Να τιμούμε τους γονείς και να μην τους προσβάλλουμε
“Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου”. Είναι η τέταρτη εντολή την οποία ο Πάπας παρουσίασε κατά τη διάρκεια της γενικής ακρόασης της Τετάρτης στην Πλατεία του Αγίου Πέτρου, συνεχίζοντας την κατήχησή του πάνω στο Δεκάλογο.
Η εντολή αυτή είναι δεμένη με μία υπόσχεση, αυτή της πολύχρονης και ευτυχισμένης ζωής. Με τον Ιησού πράγματι οι πληγές της παιδικής ηλικίας μπορούν να γίνουν μία δυναμικότητα, όπως έγινε με τόσους Αγίους. Ο Πάπας προτρέπει να συμφιλιωθούμε με την προσωπική μας ζωή χωρίς να διερωτόμαστε πια «γιατί» αλλά για ποια αποστολή “ο Θεός μας ετοιμάζει μέσα στην ιστορία”.
Να τιμούμε τους γονείς: διότι μας έδωσαν τη ζωή! Αν εσύ έχεις απομακρυνθεί από τους γονείς, κάνε μια προσπάθεια και επέστρεψε κοντά τους. Ακόμη κι αν τώρα είναι ηλικιωμένοι, μη ξεχνάς ότι αυτοί σου έδωσαν τη ζωή. Και έπειτα, μεταξύ μας, υπάρχει η συνήθεια να λέμε κακά λόγια , ακόμα και προσβολές. Μα σας παρακαλώ, ποτέ, ποτέ, ποτέ, να μη προσβάλλετε τους γονείς σας ή τους γονείς κάποιου άλλου. Ποτέ, ποτέ δεν προσβάλλουμε τη μητέρα. Ποτέ, ποτέ δεν προσβάλλουμε τον πατέρα. Ποτέ, ποτέ. Πάρετε εσείς αυτή την απόφαση: «Από σήμερα και στο εξής δεν θα προσβάλλω τη μητέρα ή τον πατέρα μου».
Η τιμή προς τους γονείς φέρνει μια ευτυχισμένη ζωή
Είναι αλήθεια ότι η παιδική ηλικία σημαδεύει όλη τη ζωή, είναι σαν "ένα ανεξίτηλο μελάνι" που εκφράζεται σε γούστα και συμπεριφορές. Είναι – τονίζει ο Πάπας – μια "πολυχρόνια σοφία", η οποία εκφράζει αυτό που οι ανθρώπινες επιστήμες έχουν αναπτύξει λίγο περισσότερο τον τελευταίο αιώνα. Στην πραγματικότητα είναι εύκολο να καταλάβουμε, αν κάποιος έχει μεγαλώσει σε ένα υγιές και ισορροπημένο περιβάλλον ή αν ένα άτομο προέρχεται από εμπειρίες "εγκατάλειψης και βίας". Αλλά – σημειώνει ο Πάπας Φραγκίσκος – αυτή η τέταρτη εντολή "δεν απαιτεί οι γονείς να είναι τέλειοι" επειδή η υπόσχεση της ευτυχίας συνδέεται με μια πράξη των παιδιών ανεξάρτητα από το πώς ήταν εκείνοι που μας έφεραν στον κόσμο:
Μιλά για μια πράξη των παιδιών που ανεξάρτητα από την αξία των γονιών τους, μας λέει κάτι το εξαιρετικό και απελευθερωτικό: αν και δεν είναι όλοι οι γονείς καλοί και δεν είναι όλη οι παιδική ηλικία γαλήνια, όλα τα παιδιά μπορούν να είναι ευτυχισμένα, επειδή η επίτευξη μιας ευτυχισμένης ζωής εξαρτάται από τη σωστή ευγνωμοσύνη σε όσους μας έχουν φέρει στον κόσμο.
Το παράδειγμα των Αγίων
Ένας λόγος που είναι «εποικοδομητικός» για πολλούς ανθρώπους που προέρχονται από ιστορίες πόνου. Στην πραγματικότητα, πολλοί άγιοι "μετά από μια οδυνηρή παιδική ηλικία έζησαν μια φωτεινή ζωή" επειδή "χάρη στον Ιησού Χριστό, συμφιλιώθηκαν με τη ζωή".
Από τις πληγές στη δυναμικότητα
Ο Θεός πράγματι μας κάνει να ξαναγεννηθούμε από ψηλά και «τα αινίγματα της ζωής μας φωτίζονται όταν ανακαλύπτουμε ότι ο Θεός από πάντα μας προετοιμάζει για να γίνουμε παιδιά του, και κάθε μας πράξη να είναι μια αποστολή που λάβαμε από Εκείνον:
Οι πληγές μας αρχίζουν να αποκτούν δυναμικότητα, όταν με τη δύναμη της χάρης ανακαλύπτουμε ότι το πραγματικό αίνιγμα δεν είναι πλέον "γιατί"; αλλά "για ποιόν" μου συνέβη αυτό. Λαμβάνοντας υπόψη το έργο που ο Θεός σφυρηλατεί μέσω της ιστορία μου. Εδώ όλα αντιστρέφονται, όλα γίνονται πολύτιμα, όλα γίνονται εποικοδομητικά. Οφείλουμε να τιμούμε τους γονείς μας με την ελευθερία των ενήλικων παιδιών και με την ειλικρινή αποδοχή των ορίων τους.
+Ν
