Από την Περούτζια στη Συρία μια γέφυρα αλληλεγγύης
Αποκαλείται «η Γέφυρα» η οργάνωση που δημιουργήθηκε πριν από μήνες για να καταστήσει συγκεκριμένη την πρόταση για την εξασφάλιση ενός σπιτιού σε μια οικογένεια στη Συρία, η οποία για πάνω από εννέα χρόνια βιώνει μια κατάσταση σύγκρουσης και καταστροφής. Η ιδέα ακριβώς, ήταν να φτιάξουμε μια γέφυρα αλληλεγγύης, αλλά θα πρέπει επίσης να αναφέρουμε και το Pontevalleceppi, ένα μέρος στην Περούτζια, στην Umbria, όπου γίνονται όλα αυτά. Η αρχική ιδέα προήλθε από την οικογένεια Rossi, την οποία αμέσως αγκάλιασε η οικογένεια Lombardi. Αλλά αυτό που επιθυμούν είναι να μιλήσουν κυρίως για την πραγματοποίηση που προσβλέπει στη συμμετοχή πολλών. Η εμπειρία είναι πραγματικά κοινοτική, όπως προκύπτει από μέρους ορισμένων ατόμων από τα οποία πήραμε συνέντευξη, ξεκινώντας από τον εφημέριο του Pontevalleceppi, δον Domenico Lucchiari:
Ο δον Domenico διηγείται ότι η οικογένεια από τη Συρία, η οποία έφτασε τέλη Οκτώβρη, πήγε στην εκκλησία περισσότερες από μια φορά και εξηγεί ότι είναι χριστιανοί Ορθόδοξοι. Μη μπορώντας να κάνουν διάλογο μεταξύ τους λόγω διαφορετικής γλώσσας, οι άνθρωποι της ενορίας προσπάθησαν να διασφαλίσουν αυτό που ο δον Domenico ορίζει ως «στέμμα τρυφερότητας». Εξηγεί συγκεκριμένα ότι εργάστηκε η ομάδα που δημιουργήθηκε και που ονομάστηκε Laudato si. Ο δον Domenico διηγείται ότι ορισμένοι ενορίτες πήγαν να τους βρουν και να τους πάνε τα πολλά δώρα που πρόσφεραν οι άνθρωποι, μαζί με τον Massimo Pieroni, της Caritas, ο οποίος φρόντισε για τις πρώτες ανάγκες. Ο ιερέας δίνει έμφαση στην προτεραιότητα εύρεσης εργασίας, μια πηγή εισοδήματος για τους γονείς, ενώ τα παιδιά – αναφέρει – έχουν ήδη εισαχθεί στα αντίστοιχα σχολικά μονοπάτια. Και στη συνέχεια – λέει – βήμα-βήμα, σύντομα θα γίνουν μια από τις οικογένειες της περιοχής.
Σημαντική η συμβολή των εθελοντών της Κοινότητας Sant’ Egidio, ο πρώτος εκ των οποίων είναι ο Luciano Morini:
Ο Morini διηγείται τον τρόπο με τον οποίο υποστήριξε τις οικογένειες του Giampado Rossi και του Mario Lombardi χάρη στην εμπειρία που είχε από το Sant’ Egidio αναφορικά με τους ανθρωπιστικούς διαδρόμους, υπογραμμίζοντας ωστόσο, ότι σε άλλες περιπτώσεις, αυτοί που τους αναλάμβαναν ήταν οι Δήμοι, ή οι ενορίες, ή άλλοι θεσμοί, ενώ σε αυτή την περίπτωση όλα ξεκίνησαν με την αγορά ενός σπιτιού από ιδιώτες. Ο Luciano Morini υπογραμμίζει τη σημασία της ένταξης, εστιάζοντας στην αξία τής από κοινού δημιουργίας μιας διαδρομής, που αποτελείται κυρίως από την εκμάθηση της γλώσσας, η οποία σε άλλες μορφές άφιξης δεν ενθαρρύνθηκε ή βοηθήθηκε. Και στη συνέχεια – είπε – υπάρχει το κοινωνικό πλαίσιο μιας μικρής κοινότητας που αποτελεί βασικό στοιχεία της επιτυχίας της πρωτοβουλίας των ανθρωπιστικών διαδρόμων. Είναι μια σταγόνα στον ωκεανό – αναγνωρίζει ο Morini – και οι αριθμοί δεν μπορεί να είναι μεγάλοι και λόγω της νομοθεσίας επί του θέματος, αλλά – υπογραμμίζει – αποδεικνύουν ότι είναι δυνατή μια διαφορετική μορφή υποδοχής μακριά από την εμπορία ανθρώπων.
Αναφορά στους ανθρωπιστικούς διαδρόμους
Η Κοινότητα Saint’ Egidio είναι πρωταγωνιστής μαζί με την Ομοσπονδία των Ευαγγελικών Εκκλησιών στην Ιταλία, την Tavola Valdese και την Cei-Caritas, του προγράμματος των λεγόμενων ανθρωπιστικών Διαδρόμων που ξεκίνησε το 2016, χάρη στη συμμετοχή του ιταλικού κράτους. Είναι ένα πρόγραμμα πλήρως αυτοχρηματοδοτούμενο που επιτρέπει την έκδοση θεωρήσεων για πρόσφυγες από τη Συρία, και πρόσφατα και από την Αιθιοπία, που βιώνουν συνθήκες μεγάλης ευπάθειας. Τους υποδεχόμαστε με έξοδα των υπογραφόντων οργανισμών σε δομές ή σπίτια και ξεκινά γι’ αυτούς μια πορεία ενσωμάτωσης. Οι ανθρωπιστικοί Διάδρομοι ξεκίνησαν στην Ιταλία αλλά τώρα βρίσκονται υπό κατασκευή και ορισμένοι στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ανδόρα. Μέχρι στιγμής, έχουν μετακινηθεί 2.600 άτομα, σώζοντάς τα από μη βιώσιμες καταστάσεις. Προσφέρουν επίσης, χρήσιμες εγγυήσεις σε όσους υποδέχονται, διότι η έκδοση ανθρωπιστικών θεωρήσεων απαιτεί τους απαραίτητους ελέγχους από τις αρχές. Οι κύριοι στόχοι είναι να αποφευχθεί το ταξίδι των προσφύγων με τα πλοιάρια θανάτου στη Μεσόγειο. Να καταπολεμηθούν οι απάνθρωπες business των λαθρεμπόρων και της εμπορίας ανδρών, γυναικών και μικρών παιδιών. Να παραχωρηθεί σε άτομα που βιώνουν συνθήκες ευπάθειας (π.χ. θύματα διωγμών, βασανιστηρίων και βίας, οικογένειες με μικρά παιδιά, γυναίκες μόνες, ηλικιωμένους, αρρώστους, άτομα με αναπηρίες) μια νόμιμη είσοδος στην ιταλική επικράτεια με ανθρωπιστική θεώρηση, και στη συνέχεια υποβολή αίτησης ασύλου.
Το χαμόγελο της οικογένειας από τη Συρία
Η οικογένεια από τη Συρία, μέσω του γιού τους που μιλά αγγλικά, μας έδωσε άμεσα ραντεβού για μια δια ζώσης συνάντηση, την οποία ήθελαν να πραγματοποιηθεί στην ιταλική γλώσσα, που προσπαθούν να μάθουν. Τα συναισθήματά τους ήταν και συνεχίζουν να είναι πολλά. Προς το παρόν, ας μιλήσουμε για τα χαμόγελά τους, τα τόσο γλυκά, στις φωτογραφίες του καινούριου τους σπιτιού, και για τη θέρμη με την οποία λένε και επαναλαμβάνουν «ευχαριστώ», την πρώτη λέξη που έμαθαν. Για την ακρίβεια, προέρχονται από την Homs, που υπήρξε ο πρωταγωνιστής του χρονικού του 2012 αναφορικά με την εξαντλητική πολιορκία και τη δραματική επίθεση που έλαβε χώρα από τον Φεβρουάριο έως τον Ιούλιο, από το στρατό της Δαμασκού, επειδή η πόλη θεωρήθηκε ως το οχυρό των ανταρτών. Ο Zahir από τα δεκαεννιά του χρόνια έχει βιώσει πάνω από εννέα μέσα στον τρόμο και τη φρίκη του πολέμου, η μικρή Maryam 10 ετών, μέχρι τώρα δεν έχει γνωρίσει τίποτα άλλο. Η μαμά και ο μπαμπάς ζητούν την προσευχή μας: για όλα τα μέρη του κόσμου όπου δεν υπάρχει ειρήνη.
Μετάφαση: ρφ
