Ο φύλακας ενός επίγειου παράδεισου έφυγε για τον Παράδεισο.

Ο Γιάννης ο Κορίνθιος που πρόωρα έφυγε από αυτή τη ζωή και μάλιστα με τρόπο τραγικό, θύμα τροχοφόρου  ατυχήματος, στη ζωή του είχε και μια άλλη μη αμειβόμενη εργασία, ήταν ένας από τους δύο φύλακες ενός επίγειου παραδείσου, του κήπου και όλου του συγκροτήματος της πρώην Μονής και Σχολής Ουρσουλινών στα Λουτρά.

Ποιος δε θυμάται το Γιάννη να υπερασπίζεται  το χώρο αυτό σαν το σπίτι του; Να τον φροντίζει και να τον στολίζει με το δικό του μοναδικό τρόπο που αποδείκνυε ότι είχε και άλλα άγνωστα χαρίσματα που λίγοι τα γνώριζαν;

Πάντα, στις γιορτές των παρεκκλησιών του Κήπου των Λουτρών, έβρισκε τον τρόπο να κάνει γιορτινό το προβάλλον, με δικά του μέσα και τη δική τέχνη, χρησιμοποιώντας υλικά από τον ίδιο το χώρο του επίγειου αυτού παραδείσου.

Αυτός ο επίγειος παράδεισος των Λουτρών είχε  συνδέσει τα τελευταία χρόνια την ύπαρξη του και την ομορφιά στην αγάπη και την φροντίδα του Γιάννη.

Όμως απρόσμενα, χωρίς ούτε να μπορέσει να τον αποχαιρετήσει, έφυγε για τον μόνο αληθινό Παράδεισο, αυτόν που συμβολίζουν όλοι οι επίγειοι παράδεισοι και στον οποίο  όλοι ατενίζουμε και ελπίζουμε να βρεθούμε.

Αγαπητέ Γιάννη, σ’ ευχαριστούμε για τις πολλές θυσίες που έκανες ώστε να μοιάζει πιο πολύ ο  κήπος των Λουτρών  με  τον κήπο της Εδέμ.

Εμείς προσευχόσαστε στο  Θεό, ήδη να σ΄έχει εγκαταστήσει στο δικό Του Παράδεισο και από εκεί να μην ξεχνάς την οικογένεια σου, την αγαπημένη σου Ρόζα που την έβλεπες τόσο συχνά ακόμη και όταν εργαζόσουν στον κήπο των Λουτρών, διότι Ρόζα σημαίνει ρόδο και  εκεί υπάρχουν πολλά ρόδα που της μοιάζουν. Να συνεχίζεις να την αγαπάς και να στηρίζεις με τις ικεσίες σου στο Θεό.  Να στηρίζεις και τα δύο άλλα λουλουδάκια σου, που τώρα με την αναχώρησή σου, θα αναγκαστούν να ωριμάσουν πιο γρήγορα,  για να φροντίζουν και να προστατεύουν το ζωντανό λουλούδι που είναι η πονεμένη σύζυγός σου, η μητέρα τους Ρόζα.

+Ν