ΤΕΤΑΡΤΗ ΤΗΣ 32ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
13 Νοεμβρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (17,11-19)
Ενώ ο Ιησούς πήγαινε στην Ιερουσαλήμ, περνούσε μέσα απ’τη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία. Κι ενώ έμπαινε σε κάποιο χωριό τον συνάντησαν δέκα λεπροί άνδρες που στάθηκαν μακριά κι άρχισαν να φωνάζουν και να λένε: “Κύριε Ιησού, ελέησέ μας!” Κι ο Ιησούς όταν τους είδε είπε: “Πηγαίνετε και δείξτε τους εαυτούς σας στους ιερείς”. Κι ενώ πήγαιναν, καθαρίστηκαν. ‘Ενας απ’αυτούς, όταν είδε πως θεραπεύθηκε, γύρισε πίσω και με δυνατή φωνή δόξαζε το Θεό. Κι έπεσε στα πόδια του Ιησού, με το πρόσωπο στη γη και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Ο Ιησούς είπε τότε: “Δεν καθαρίστηκαν και οι δέκα; Αλλά οι εννιά πού είναι; Δεν βρέθηκε κανένας να επιστρέψει και να δοξάσει το Θεό παρά μόνο αυτός ο αλλοεθνής;” Και του είπε: “Σήκω και πήγαινε. Η πίστη σου σε έσωσε!”.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός
Λουκά 17,12 – 13: Η κραυγή των λεπρών. Δέκα λεπροί ήρθαν στον Ιησού, σταματούν σε απόσταση και φωνάζουν: “Ιησού, Διδάσκαλε, ελέησε μας!” Ο λεπρός ήταν ένα πρόσωπο αποκλεισμένο από την κοινωνία. Ήταν στο περιθώριο και είχε την απόρριψη όλων, δεν είχε κανένα δικαίωμα να ζει με την οικογένειά του. Σύμφωνα με το νόμο της καθαριότητας, οι λεπροί έπρεπε να περιφέρονται με ρούχα σκισμένα και λυμένα τα μαλλιά, φωνάζοντας “Ακάθαρτος! Ακάθαρτος!” (Λεβ. 13,45 – 46). Για τους λεπρούς, η αναζήτηση για τη θεραπεία σήμαινε αναζήτηση κάθαρσης, προκειμένου να επανενταχθεί στην κοινωνία. Δεν μπορούσαν να πάνε κοντά στους άλλους. (Λεβ. 13,45 – 46). Αν κάποιος άγγιζε έναν λεπρό θεωρούνταν αμέσως ακάθαρτος και αυτό τον εμπόδιζε να στραφεί στο Θεό. Με αυτή την κραυγή, αυτοί εξέφρασαν την πίστη τους στον Ιησού, που μπορεί να τους θεραπεύσει και να τους αποκαταστήσει και να τους καταστήσει καθαρούς. Αποκτώ την κάθαρση σήμαινε αισθάνομαι και πάλι αποδεκτός από τον Θεό και μπορώ και πάλι να στραφώ σε Εκείνον για να λάβω την ευλογία που υποσχέθηκε στον Αβραάμ.
– Λουκά 17,14: Η απάντηση του Ιησού και η θεραπεία. Ο Ιησούς απάντησε: «Πηγαίνετε να παρουσιάσετε τον εαυτό σας στους ιερείς!” (βλ. Μκ 1,44). Ο ιερέας έπρεπε να ελέγξει και να πιστοποιήσει την καθαρότητα του θεραπευμένου (Λεβ. 14,1-32). Η απάντηση του Ιησού απαιτεί πολλή πίστη εκ μέρους των λεπρών. Θα έπρεπε να πάνε στους ιερείς σαν να ήταν ήδη θεραπευμένοι, στην πραγματικότητα όμως, το σώμα τους ήταν ακόμη καλυμμένο με λέπρα. Αλλά εκείνοι πίστευαν στα λόγια του Ιησού και πήγαν στον ιερέα. Και κατά την διάρκεια της πορείας, εκδηλώνεται η θεραπεία. Είχαν καθαριστεί. Αυτή η θεραπεία θυμίζει την ιστορία του καθαρισμού του Νεεμάν του Συρου (2 Βασιλέων 5:9-10). Ο προφήτης Ελισσαίος διέταξε τον άνθρωπο αυτό να πλυθεί στον Ιορδάνη. Ο Νεεμάν έπρεπε να πιστέψει το λόγο του προφήτη. Ο Ιησούς διέταξε τους δέκα να παρουσιαστούν στους ιερείς. Έπρεπε να πιστέψουν στο Λόγο του Ιησού. Το ίδιο και εγώ. Αν θέλω να θεραπευτώ, και στρέφομαι προς τον Ιησού, πρέπει να πιστέψω στο Λόγο του.
– Λουκάς 17,15 – 16: Αντίδραση του Σαμαρείτη. “Ένας από αυτούς, συνειδητοποιώντας ότι θεραπεύτηκε, επανήλθε, υμνώντας το Θεό με δυνατή φωνή, και έπεσε στα πόδια του Ιησού ευχαριστώντας τον. Ήταν Σαμαρείτης”. Γιατί οι άλλοι δεν επέστρεψαν; Γιατί μόνο ο Σαμαρείτης; Κατά τη γνώμη των Εβραίων της Ιερουσαλήμ, ο Σαμαρείτης δεν τηρεί τη νομοθεσία όπως θα έπρεπε. Μεταξύ των Εβραίων υπήρχε μια τάση να τηρηθεί η νομοθεσία, ώστε να αξίζει και να αποκτήσει κάποιος τη δικαιοσύνη. Χάρη στην τήρηση, οι εβραίοι είχαν ήδη συσσωρεύσει πλεονεκτήματα και αξιώσεις ενώπιον του Θεού.
Ευγνωμοσύνη και γενναιοδωρία δεν ανήκουν στο λεξιλόγιο των ανθρώπων που ζουν έτσι τη σχέση τους με τον Θεό. Οπότε, ίσως για αυτό να μην ευχαρίστησαν για τη χάρη που έλαβαν. Στην μια άλλη παραβολή του Ευαγγελίου, ο Ιησούς είχε κάνει την ίδια ερώτηση: “Ο Κύριος πρέπει να είναι ευγνώμων προς τον υπηρέτη του, επειδή έκανε ότι τον διέταξε ο κύριος του;” (Λκ. 17,9) Και η απάντηση ήταν: “Οχι!” Ο Σαμαρείτης εκπροσωπεί τους ανθρώπους που έχουν μια ξεκάθαρη συνείδηση ότι εμείς, οι άνθρωποι, δεν έχουμε πλεονέκτημα και αξιώσεις ενώπιον του Θεού. Όλα είναι χάρη, ξεκινώντας με το δώρο της ζωής!
– Λουκά; 17,17 – 19: Η τελευταία παρατήρηση του Ιησού, Ο Ιησούς, λέει: «Δεν θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Που είναι οι άλλοι εννέα; Κανείς δεν βρέθηκε να επιστρέψει και να δώσει δόξα στον Θεό, εκτός από αυτόν εδώ τον ξένο; ” Για τον Ιησού, το ευχαριστώ στους άλλους για την ευεργεσία που έλαβε, είναι ένας τρόπος να αποδοθεί στο Θεό η δόξα και ο έπαινος που του οφείλεται. Σε αυτό το σημείο, οι Σαμαρείτες έδωσαν μάθημα στους Εβραίους. Σήμερα οι φτωχοί είναι εκείνοι που εκτελούν αυτό το ρόλο των Σαμαρειτών, και μας βοηθούν να ξαναβρούμε εκείνη τη διάσταση της γενναιοδωρίας στη ζωής. Τα πάντα όσα λαβαίνουμε πρέπει να τα θεωρούμαι ως ένα δώρο από το Θεό που έρχεται σε μας μέσω του αδελφού και της αδελφή μας.
Προσευχή της ημέρας.
Κύριε, Ιησού,
κάνε με άνθρωπο που να ξέρει να σε δοξάζει
και να ευχαριστεί.
Κάνε στην καρδιά μου
να αφθονεί η ευγνωμοσύνη
και έτσι να δίνω χαρά στα αδέλφια μου. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
