Μη χάσετε ποτέ τον «αποστολικό ζήλο»

«Μου φαίνεται πολύ σημαντικό να τεθεί στο κέντρο  της ιερατικής αποστολής το ότι «δεν πρέπει να χάσουμε τον αποστολικό ζήλο». Πάντα πίστευα  ότι  αυτό είναι μια μεγάλη χάρη του Αγίου Πνεύματος στην Εκκλησία και στους ποιμένες της: να βγούμε με κουράγιο στους δρόμους, στις περιφέρειες, όπου τόσοι αδελφοί μας έχουν ανάγκη να γευθούν τη χαρά του Ευαγγελίου, να νιώσουν ότι ο Θεός είναι Πατέρας  ευσπλαχνικός  και ότι  πραγματικά δεν θέλει  να χαθεί ούτε ένας από αυτούς τους πιο μικρούς».

Αυτό έγραψε ο Πάπας Φραγκίσκος σε μία επιστολή  που έστειλε στον Πατέρα  PadreDiegoFares, που δημοσιεύθηκε στα “Δέκα πράγματα που ζητά ο Πάπας από τους ιερείς ” (Fares, Εκδοτικός Οίκος Ancora).

Η «Καλή αγγελία»

Αλλά τι είναι αυτός ο αποστολικός ζήλος; Ο  π. Faresεξηγεί: είναι το ευαγγελικό ένστικτο να βγούμε τρέχοντας  για να μεταδώσουμε «την καλή αγγελία» – διότι συγχωρηθήκαμε, θεραπευθήκαμε – τροφοδοτηθήκαμε  και εκλεχθήκαμε – αυτό τίθεται στο κέντρο  των προτροπών του Πάπα Φραγκίσκου.

Η Αναγγελία του Ευαγγελίου και τα μυστήρια

Για να μη χάσουμε  τον αποστολικό  ζήλο μας , και να κάνουμε   σωστά τα πράγματα , ο Πάπας συνιστά την προσευχή  και  τη επιλογή της άσκησης της αποστολής με διακριτικότητα που θέτουν τον άνθρωπο πάνω από τα πράγματα. Η προσευχή που ο Άγιος Πατέρας  συνιστά στους ιερείς  δεν είναι η προσευχή της ενορατικής ζωής , αλλά της έμπρακτης ζωής. Η πνευματικότητα του ιερέα  τροφοδοτείται από το διακόνημα, στο οποίο την πρώτη θέση κατέχει το Ευαγγέλιο και το δώρο των Μυστηρίων.

Ούτε μοναχοί, ούτε άβατο

Δεν πρέπει να προσευχόμαστε , υπογράμμιζε ο π. Fares, όπως οι μοναχοί του άβατου ή να δανειζόμαστε  πνευματικότητες άλλων. Η προσευχή του ιερέας  προσανατολίζεται  στις αρετές  στις οποίες ο ιερέας  έχει ανάγκη  για την ιδιαίτερη αποστολή του. Είναι μια προσευχή η οποία βρίσκει στο Λόγο – ιδιαίτερα  σ’ αυτόν που πρέπει να κηρύττει – την κυριότερη τροφή.

Από τη μια μεριά φέρνει στο Θεό  τα βάσανα και τις χαρές του λαού. Από την άλλη  αγγίζει την καρδιά του Θεού  και εισέρχεται σ’ αυτήν  για να αναζητήσει τις χάρες  που ο λαός έχει ανάγκη.

Να μάθουμε να υπομένουμε πόνους και αποτυχίες

Λέει ακόμη ο Πάπας Φραγκίσκος στους ιερείς:

Πρέπει να προσευχόμαστε με θάρρος. «ότι ζητήσετε στο όνομά μου, αν το ζητήσετε με πίστη  και πιστέψετε ότι θα σας δοθεί ήδη το έχετε λάβει”. Ποιος προσεύχεται έτσι; Είμαστεαδύναμοι. Κουράγιολοιπόν. Χρειάζεταιυπομονή.  Να  υπομένουμε τις αντιφάσεις, να υπομένουμε τις αποτυχίες της ζωής, τις σκληρές καταστάσεις της ζωής.

Η διακριτικότητα του ιερέα

Στην ουσία, οφείλουμε να ακολουθούμε μία συγκεκριμένη πορεία  για να εξασφαλίσουμε  αυτή την κατάσταση του αποστολικού ζήλου; Ο π. Fares διευκρινίζει: Ο Πάπας Φραγκίσκος συνηθίζει να αφήνει «τα πράγματα» να γίνονται από κάθε ιερέα , από κάθε κοινότητα, από κάθε λαό.  Δίνει περισσότερη προσοχή  στο «πώς» γίνονται τα πράγματα για να κατακτήσουμε  την καρδιά των ανθρώπων.  Και αυτό το «πώς», αυτό το στυλ και ο τρόπος να κάνουμε τα πράγματα ,  συνεπάγεται  μια επιλογή  και απαιτεί μία διακριτικότητα. Διότι«αυτά που αρέσουν στο Χριστό» (Φιλιπ.  2,21) και αυτά που συμβάλλουν στη σωτηρία  των ανθρώπων, είναι τα μοναδικά βασικά  χαρακτηριστικά  και δεσμευτικά του αποστολικού ζήλου.

Ενθουσιασμός και καμιά θλίψη

Για τον Πάπα Φραγκίσκο , τα λόγια που περισσότερο τονώνουν  τον αποστολικό ζήλο παραμένουν  αυτά της Αποστολικής Παραίνεσης Evangelii nuntiandi:  ο πιστός λαός  μας καλεί  και επιθυμεί να «δεχθεί την Καλή Αγγελία όχι από θλιμμένους  και απογοητευμένους ευαγγελιστές, ανυπόμονους και αγχώδεις, αλλά από υπηρέτες  του Ευαγγελίου, των οποίων η ζωή ακτινοβολεί θάρρος, και που πρώτοι  έχουν δεχθεί  και γευθεί τη χαρά του Χριστού.(EN80).

+Ν