Μια ζωή χωρίς μάσκες, για να είμαστε πραγματικά ο εαυτός μας
Το Καρναβάλι είναι μια από τις πιο αγαπημένες γιορτές των παιδιών. Το μυστικό της επιτυχίας του έγκειται στο συναίσθημα ότι μπορεί κάποιος να ντυθεί, για μια φορά, με το κοστούμι του αγαπημένου του ήρωα.
Ας φανταστούμε ένα παιδί που βλέπει καθημερινά τηλεταινίες κάποιου σούπερ ήρωα. Το Καρναβάλι θα μπορέσει να μετατρέψει σε πραγματικότητα το όνειρο να φορέσει το κοστούμι του, τη μάσκα του, την κάπα του. Θα μπορέσει να κινηθεί όπως εκείνος και να φανταστεί ότι πολεμά κάποιον κακό υπέρ εχθρό.
Στις αρχές της τρίτης χιλιετίας, φαίνεται ότι αυτή η ανάγκη του Καρναβαλιού δεν περιορίζεται πια μόνο στα μικρά παιδιά και σε μια μόνο περίοδο του χρόνου. Η επιθυμία να βυθιστούνσε ένα εικονικό κόσμο και να βιώσουν διαφορετικά συναισθήματα, καταδικάζει όλο και περισσότερο τους νέους, ωθώντας τους να βιώνουν στιγμές της ζωής τους εκτός πραγματικότητας.
Υπάρχει για παράδειγμα, εκείνος που χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο για να αναζητήσει συναισθηματικές συναντήσεις. Υπάρχουν ειδικοί ιστότοποι για αυτού του είδους τις δραστηριότητες. Σε μερικές περιπτώσεις είναι δυνατόν να δημοσιεύσει την φωτογραφία του, με μια προσωπική κάρτα που περιγράφει την αδελφή ψυχή που αναζητά. Μερικές φορές έχει κανείς την εντύπωση ότι βρίσκεται σε ένα είδος «σούπερ μάρκετ αγάπης», στο οποίο
Ανήκουν στο παρελθόν οι κεραυνοβόλοι έρωτες, τα μπουκέτα λουλουδιών και οι καντάδες κάτω από το μπαλκόνι. Αντί να βγει κάποιος από το σπίτι, προσπαθώντας να συναντήσει πρόσωπα, σήμερα προτιμάται η υποθετική συντόμευση του Διαδικτύου.
Ως δια μαγείας, πάνω στην οθόνη μπορούν να υλοποιηθούν οι πιο παράξενες επιθυμίες: από την αναζήτηση μιας αγάπης έως την ερμηνεία μιας διπλής ζωής, μεταμφιεσμένης σε ένα Καρναβάλι χωρίς τέλος.
Η ανάγκη να οικοδομήσουμε μια παράλληλη ύπαρξη μέσω του δικτύου δεν είναι απαραίτητα κάτι αρνητικό. Μπορεί να αντιπροσωπεύει την επιθυμία να πειραματιστούμε, να μπούμε σε δοκιμασία, να παρατηρήσουμε τον εαυτό μας σε διαφορετικές διαστάσεις από τη συνηθισμένη. Ή απλώς, υπάρχει η ανάγκη να βουτήξουμε σε ένα φανταστικό κόσμο, μακριά από την μονοτονία της πραγματικότητας.
Στην καθημερινή ζωή, μερικές φορές, οι νέοι βιώνουν πιέσεις πολύ ισχυρές. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επιβάλλουν μοντέλα συντριπτικής τελειομανίας. Όλα πρέπει να είναι όμορφα και ανέφικτα όπως στις διαφημίσεις ή στα εξώφυλλα ορισμένων περιοδικών.
Αυτός είναι ο λόγος που μερικά παιδιά έχουν την αίσθηση ότι δεν τα καταφέρνουν και ότι δεν επιτυγχάνουν να πλησιάσουν ορισμένα μοντέλα. Τότε αισθάνονται την ανάγκη να φορούν μάσκες και να καταφεύγουν σε εικονικές διαστάσεις. Είναι ένας τρόπος για να μπορέσουμε να κινηθούμε ελεύθερα, δίχως να μας κρίνουν.
Προφανώς το ρίσκο μιας πιθανής εικονικής ζωής μπορεί να γίνεταιγια την αναζήτηση μιας απόδρασης από την πραγματικότητα. Πίσω από την επαναλαμβανόμενη επιλογή να δημιουργούμε σχέσεις στο web μπορούμε να κρύψουμε την ανικανότητα να οικοδομήσουμε πραγματικές σχέσεις. Αυτό είναι το σημείο που πρέπει να προσέξουμε.
Δεν θέλει πολύ για να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν είμαστε πια εμείς που ελέγχουμε τον υπολογιστή, αλλά ότι είναι ο υπολογιστής που κατευθύνει τις κινήσεις μας ή ακόμη και τα συναισθήματά μας. Μερικές φορές το «κλικ» του ποντικιού σηματοδοτεί το ρυθμό μιας μη-ζωής που είναι πιθανό να πάρει τη θέση της πραγματικής.
Σήμερα καλούμαστε σε μια νέα εκπαιδευτική πρόκληση: Εκείνη του να βοηθήσουμε τους νέους να μη πνιγούν μέσα στην απέραντη θάλασσα των εικονικών συναντήσεων μέσω του Διαδικτύου.
Το δίκτυο δεν είναι ένα εργαλείο που πρέπει να δαιμονοποιηθεί. Απλά πρέπει να το χρησιμοποιούμε με το σωστό τρόπο, προτρέποντας τους νέους να μην καταπίνουν παθητικά οτιδήποτε προτείνεται μέσω ορισμένων ιστοτόπων.
Είναι σημαντικό να βρισκόμαστε δίπλα στους νέους και να τους εκπαιδεύουμε πώς να βιώνουν ειρηνικά τη διάσταση της φαντασίας τους, με χαρά και κοινή λογική. Με αυτό τον τρόπο, το Καρναβάλι του Διαδικτύου θα αποτελέσει μια παρένθεση που βιώνεται με υγιή τρόπο, για να αφήσει στη συνέχεια χώρο σε μια αυθεντική καθημερινή αντιμετώπιση του κόσμου που μας περιβάλλει.
Μετάφραση: ρφ
