Ο ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΟΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΔΟΥΗΣ ΣΤΟ ΣΜΑΡΔΑΚΙΤΟ
Με ιδιαίτερη λαμπρότητα τελέστηκε σήμερα 12 Ιουνίου 2018 ο Αρχιερατικός Εσπερινός προς τιμή του προστάτη της ενορίας μας, του Αγίου Αντωνίου της Παδούης προεξάρχοντος του Σεβασμιοτάτου Αρχιεπισκόπου Νάξου Τήνου π. Νικολάου με την συμμετοχή του Εφημερίου της Ενορίας π. Μάρκου Φώσκολου και του ιεροδιακόνου Μάριου Φωσκόλου. Αρκετοί πιστοί και φιλέορτοι ήρθαν να τιμήσουν τον Άγιο προστάτη αλλά και ιδιαίτερα αγαπητό Άγιο τόσο σε Καθολικούς όσο και σε ορθοδόξους Πιστούς.
Ο Σεβασμιότατος κατά την ομιλία του είπε τα εξής :
Η εσπερινή αυτή δέηση με την οποία η εδώ ενοριακή μας κοινότητα ετοιμάζεται να πανηγυρίσει τη μνήμη του Αγίου της Προστάτη, Αγίου Αντωνίου, δεν θα μιλήσω εγώ αλλά θα ακούσομε μία σύντομη αλλά θαυμάσια ομιλία του ίδιου του Αγίου Αντωνίου που μας υποδεικνύει πως πρέπει να κηρύττουμε. Και βέβαια ο κάθε χριστιανός οφείλει να κηρύττει. Όλοι κηρύττουν από τον άμβωνα της ζωής και μερικοί και από το άμβωνα του Ναού.
Ας ακούσομε λοιπόν τον αγαπημένο μας άγιο Αντώνιο που θέλει να μας μιλήσει σήμερα ο ίδιος:
Εκείνοι που είναι γεμάτοι από το Άγιο Πνεύμα μιλάνε σε διάφορες γλώσσες. Οι διαφορετικές γλώσσες είναι οι τρόποι με τους οποίους δίνουμε μαρτυρία της πίστης μας στο Θεό. Μερικές από αυτές τις γλώσσες που πρέπει να μιλούν οι χριστιανοί είναι: η αδελφοσύνη, η αλληλεγγύη, η ειρήνη, η ταπεινοσύνη, η κατανόηση, η υπακοή και η πιο διαδεδομένη γλώσσα μεταξύ των χριστιανών που είναι η αγάπη. Αυτή είναι η σημερινή γλωσσοφαγιά, αυτή είναι η ποικιλία των γλωσσών που και σήμερα δωρίζεται από το Άγιο Πνεύμα σε κάθε χριστιανό.
Με αυτές τις γλώσσες οφείλουμε να μιλούμε στους άλλους και να χρησιμοποιούμε όχι το στόμα αλλά την ίδια τη ζωή μας.
Το κήρυγμα είναι αποτελεσματικό, έχει τη δική του ευγλωττία, όταν μιλούν τα έργα. Ας σταματήσουν λοιπόν να μιλούν τα λόγια και ας μιλούν τα έργα. Ή ας μιλούν πρώτα τα έργα που ενισχύουν τα λόγια. Δυστυχώς, είμαστε γεμάτοι από λόγια και άδειοι από έργα, κι έτσι είμαστε «καταραμένοι από τον Κύριο», όπως καταράστηκε εκείνη τη συκιά που δεν είχε σύκα αλλά μόνο φύλλα. "Ο Ιεροκήρυκα οφείλει να τηρεί ένα βασικό νόμο: να εφαρμόζει αυτό που κηρύττει". Άσκοπα προβάλει κάποιος τις γνώσεις τους για το λόγο του Θεού όταν με τα έργα του τις καταστρέφει.
Στο Βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων διαβάζουμε: «Όλοι οι απόστολοι πλημμύρισαν από Άγιο Πνεύμα και άρχισαν να μιλούν σε άλλες γλώσσες ανάλογα με την ικανότητα που τους έδινε το Πνεύμα" (Πράξεις 2: 4).
Ευλογημένος λοιπόν είναι αυτός που μιλάει σύμφωνα με αυτά που τον εμπνέει το Άγιο Πνεύμα». Δυστυχώς πολλές φορές μιλούμε χρησιμοποιώντας το δικό μας πνεύμα. Όμως τότε συμβαίνει αυτό που είπε ο Κύριος στον Προφήτη Ιερεμία: «Γι’ αυτό είμαι ενάντια στους προφήτες, που χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους για να διδάξουν δικές τους θεωρίες, και παραπλανούν το λαό μου με ψέματα και λόγους που εγώ δεν έχω πει. Δεν τους έστειλα εγώ αυτούς τους προφήτες, ούτε τους έχω δώσει εντολές. Αυτοί δεν μπορούν να ωφελήσουν καθόλου το λαό μου " (Ιερ. 23, 30-32).
Μιλάμε λοιπόν μόνο εφόσον μας έχει δοθεί από το Άγιο Πνεύμα, και ταπεινά ικετεύουμε να μας εκχέει άφθονη τη χάρη του για να κάνουμε συχνά ανάμνηση της ημέρας της Πεντηκοστής με την τελειοποίηση των πέντε αισθήσεων μας και την τήρηση των εντολών του Κυρίου. Ας προσευχηθούμε να μας πλημυρίσει το Πνεύμα το Άγιο από ένα ισχυρό πνεύμα συντριβής και ν’ ανάψει σε μας τις γλώσσες φωτιάς, όπως τότε στους Αποστόλους και μαθητές για να ομολογούμε με έργα την πίστη μας και ένθερμοι και φωτισμένοι από το μεγαλείο των αγίων, να αξιωθούμε να δούμε τον Ένα και Τριαδικό Θεό.
Αδελφοί μου και αδελφές μου σήμερα δεν σας είπα τίποτε σχεδόν για τον Άγιο Αντώνιο, όμως άφησα εκείνος να πει και σε μένα και σε σας πως μπορούμε να δίνουμε μαρτυρία της πίστης στο Θεό.
Και τώρα θα σας φέρω ένα παράδειγμα ενός ανθρώπου που ακολουθεί πιστά αυτόν τρόπο κηρύγματος που μας υπέδειξε ο Άγιος Αντώνιος. Αυτός είναι ο ιεροδιάκονος Μάριος. ( στη συνέχεια αναφέρθηκε στο ιστορικό της κλήσης του και έπλεξε το εγκώμιο της αγάπης του για την Εκκλησία και την ποιμαντική του εργασία στην ενορία μας στη Σάμο).
Στο τέλος του Εσπερινού δόθηκε η ευλογία και η όλη τελετή έκλεισε με τις ευχές του Σεβασμιοτάτου προς αυτούς που φέρουν το όνομα του Αγίου αλλά και για τους παρόντες ευλαβείς πιστούς.
Οι ύμνοι ψέλνονταν με την συνοδεία αρμονίου από τον χαρισματοτούχο μουσικό κ Χρήστο Φιοράντη.
Χρόνια Πολλά σε όλους και όλες και ιδιαίτερα σε αυτούς και αυτές που έχουν την τιμή να φέρουν το όνομα του Αγίου.
