Μη μένουμε αδιάφοροι στην κραυγή πείνας του κόσμου
Ο πολλαπλασιασμός των άρτων και των ψαριών, μας καλεί να είμαστε «ενεργοί και διαθέσιμοι» μπροστά σε κάθε μορφή «κραυγής» που φθάνει από τον κόσμο και να μη σπαταλούμε σε εξοπλισμούς αλλά σε έργα ανάπτυξης. Από αυτό θα επιβεβαιώσουμε την ποιότητα της πίστης μας.
Ο Ιησούς χορταίνει το πλήθος στις όχθες της λίμνης Τιβεριάδας: είναι η διήγηση του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ψαριών, η σελίδα από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη που διαβάσαμε χθες που ήταν η δέκατη έβδομη Κυριακή του έτους της κοινής περιόδου του έτους. Οι πιστοί στην πλατεία του Αγίου Πέτρου παρά την τρομερή ζέστη, με το βλέμμα στραμμένο προς το παράθυρο του Γραφείου του Πάπα στον Αποστολικό Οίκο, περιμένουν το λόγο του Φραγκίσκου. «Είτε θαρραλέοι!» λέει ο Πάπας χαιρετώντας τους και έπειτα αφήνει σε όλους μια εικόνα και μία φράση που ταυτόχρονα είναι μια εξέταση της συνείδησης.
Να έχετε συμπόνια όπως ο θαρραλέος νεαρός.
Λίγα χρήματα. Είναι «αυτό που διέθεταν ο Ιησούς και οι Απόστολοι» εξηγεί ο Πάπας παίρνοντας το λόγο για τη συνηθισμένη μελέτη που κάνει πριν από την Θεομητορική προσευχή που απαγγέλει κάθε Κυριακή μεσημέρι από το παράθυρο του Γραφείου μαζί με το πλήθος που είναι συγκεντρωμένο στην μεγάλη Πλατεία του Αγίου Πέτρου.
«Ένα μεγάλο πλήθος» που τον ακολουθούσε, στην απέναντι όχθη της θάλασσας της Γαλιλαίας. Εκεί υπήρχε ένας νέος που το έφερε ο Ανδρέας παρουσιάζεται και βάζει στη διάθεση τους πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Αυτή είναι η εικόνα που ο Πάπας Φραγκίσκος προσφέρει στους πιστούς, ένα θαρραλέο αγόρι κινούμενο από συμπόνια , την ίδια με τον Ιησού:
Καλό αγόρι! Θαρραλέο αγόρι! Εκείνο, κι’ εκείνο, έβλεπε το πλήθος, έβλεπε επίσης τους πέντε άρτους. Σκεπτόταν: “Μα εγώ αυτό, εάν χρειάζεται είμαι διατεθειμένος να το διαθέσωμε”. Αυτό το αγόρι μας κάνει να σκεπτόμαστε λίγο τον εαυτό μας…… Αυτό το θάρρος: οι νέοι είναι έτσι, έχουν θάρρος. Πρέπει να τους βοηθήσουμε να προωθήσουν αυτό το θάρρος.
Ο Ιησούς είναι προσεκτικός στις ανάγκες των προσώπων
Ενώπιον λοιπόν του πλήθους και παρά τη δυσκολία, διηγείται ακόμη το Ευαγγέλιο, "Ο Ιησούς διατάζει τους μαθητές του να βάλουν το πλήθος να καθίσει, μετά παίρνει αυτά τα ψωμιά και αυτά τα ψάρια απαγγέλει την ευχαριστήρια προσευχή προς τον Πατέρα και μοιράζει (βλ. στίχ. 11), και όλοι μπορούν να έχουν την απαραίτητη τροφή και να χορτάσουν". Είναι ο Ιησούς προσεκτικός στις πρώτες ανάγκες των ανθρώπων".
Το επεισόδιο πηγάζει από ένα συγκεκριμένο γεγονός: το πλήθος πεινά και ο Ιησούς εμπλέκει τους μαθητές του ώστε αυτή η πείνα ξεπεραστεί. Αυτό είναι το συγκεκριμένο γεγονός . Στα πλήθη, ο Ιησούς δεν περιορίζεται στο να δώσει αυτό – τους είχε προσφέρει το λόγο του, την παρηγοριά του, τη σωτηρία του, και τέλος την ίδια τη ζωή του – αλλά έκανε όμως και αυτό: φρόντισε ακόμη και για την τροφή για το σώμα.
Η αγγελία του Ιησούς ζητά τη δέσμευση και την αλληλεγγύη
Όπως οι μαθητές του Ιησού, μπροστά σ’ αυτό το έργο, παρατηρεί ο Πάπας, "δεν μπορούμε να το θεωρήσουμε ασήμαντο". Πράγματι μόνο "ακούγοντας τα πιο απλά αιτήματα του λαού και τιθέμενοι κοντά στις συγκεκριμένες υπαρξιακές ανάγκες μπορούμε να ακουστούμε όταν τους μιλούμε για ανώτερες αξίες". Εμείς είμαστε λοιπόν , στη σκέψη του Φραγκίσκου, εργαλεία εκείνης «της αγάπης του Θεού για την πεινασμένη από ψωμί ανθρωπότητα, από ελευθερία, από δικαιοσύνη, από ειρήνη και πάνω απ’ όλα της θεϊκής χάρης", που "ποτέ δεν λείπει".
Τίποτε δεν πρέπει να χαθεί
Ο Ιησούς λοιπόν καταφέρνει να χορτάσει το πεινασμένο πλήθος, όλοι "χόρτασαν", γράφει ο Ευαγγελιστή στο τέλος της διήγησης, αλλά αυτό δεν αρκεί. Μαζέψετε ότι περίσσεψε για να μη χαθεί τίποτε", είναι τα τελευταία λόγια του Ιησού, είναι η φράση που ο Πάπας Φραγκίσκος αφήνει σε όλους να μελετήσουμε και να κάνουμε μία ειλικρινή εξέταση συνείδησης.
Ο Καθένας από μας ας σκεφθεί: το φαγητό που περισσεύει από το γεύμα μας , από το δείπνο μας, που πάει; Τι γίνεται στο σπίτι μου με το φαγητό που περισσεύει; Το πετώ; Όχι. Αν έχεις αυτή τη συνήθεια , σου δίνω μία συμβουλή: μίλησε με τους παππούδες σου που έζησαν τον καιρό μετά τον πόλεμο, ζήτησέ του τι έκαναν με το φαγητό που περίσσευε; Μην πετάτε το φαγητό που περισσεύει. Μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί ή να δοθεί σε κάποιον που δεν έχει. Ποτέ μην το πετάτε.
+Ν
