ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 2ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ
9 Δεκεμβρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (5,17-26)
Κάποια μέρα που ο Ιησούς δίδασκε, κάθονταν και τον άκουγαν Φαρισαίοι και νομοδιδάσκαλοι, που είχαν έλθει από κάθε χωριό της Γαλιλαίας και της Ιουδαίας και απ’ την Ιερουσαλήμ. Και η δύναμη του Κυρίου τον έκανε να θεραπεύει.
Τότε, κάποιοι άνδρες έφερναν πάνω σ’ ένα κρεβάτι έναν άνθρωπο που ήταν παράλυτος και ζητούσαν να τον βάλουν μέσα στο σπίτι και να τον εναποθέσουν μπροστά στον Ιησού. Αλλά επειδή δεν έβρισκαν από ποιο μέρος να τον περάσουν, εξαιτίας του πλήθους, αφού ανέβηκαν πάνω στο δώμα, τον κατέβασαν μέσα από τα κεραμίδια, μαζί με το φορείο, στη μέση, μπροστά στον Ιησού. Βλέποντας εκείνος την πίστη τους, είπε: «Άνθρωπε, σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου».
Άρχισαν τότε οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι να σκέπτονται και να λένε: «Ποιός είναι αυτός που προφέρει βλασφημίες; Ποιός μπορεί να συγχωρήσει αμαρτίες, παρά μόνος ο Θεός;»
Αλλά ο Ιησούς γνωρίζοντας τους διαλογισμούς των, απαντώντας, τους είπε: «Τι σκέπτεστε μέσα στις καρδιές σας; Τι είναι ευκολότερο να πω, “σου συγχωρούνται οι αμαρτίες σου ή να πω σήκω και περπάτα”; Αλλά για να δείτε ότι ο Υιός του ανθρώπου έχει εξουσία πάνω στη γη να συγχωρεί αμαρτίες», λέει στον παράλυτο, «Σ’ εσένα το λέω: Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και πήγαινε στο σπίτι σου». Κι αμέσως εκείνος, σηκώθηκε μπροστά τους, πήρε το κρεβάτι πάνω στο οποίο ήταν κατάκοιτος και πήγε στο σπίτι του, δοξάζοντας το Θεό. Τους κυρίεψε όλους Θαυμασμός και δόξαζαν το Θεό. Και γεμάτοι δέος έλεγαν: «Σήμερα είδαμε παράδοξα πράγματα!».
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός
Είναι ενδιαφέρον, αυτή η περικοπή η οποία επικεντρώνεται στην συγχώρεση της αμαρτίας ενός ανθρώπου παράλυτου, στον οποίο ο Ιησούς ξαναδίνει την ικανότητα να κινηθεί και να βαδίσει. Πράγματι, όπως η παράλυση ακινητοποιεί το σώμα, έτσι η αμαρτία είναι η παράλυση της ψυχής, της ζωή που χαρακτηρίζει την ταυτότητά μας ως άνθρωποι που βαδίζουμε προς την ευτυχία του Θεού. Έτσι λοιπόν η πρώτη παράλυση, σε αυτό το πέρασμα είναι εμβληματική της άλλης η οποία είναι πολύ πιο επιζήμια.
Αυτό που τραβάει την προσοχή μας είναι ένα γεγονός. Είναι τέσσερα τα άτομα τα οποία φέρουν τον παράλυτο στον Ιησού ξαπλωμένο πάνω στο κρεβάτι του. Τέσσερις, όπως τα αρχέγονα στοιχεία: αέρας, νερό, γη, φωτιά, και καθώς τα σημεία του ορίζοντα: κοσμικές διαστάσεις.
Τώρα, αυτοί οι τέσσερις, βλέποντας το τεράστιο πλήθος που συνωστίζονταν και δεν τους επέτρεπε να φέρουν τον παράλυτο στο σπίτι, δεν εγκαταλείπουν καθόλου την προσπάθεια τους. Οργανώνονται για να ξεσκεπάσουν την οροφή του σπιτιού, και με τη δύναμη των χεριών τους, κατεβάζουν τον παράλυτο μπροστά στον Ιησού.
Στον Ιησού δεν διαφεύγει αυτή η συνεργασία για το καλό, και διακρίνει την πίστη την οποία τους ώθησε. Μια πίστη – θα μπορούσαμε να πούμε – κοινοτική. Το κείμενο πράγματι αναφέρει: ” όταν είδε ο Ιησούς την πίστη τους, είπε στον παράλυτο: σου συγχωρούνται οι αμαρτίες». Συνήθως, σε άλλες συναντήσεις του Ιησού, συναντούμε αυτό το Λόγο του: «Πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε». που υπογραμμίζει μια πράξη πίστης καθαρά προσωπική.
Εδώ συναντάμε μια πίστη που είναι κοινοτική. Είναι μια λεπτομέρεια πολύ σημαντική! Σε μια κοινωνία όπου έχουμε την τάση να ιδιωτικοποιούμε τα πάντα, ο κίνδυνος που υπάρχει είναι να ζούμε και να καταναλώνουμε την πίστη μας ως μια πράξη όχι μόνο προσωπική (η πίστη πρώτα απ’ όλα πρέπει να είναι προσωπική) αλλά ως μια ατομικιστική πράξη: σαν να έλεγα: Εδώ είμαι εγώ με την πίστη μου, και οι άλλοι ας κάνουν όπως νομίζουν.
Έχω ανάγκη στη ζωή μου την πίστη των άλλων για να φθάσω στη συνάντηση με τον Ιησού, αλλά και οι άλλοι έχουν ανάγκη από τη δική μου πίστη για να πορευθούμε μαζί βοηθώντας ο ένας τον άλλο να νικήσει την προσωπική του παράλυση και μαζί να φθάσουμε στον Κύριο της ζωής.
Προσευχή της ημέρας.
Αφαίρεσε, Κύριε την παράλυση
της αμαρτίας μας.
Θεράπευσε μας από τις επιδράσεις της,
όπως η οκνηρία, η αμέλεια
για μικρά ή μεγάλα πράγματα,
την απιστία και την απάθεια για την εκπλήρωση των καθηκόντων μας,
Τον εγωισμό, την ματαιοδοξία.
Κάνε με, Κύριε υπεύθυνο, υπεύθυνο όμως από αγάπη. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
