Μια Εκκλησία που ξεχνά τη Mητέρα της έχει χάσει την καρδιά της
«Η Μητέρα μας δεν αποτελεί μια επιλογή, κάτι το προαιρετικό, είναι η διαθήκη του Χριστού», δήλωσε ο Πάπας Φραγκίσκος στην ομιλία του κατά τη διάρκεια της θείας λειτουργίας για τη μεταφορά της εικόνας Salus Populi Romani στις 28 Ιανουαρίου 2018. Η Μαρία «δεν είναι μια δυνατότητα μεταξύ άλλων που προσφέρεται από την πίστη, αλλά βρίσκεται στην καρδιά της χριστιανικής πίστης», εξηγεί η Lucetta Scaraffia.
Στον L’Osservatore Romano στην ιταλική γλώσσα, με ημερομηνία 30 Ιανουαρίου 2018, η ιστορικός Lucetta Scaraffia επανέρχεται στην ημέρα που ο Πάπας πήγε πρώτα στην Santa Maria Maggiore πριν από την επίσκεψή του στη Βασιλική Santa Sofia στη Ρώμη.
«Μια Εκκλησία που ξεχνά τη Mητέρα της, που ξεχνά την καταγωγή της», σχολιάζει η Lucetta Scaraffia, «είναι μια ψυχρή Εκκλησία που έχει χάσει την καρδιά της». «Ο χριστιανισμός, καταλήγει, είναι μια πίστη που γεννήθηκε από το ναι μιας γυναίκας»: «επομένως, δίχως τη ζεστασιά της ζωντανής και αναγνωρισμένης παρουσίας των γυναικών, η Εκκλησία κινδυνεύει να μοιάζει περισσότερο με ένα υπουργείο, με γραφειοκρατία μόνο για τα καλά νέα που μεταδίδονται από τα ευαγγέλια».
Η ομιλία του Πάπα Φραγκίσκου, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας για την εορτή της μεταφοράς της εικόνας Salus Populi Romani, η οποία πρόσφατα επέστρεψε στην Santa Maria Maggiore μετά την αποκατάστασή της, ήταν δυνατή και συγκινητική, με θερμές και έντονες λέξεις λόγω της ανάγκηςγια μια πλήρη παράδοση του εαυτού μας στην Παρθένο, όπως ίσως δεν είχε προφέρει ποτέ πάπας μέχρι σήμερα.
Αλλά αυτό που μπορεί να φανεί με την πρώτη ματιά, ιδιαίτερα μια συνολική προσκόλληση σε μια λαϊκή αφοσίωση, ακόμη και αν αυτή είναι βαθιά και ιστορικά ριζωμένη στην χριστιανική παράδοση, αποκαλύπτεται πολύ περισσότερο με μια πιο ακριβή εξέταση. Οι λέξεις του Φραγκίσκου, πράγματι, διευκρινίζουν ότι η Μαρία – που από την αρχή ο Πάπας δεν την καλεί χωρίς λόγο «η Μητέρα μας» – δεν αποτελεί μια δυνατότητα μεταξύ άλλων που προσφέρονται από την πίστη, αλλά βρίσκεται στην καρδιά της χριστιανικής πίστης: «Η Μητέρα μας δεν είναι μια επιλογή, κάτι το προαιρετικό, είναι η διαθήκη του Χριστού».
Ένας αληθινός χριστιανός δεν μπορεί λοιπόν να ζήσει χωρίς τη Παναγία Μητέρα: «Είναι ένας μεγάλος κίνδυνος να βιώνουμετην πίστη μας χωρίς τη Θεοτόκο Μητέρα μας, χωρίς προστασία», όπως «δεν μπορεί κανείς να είναι αποκομμένος από τη Μητέρα του». Μια Εκκλησία που ξεχνά την Μητέρα της, που ξεχνά ότι στην καταγωγή της, στην προέλευσή της ενσάρκωσης και επομένως της σωτηρίας, υπάρχει η γενναιοδωρία μιας μητέρας, είναι μια ψυχρή Εκκλησία η οποία έχει χάσει την καρδιά της. Είναι πράγματι η μητρική αγάπη, το παράδειγμα της πιο ολοκληρωμένης και ανιδιοτελούς αγάπης, αυτή που μεταξύ των ανθρωπίνων συναισθημάτων μπορεί να θεωρηθεί ως το περισσότερο όμοιο με την αγάπη του Ιησού για την ανθρωπότητα.
Αυτά τα λόγια του Πάπα, λοιπόν, επιβεβαιώνουν – πέρα από κάθε γενική δήλωση – ποια είναι η σημασία και ποιος είναι ο ρόλος των γυναικών μέσα στην Εκκλησία, αυτών των γυναικών που ξέρουν να φέρνουν την αγάπη και τη μητρική προστασία για να παρηγορήσουν την ανθρώπινη ευθραυστότητα.
«Πράγματι, δεν είναι τυχαίο που την ίδια ημέρα – κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στη βασιλική της Αγίας Σοφίας – ο Φραγκίσκος, αφού επεσήμανε τρεις επισκόπους ως παράδειγμα, στη συνέχεια υπενθύμισε την αποστολή όλων αυτών των γυναικών από την Ουκρανία, που ήρθαν σε εμάς για να διεκπεραιώσουν αυτό το έργο φροντίδας και προσοχής έναντι των περισσότερο αδύναμων για τους οποίους υπάρχει μια αυξανόμενη ανάγκη σε μια ταχέως γηράσκουσα κοινωνία, γυναίκες που έφεραν στα σπίτια μας, πέρα από την ικανότητά τους για στοργική εγγύτητα, «την παρηγοριά και την τρυφερότητα του Θεού».
Ο Πάπας Φραγκίσκος βρήκε, για άλλη μια φορά, και περισσότερο από ποτέ αυτή τη φορά, μια νέα μέθοδο για να υπογραμμίσει τη σημασία και την αναγκαιότητα της γυναικείας παρουσίας μέσα στην Εκκλησία, αγγίζοντας την καρδιά του προβλήματος. Συγκεκριμένα, με το να θυμόμαστε πάντα ότι ο χριστιανισμός είναι μια πίστη που γεννήθηκε από το ναι μιας γυναίκας και που χωρίς τη ζεστασιά της ζωντανής και αναγνωρισμένης παρουσίας των γυναικών, η Εκκλησία κινδυνεύει να μοιάζει περισσότερο με ένα υπουργείο, με γραφειοκρατία μόνο για τα καλά νέα που μεταδίδονται από τα ευαγγέλια. Οι γυναίκες πρέπει να αποτελούν πλήρες μέρος της Εκκλησίας και να εισακούγονται, όχι για να προσαρμόζεται αυτή στις κοινωνικές αλλαγές της εποχής, αλλά επειδή η μητρότητα είναι η καρδιά του ευαγγελικού μηνύματος.
Μετάφραση: ρφ
