O ιερέας, μια ευσυγκίνητη καρδιά
Πριν από σαράντα εννέα χρόνια, ο José Mario Bergoglio χειροτονήθηκε ιερέας σε ηλικία 33 ετών, έχοντας στη τσέπη του το δίπλωμα χημικού μηχανικού. Για τον Πάπα Φραγκίσκο, ο ιερέας θα πρέπει να βρίσκεται κοντά στο λαό «με την εγγύτητα και την τρυφερότητα του Καλού Ποιμένα».
Τα χέρια του αρχιεπισκόπου της Κόρδοβα, σεβασμιότατου Ramon José Castellano, τέθηκαν στο κεφάλι του José Mario Bergoglio σηματοδοτώντας την αρχή μιας μακράς ιστορίας αφοσίωσης, υπηρεσίας και αγάπης για την Εκκλησία. Στις 13 Δεκεμβρίου 1964, τέσσερις ημέρες πριν από τα 33α γενέθλιά του. Την ημερομηνία αυτή ολοκλήρωσε μια διαδρομή που είχε αρχίσει στα 17 χρόνια του, όταν άναψε σε αυτόν η σπίθα της κλήσης. Κατά την εξομολόγησή του στον π. Duarte, τον οποίο δεν είχε ξαναδεί στην εκκλησία San José de Flores, ο μελλοντικός Πάπας Φραγκίσκος βρίσκει έναν οδηγό ικανό να τον κάνει να ανακαλύψει την κλήση του. «Επέστεψε στο σπίτι – διαβάζουμε στο βιβλίο συνομιλία του Ποντίφικα με τον Sergio Rubin και την Francesca Ambrogetti – με μια σταθερή πεποίθηση: επιθυμούσε, έπρεπε να γίνει ιερέας». Μόλις 21 ετών εισήλθε στην Συντροφιά του Ιησού.
Ο ιερέας φροντίζει τις πληγές του κόσμου
Τι σημαίνει ιερέας για τον Πάπα Φραγκίσκο; Η απάντηση βρίσκεται μέσα στις πολλές εισηγήσεις και ομιλίες που εκφώνησε αυτά τα 5 χρόνια της διδασκαλίας του. Για παράδειγμα, κατά τη συνάντησή του με τους εφημερίους και τους ιερείς της Επισκοπικής Διοικήσεως της Ρώμης, 6 Μαρτίου 2014, όπου ο Άγιος Πατέρας υπενθυμίζει μια λέξη κλειδί της ποντιφικής θητείας του: «ευσπλαχνία». «Έτσι, με την εικόνα του Καλού Ποιμένα, ο ιερέας – είπε – είναι ένας άνθρωπος ευσπλαχνίας και συμπόνιας, βρίσκεται κοντά στο λαό του, είναι υπηρέτης όλων. Ο ιερέας καλείται να το ξέρει αυτό, να έχει μια ευσυγκίνητη καρδιά». Ιερέας είναι εκείνος που φροντίζει τις πληγές.
Όχι μια καρδιά μπαλαρίνα
Στην Ευσπλαχνία αφιέρωσε το έκτακτο Ιωβηλαίο Έτος, ο Πάπας Φραγκίσκος στις 8 Δεκεμβρίου 2015. Κατά την Θεία Λειτουργία για το Ιωβηλαίο των ιερέων, στις 3 Ιουνίου 2016, ο Ποντίφικας υπογραμμίζει πως η καρδιά του ιερέα είναι «μια καρδιά σταθερή στον Ιησού», μια καρδιά που διαπερνάται από την αγάπη του Κυρίου». «Γι αυτό εκείνος δεν κοιτάει πια τον εαυτό του – δεν πρέπει να κοιτάζει τον εαυτό του – αλλά να απευθύνεται προς τον Θεό και προς τους αδελφούς. Δεν είναι πλέον «μια καρδιά μπαλαρίνα», που αφήνεται να προσελκύεται από την πρόταση της στιγμής ή που πηγαίνει εδώ και εκεί αναζητώντας συναινέσεις και μικρές ικανοποιήσεις. Αντίθετα, είναι μια καρδιά που έχει σαγηνευθεί από το Άγιο Πνεύμα, ανοιχτή και διαθέσιμη για τους αδελφούς.
Κοντά και εν μέσω του λαού
Η εγγύτητα είναι το άλλο χαρακτηριστικό που τονίζεται από τον Πάπα Φραγκίσκο. Κατά την ομιλία του στην θεία λειτουργία του Χρίσματος, στις 29 Μαρτίου 2018, ο Ποντίφικας υπενθυμίζει ότι «τον ιερέα που βρίσκεται κοντά, που πορεύεται εν μέσω του λαού του με την εγγύτητα και την τρυφερότητα του καλού ποιμένα (και που κατά την ποιμαντική φροντίδα του μερικές φορές προπορεύεται, άλλες βρίσκεται στη μέση και μερικές φορές βρίσκεται στο τέλος), ο κόσμος όχι μόνο τον εκτιμά πολύ, αλλά και κάτι περισσότερο από αυτό: αισθάνεται γι αυτόν κάτι ξεχωριστό, κάτι που γίνεται αισθητό μόνο με την παρουσία του Ιησού. Επομένως δεν είναι τίποτα άλλο από την αναγνώριση της εγγύτητάς μας. Από αυτή θα εξαρτηθεί αν ο Ιησούς θα είναι παρών στη ζωή της ανθρωπότητας ή αν θα παραμείνει ως ιδέα, κλεισμένος στους τύπους, ενσωματωμένος όλο και περισσότερο, σε κάποια καλή συνήθεια που σταδιακά γίνεται ρουτίνα».
