Μουσουλμάνοι και Χριστιανοί μαζί σταματούν την τρομοκρατία
Η Μπουρκίνα Φάσο, στην Κεντρική Αφρική νοτίως της Σαχάρας, εξακολουθεί να είναι μια από τις φτωχότερες χώρες του κόσμου, αλλά διατηρεί την παράδοση της ειρηνικής συνύπαρξης μεταξύ της μουσουλμανικής κοινότητας, περίπου το 40% των κατοίκων και της χριστιανικής κοινότητας, η οποία απαρτίζεται από διάφορες ομολογίες και συγκεντρώνει σχεδόν το 30% των κατοίκων της Μπουρκίνα.
Μουσουλμάνοι και χριστιανοί μεγαλώνουν μαζί αρμονικά
Αυτό που εμποδίζει τους φονταμενταλιστές να καταλάβουν την Μπουργκίνα Φάσο, είναι η φιλία μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών, οι οποίοι μεγαλώνουν μαζί από μικροί, βοηθώντας ο ένας τον άλλο και υποστηρίζοντας ο ένας τον άλλον στις δυσκολίες μιας τόσο φτωχής χώρας με ξηρό έδαφος και εχθρικό κλίμα. Αυτό επιβεβαιώνει στις μελέτες του Vatican News, ο π. Etienne Kaboré, υπεύθυνος της Επιτροπής για τον χριστιανο-μουσουλμανικό διάλογο της επισκοπικής διοίκησης της Ουαγκαντούγκου, πρωτεύουσα της Χώρας.
«Δώσαμε τα χέρια για να επιτύχουμε την ειρήνη»
«Οι σχέσεις μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών είναι καλές – λέει – έχουμε μια σχέση αδελφοσύνης, ανοχής. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή η σχέση έχει βοηθήσει πολλά άτομα στη χώρα μας σε δύσκολες περιόδους. Χριστιανοί και μουσουλμάνοι έχουν δώσει τα χέρια για να επιτύχουν αυτή την ειρήνη για τη χώρα μας».
Αυτή η μακρά παράδοση ανοχής της χώρας αντιστέκεται επίσης στη διείσδυση των φονταμενταλιστών από το Μαλί που προκάλεσαν τις επιθέσεις των τελευταίων χρόνων;
Απ. – Ναι. Αυτή η συνεργασία μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών αποτελεί μεγάλη βοήθεια για να σταματήσει η είσοδος τρομοκρατών στη χώρα. Οι Μουσουλμάνοι και οι Χριστιανοί συνεργάζονται. Στην κυβέρνηση είναι παρούσες και οι δύο πλευρές και μαζί παλεύουν ενάντια στην εισβολή των τρομοκρατών. Δεν πρόκειται πλέον για μουσουλμάνους: πρόκειται για την τρομοκρατία και από κοινού, μουσουλμάνοι και χριστιανοί, προσπαθούν να αποτρέψουν την καταστροφή της ειρήνης της χώρας από αυτούς τους γεμάτους κακία ανθρώπους.
Επομένως οι ντόπιοι Ιμάμηδες πάντα εξέφραζαν την αντίθεσή τους για την βία στο Ισλάμ;
Απ. – Αυτό αποτελεί μια πραγματικότητα. Ένα παράδειγμα, πριν από τέσσερα χρόνια, ο Ιμάμης της Ουαγκαντούγκου πήγε να χαιρετίσει – όπως κάνουμε και εμείς – τον καρδινάλιο ((Philippe Nakellentuba Ouédraogo, ο οποίος χρίστηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2014, n.d.r.). Αργότερα, μια ομάδα νέων μουσουλμάνων πήγαν στον Ιμάμη για να του πουν: «Όχι, δεν είναι φυσιολογικό: δεν μπορείτε να πηγαίνετε σε αυτούς. Είμαστε Μουσουλμάνοι, είναι Χριστιανοί. Ο καθένας οφείλει να παραμείνει στη θέση του». Οι μουσουλμάνοι, μέσω της επιτροπής, είπαν: «Όχι, αυτοί οι νέοι δεν είναι μουσουλμάνοι. Εμείς πάντα ζούσαμε ειρηνικά και πάντα πηγαίναμε ο ένας στον άλλο για να φέρουμε χαιρετισμό και να φτάσουμε στην ειρήνη. Αν αυτοί οι νέοι δεν επιθυμούν την ειρήνη τότε εμείς είμαστε εναντίον τους». Αυτό σημαίνει ότι οι μουσουλμάνοι είναι κατά των τρομοκρατών και κατά όσων ατόμων που δεν επιθυμούν την ειρήνη ανάμεσα στις θρησκείες. Αυτό αποτελεί πραγματικότητα και ευχαριστούμε τον Θεό γι αυτό.
Ποια είναι σήμερα η κατάσταση στη Μπουρκίνα Φάσο; Ποια τα φώτα και ποιες οι σκιές στη Χώρα;
Απ. – Γνωρίζουμε ότι στη χώρα υπάρχει φτώχεια, από την οποία προσπαθούμε να βγούμε, και πολιτικά προβλήματα, αυτές είναι οι σκιές. Αλλά τα φώτα είναι οι άνθρωποι που ξέρουν ότι πρέπει να συνεργαστούν για να φτάσουν σε αυτή την ειρήνη που είναι δώρο από τον Θεό. Η χριστιανική Αρχή – οι επίσκοποι, η Σύνοδος της Ιεραρχίας – και η μουσουλμανική Αρχή – ο μεγάλος Ιμάμης και άλλοι – συνεργάζονται. Αυτό αποτελεί ένα φως για τη χώρα μας ώστε να μπορέσουμε να έχουμε ειρήνη.
Ειρήνη σημαίνει και ανάπτυξη…
Απ. – Η ανάπτυξη, ναι. Η καθολική Εκκλησία έχει τόσα πολλά σπουδαία πανεπιστήμια, τόσες πολλές σπουδαίες ανώτερες σχολές και χώρους μόρφωσης. Αυτό βοηθά την ανάπτυξη της χώρας.
Τι κάνει η Εκκλησία για την ανθρώπινη ανάπτυξη ενός πληθυσμού που ζει σε μεγάλο βαθμό μέσα στη φτώχεια;
Απ. – Η Εκκλησία, πάντα, και παντού, προσπαθεί να προάγει τη φιλανθρωπία. Η Εκκλησία καλείται να δώσει το ομορφότερο πράγμα: να αγαπάμε την αγάπη και αγάπη σημαίνει θυσία, δόσιμο. Αυτό το δώρο είναι πρωτίστως το δώρο του ανθρώπου, ώστε να μπορούμε να ακούμε τον άλλον και στη συνέχεια να προσπαθούμε να δώσουμε τροφή στον άλλον. Η Εκκλησία πάντα, μέσα από πολλούς οργανισμούς προσπαθεί να βοηθήσει τον κόσμο.
Μετάφραση:ρφ
