Δουβλίνο συναντήθηκε με νεόνυμφους της πόλης. Ο Ποντίφικας τους υποδέχθηκε στον πιο σημαντικό Ναό της Πρωτεύουσας της Ιρλανδίας. Εκεί έφθασε αφού πρώτα έκανε μία στάση ενώπιον των λειψάνων του Οσίου Matt Talbot, που είναι πολύ προσφιλής μεταξύ των Ιρλανδών και γνωστός με το όνομα: “Ο Άγιος Πότης” εξ αιτίας του παρελθόντος του αλκοολικού πριν από τη μεταστροφή του, εκεί τον υποδέχθηκε ο Αρχιεπίσκοπος του Δουβλίνου , Σεβασμιότατος Diarmuid Martin και ένα νέο ζευγάρι..
Η σημασία να ακούμε τους ηλικιωμένος
Την εισαγωγή στη συνάντηση του Αγίου Πατέρα με τους νεόνυμφους έκανε ένα ανδρόγυνο που είναι παντρεμένοι από 50 χρόνια, ο Vincent και η Theresa, που προέρχονται από μία ενορία του Δουβλίνου. Σύζυγοι, γονείς, παππούς και γιαγιά. Η προσωπική μαρτυρία τους είναι ένας αληθινός οδηγός για το μέλλον: “Η οικογενειακή ζωή είναι δεσμευτική αλλά αξίζει ο κόπος”, είπαν στον Πάπα. “Έχουμε πολλά να μάθουμε από την εμπειρία του γάμου σας ο οποίος στηρίζεται κάθε μέρα από τη χάρη του μυστηρίου”, απάντησε σε λίγο χαμογελαστός ο Πάπας Φραγκίσκος, βλέποντας πόσοι νέοι επέλεξαν το γάμο.
Το να παντρευτεί κάποιος και να μοιραστεί τη ζωή είναι πολύ σημαντικό γεγονός. Υπάρχει ένα Ισπανικό ρητό που λέει το εξής:“πόνος με δύο, μισός πόνος, χαρά με δύο διπλή χαρά.”. Αυτή είναι η οδός του γάμου.
Σε μία ατμόσφαιρα πολύ φιλική και χαρούμενη που το κλάμα των μωρών χαρακτηρίστηκε από τον Πάπα σαν τη «πιο όμορφη μουσική», "το πιο όμορφο κήρυγμα ήταν η κραυγή της ελπίδας”. Ο Ποντίφικας τόνισε τη σημασία που έχει το να ακούμε τους ηλικιωμένους, οι “γέροντες”, “φύλακες της συλλογικής μνήμης μας”, των οποίων η προσωπική μαρτυρία είναι γεμάτη από πίστη , και γι’ αυτό είναι μια πολύτιμη πηγή για τους νεόνυμφους.
Ο Γάμος ως αντίδοτο στο προσωρινό
Δύο από αυτούς αποτάθηκαν απευθείας στον Πάπα στον οποίο εξέφρασαν τις αμφιβολίες τους και ζήτησαν συμβουλές. Ο Denis και η Sinead θα παντρευτούν στις 27 του προσεχούς Σεπτεμβρίου. Ζήτησαν από τον Άγιο Πατέρα πως μπορούν να εξηγήσουν την παντοτινή δέσμευσή τους στο γάμο στους φίλους τους που ζουν την αγάπη ως μία υπόθεση προσωπική που δεν χρειάζεται μια θεσμοθετημένη κορνίζα.
“Ο γάμος δεν απλώς ένας θεσμός αλλά μία κλήση, μία ζωή που πάει εμπρός, μία συνειδητή απόφαση που χρειάζεται φροντίδα σε όλη τη ζωή, χρειάζεται αμοιβαία προστασία”, τους απάντησε ο Πάπας Φραγκίσκος. Σε μία κοινωνία που επικρατεί η κουλτούρα του προσωρινού, στην οποία εάν αισθάνομαι ότι πεινώ ή ότι διψώ, μπορώ να φάω, αλλά η αίσθησή μου ότι έχω ξεδιψάσει δεν διαρκεί ούτε μια μέρα” και στην οποία εργασία, τα πρόσωπα και υποσχέσεις κινδυνεύουν να αλλάξουν αμέσως φαίνεται πως τίποτε το πολύτιμο μπορεί να διαρκέσει ούτε η αγάπη. Και υπάρχει ο πειρασμός ότι αυτό συνεχίζεται «για όλη τη ζωή” μεταβάλλεται και μετά πεθαίνει: ”εάν η αγάπη δεν αναπτύσσεται με την αγάπη, διαρκεί λίγο. Αυτό το «για όλη τη ζωή» είναι μία δέσμευση να αυξήσουμε την αγάπη, διότι στην αληθινή αγάπη δεν υπάρχει το προσωρινό”.
Μεταξύ όλων των μορφών της ανθρώπινης γονιμότητας , ο γάμος είναι μοναδικός. Είναι μία αγάπη που δίνει την αρχή σε μια νέα ζωή. Εμπλέκει την αμοιβαία υπευθυνότητα στη μετάδοση του θεϊκού δώρου της ζωής και προσφέρει μία σταθερότητα στην οποία η νέα ζωή μπορεί να αναπτυχθεί και να ανθίσει. Ο γάμος στην Εκκλησία, δηλαδή το Μυστήριο του Γάμου συμμετέχει με ιδιαίτερο τρόπο στο Μυστήριο της αιώνιας αγάπης του Θεού.
Η αγάπη είναι το όνειρο του Θεού για τον άνθρωπο
“Μία αγάπη αποκλειστική και διαρκής”, μυστηριακό σημείο της διαθήκης μεταξύ του Κυρίου και της νύμφης του , της Εκκλησίας, στην οποία ο Ιησού είναι πάντοτε παρών και η αγάπη του “είναι ένας βράχος και ένα καταφύγιο στους καιρούς της δοκιμασίας, αλλά πάνω απ’ όλα μια πηγή σταθερής ανάπτυξης σε μία αγάπη αγνή και παντοτινή":
Να κάνετε δυνατά στοιχήματα με υποσχέσεις για όλη τη ζωή. Τολμήστε. Διότι ο γάμος είναι και μία διακύβευση Αλλά μία διακύβευση που αξίζει τον κόπο: για όλη τη ζωή διότι έτσι είναι η αγάπη. Η αγάπη είναι το όνειρο του Θεού για μας και για όλη την ανθρώπινη οικογένεια. Σας παρακαλώ να μην τον ξεχνάτε ποτέ αυτό! Ο Θεός έχει ένα όνειρο για μας και ζητά από μας να το κάνουμε δικό μας. Μη φοβάστε αυτό το όνειρο! Να ονειρεύεστε μεγάλα πράγματα!
Η πίστη μεταδίδεται στο σπίτι
Το άλλο ζευγάρι αποτελείτο από τον Stephen και την Jordan, που παντρεύτηκαν πριν από ένα μήνα. Ετοιμάζονται να έχουν παιδιά και ζήτησαν από τον Πάπα πως μπορούν να μεταδώσουν σ’ αυτά την πίστη.
Ο Πάπας Φραγκίσκος επαίνεσε τα προγράμματα της κατήχησης για την εκπαίδευση στην πίστη που υπάρχουν στα σχολεία και στις ενορίες και έχουν ετοιμαστεί από την Εκκλησία της Ιρλανδίας, αλλά είναι το σπίτι «μέσω του οποίου το ήρεμο και καθημερινό παράδειγμα των γονιών, που αγαπούν τον Κύριο και εμπιστεύονται στο λόγο του”, “ο πρώτος και κύριος χώρος για τη μετάδοση της πίστης”.
Εκεί στο σπίτι που μπορούμε να το ονομάσουμε «κατ’ οίκον Εκκλησία» τα παιδιά μαθαίνουν την έννοια της ευτυχίας , της τιμιότητας και της θυσίας. Βλέπουν πώς συμπεριφέρονται μεταξύ τους ο μπαμπάς και η μαμά, πώς φροντίζει ο ένα τον άλλο και τους άλλους, πως αγαπούν το Θεό και την Εκκλησία. Έτσι τα παιδιά μπορούν να αναπνεύσουν τον καθαρό αέρα του Ευαγγελίου και να μάθουν να κατανοούν, να κρίνουν και να ενεργούν με τρόπο αντάξιο της πίστης που κληρονόμησαν.
Το ενθύμιο του Πάπα
Μια πίστη που μεταδίδεται με τη γλώσσα του σπιτιού ανέφερε ο Πάπας, “η γλώσσα του σπιτιού, η γλώσσα της ζωής, της οικογένειας”. Τα παιδιά μαθαίνουν λοιπόν από τους γονείς πώς να ζουν ως χριστιανοί
Στη συνέχεια ο Πάπας αναφέρθηκε σε μια δική του εμπειρία.
Ενθυμούμε μια φορά – θα ήμουν περίπου πέντε ετών – μπήκα στο σπίτι και εκεί, στην τραπεζαρία, και ο μπαμπάς ΈΦΘΑΣΕ ΕΚΕΊΝΗ ΤΗΝ ΏΡΑ από τη δουλειά, τότε τον είδα τον μπαμπά και τη μαμά να φιλιούνται. Αυτό ήταν τόσο όμορφο που δεν το ξέχασα ποτέ! Τι ωραίο πράγμα: κουρασμένος από τη δουλειά, αλλά είχε τη δύναμη να εκφράσει την αγάπη του στη σύζυγό του! Είθε τα παιδιά σας να σας βλέπουν έτσι να αγαπιέστε, να φιλιόσαστε, να αγκαλιάζεστε: αυτό είναι θαυμάσιο, διότι έτσι μαθαίνουν τη γλώσσα της αγάπης.
Η επανάσταση της τρυφερότητας
Μέσω της προσευχής, αφήνοντας την Παναγία να μπει στην οικογενειακή ζωή σας, τελώντας τις χριστιανικές γιορτές και ζώντας « με βαθειά αλληλεγγύη με όσους υποφέρουν και που η κοινωνία στους έχει θέσει στο περιθώριο. Πράγματι ο σημερινός κόσμος έχει ελλιπή εκτίμηση για τους αδύναμους, τους πληγωμένους και όλους εκείνους που θεωρεί μη «παραγωγικούς, μας λένε να είμαστε δυνατοί και ανεξάρτητοι, φροντίζοντας λίγο όσους είναι θλιμμένοι, άρρωστοι, ετοιμοθάνατου”. Αυτό που χρειάζεται είναι μία «επανάσταση της αγάπης», αυτή πρέπει να αρχίσει από τις οικογένειές σας”:
Αργά αλλά σταθερά ξεχνιέται η γλώσσα της αγάπης που είναι η δύναμη της τρυφερότητας. Δεν μπορεί να υπάρξει μία επανάσταση της αγάπης χωρίς την επανάσταση της τρυφερότητας. Φαίνεται πως η λέξη τρυφερότητα αφαιρέθηκε από το λεξιλόγιο.
Με το παράδειγμά σας , μπορούν τα παιδιά σας θα βοηθηθούν να γίνουν μια γενεά πιο ένθερμη, με περισσότερη αγάπη, πλούσια σε πίστη για την ανανέωση της Εκκλησίας και όλης της κοινωνίας της Ιρλανδίας.
+Ν.