ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΚΕΚΟΙΜΗΜΕΝΩΝ ΣΤΗ ΧΙΟ

“Των πιστών σου, Κύριε, η ζωή μεταβάλλεται, δεν αίρεται, και αφού διαλυθεί το σκήνωμα της επίγειας αυτής παροικίας, αιώνια στους ουρανούς παρέχεται κατοικία”.

Αυτή τη χριστιανική ελπίδα αναγγέλλει σήμερα η Εκκλησία, 2 Νοεμβρίου, κατά τη μνήμη όλων των κεκοιμημένων πιστών.

Στη Χίο, στο κοιμητηριακό παρεκκλήσιο του Κοφινά, τελέστηκε το απόγευμα η Θεία Λειτουργία υπέρ όλων των κεκοιμημένων, και ευλογήθηκαν οι τάφοι.

Στο κήρυγμά του ο εφημέριος π. Λέων τόνισε ότι μόνο στο φως της εορτής των Αγίων Πάντων, μπορούμε να βιώσουμε με γαλήνη τη μνήμη των κεκοιμημένων αδελφών μας.

Κατά κάποιο τρόπο δεν υπάρχει ο θάνατος, υπάρχουν τα πρόσωπα που γνωρίσαμε, και αγαπήσαμε, και που κοιμήθηκαν. Και όσο πιο πολύ τα αγαπήσαμε, τόσο πιο οδυνηρή αισθητή είναι η απουσία τους.

Ξέρουμε πως είμαστε εύθραυστοι, πως είμαστε πλάσματα αδύναμα, και πως η ασθένεια και ο θάνατος είναι αναπόφευκτα. Κι όμως, δεν κατανοούμε, κι αυτό είναι σημείο της αξιοπρέπειας του ανθρώπου, επαναστατούμε σε αυτή τη μοίρα, ζητάμε λογαριασμό από τον Θεό.

Και ο Θεός στο πρόσωπο του Ιησού, μας ανοίγει μια νέα και διαφορετική προοπτική: ο θάνατος δεν είναι το τέλος των πάντων, είναι η συνέχιση μιας ζωής που ξεκίνησε την ημέρα της σύλληψής μας στα σπλάχνα της μητέρας μας, και που συνεχίζεται μέρα με τη μέρα, καθώς περνούν τα χρόνια, και μετά τον θάνατο.

Η ψυχή μας είναι αθάνατη, και με τον θάνατο φτάνει στη διάσταση του Θεού. Μπορεί να είναι έτοιμη να Τον δεχτεί και αυτή είναι η πληρότητα, ο Παράδεισος, ή μπορεί να έχει ανάγκη να καθαριστεί ακόμη, να ωριμάσει, για να μπορέσει να Τον ενατενίσει, και τότε αυτό είναι το Καθαρτήριο, ή δεν θέλει να έχει καμία σχέση με τον Θεό, και ο Θεός με πόνο αποδέχεται αυτή την ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου, και αυτό είναι η Κόλαση.

Οι προσευχές μας για τους κεκοιμημένους ας τους κάνουν να νιώσουν την αγάπη μας και την εγγύτητά μας. Οι προσευχές μας, μάς βάζουν σε κοινωνία, σε επικοινωνία με την ουράνια Εκκλησία, με τα αγαπημένα μας πρόσωπα που δεν υπάρχουν πια βιολογικά, ζουν όμως στη μνήμη μας.

Ας προσευχηθούμε γι' αυτούς στον Θεό να τους αναπαύει και να τους δίνει αιώνια ειρήνη στη λαμπρότητα του φωτός του, περιμένοντας τους νέους ουρανούς και τη νέα γη, όπου μαζί θα μπορούμε να δοξάζουμε αιώνια τον Κύριο.

Πλκ