ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 27ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
6 Οκτωβρίου 2025
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (10, 25-37)
‘Τότε ένας νομικός σηκώθηκε και πειράζοντάς τον Ιησού είπε: “Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάμω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;” Κι εκείνος του είπε:Τι είναι γραμμένο στο Νόμο; Τι διαβάζεις εκεί;” Κι αυτός απάντησε και είπε: “Θα αγαπήσεις τον Κύριο το Θεό σου με όλη σου την καρδιά και με όλη σου την ψυχή και με όλη σου τη δύναμη και με όλη σου τη διάνοια και τον πλησίο σου όπως τον εαυτό σου’. Τότε ο Ιησούς του είπε: “Σωστά απάντησες. Αυτό κάμε και θα ζήσεις”.
Αλλά ο νομικός, θέλοντας να δικαιολογηθεί, είπε στον Ιησού: “Και ποιός είναι ο πλησίον μου;” Πήρε τότε το λόγο ο Ιησούς και είπε: “‘Ενας άνθρωπος κατέβαινε απ’την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ κι έπεσε σε ληστές που αφού τον έγδυσαν και τον γέμισαν πληγές, έφυγαν αφήνοντάς τον μισοπεθαμένο. Αλλά κατά σύμπτωση κατέβαινε απ’ το δρόμο εκείνο ένας ιερέας και βλέποντάς τον συνέχισε το δρόμο του από την άλλη πλευρά. Με τον ίδιο τρόπο κι ένας Λευίτης που έφθασε σ’εκείνο το μέρος, τον είδε και συνέχισε το δρόμο του από την άλλη πλευρά. Αλλά κάποιος Σαμαρείτης που ταξίδευε πήγε προς το μέρος του, τον είδε και τον σπλαχνίσθηκε. Τον πλησίασε και του έδεσε τα τραύματά του ρίχνοντας λάδι και κρασί και μετά τον ανέβασε πάνω στο ζώο του και τον έφερε σε ένα πανδοχείο και τν φρόντισε. Την άλλη μέρα, έβγαλε κι έδωσε δυο δηνάρια στον ξενοδόχο και είπε: `Φρόντισέ τον και ό,τι τυχόν δαπανήσεις επί πλέον εγώ όταν θα ξαναπεράσω θα σου τα δώσω’. Ποιός σου φαίνεται απ’αυτούς ότι φάνηκε πλησίον του ανθρώπου που έπεσε στους ληστές;” Κι εκείνος απάντησε: “Αυτός που τον ελέησε”. Κι ο Ιησούς του είπε: “Πήγαινε και κάμε κι εσύ το ίδιο”.
Στοχασμός
Υπάρχει ένα μυστικό για να «κληρονομήσω την αιώνια ζωή», δηλαδή να έχω ολοκληρωμένη και τέλεια ευτυχία;
Αυτό το μυστικό μας το φανερώνει σήμερα ο Λόγος του Θεού. Και να ποιο είναι: «Ν’ αγαπάς τον Κύριο το Θεό σου μ’ όλη την καρδιά σου και μ’ όλη την ψυχή σου, μ’ όλη τη δύναμή σου και μ’ όλο σου το νου. Και να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου».
Δεν αρκεί όμως να γνωρίζουμε αυτό το μυστικό. Πρέπει και να θέτουμε σε εφαρμογή αυτό Λόγο: «Κάνε αυτό και θα ζήσεις». Κάθε πράξη που κάνω είναι αυθεντική εάν είναι πάντα μια πράξη αγάπης στο Θεό και ταυτόχρονα στον πλησίον μου. «Και ποιος είναι ο πλησίον μου;»
Ο Ιησούς δεν δίνει μια θεωρητική απάντηση, αλλά διηγείται ένα γεγονός: αφού παρουσίασε την συμπεριφορά αδιαφορίας από την πλευρά του ιερέα και του λευίτη προς τον βαριά πληγωμένο άνθρωπο, έρχεται η πράξη αγάπης από τον Σαμαρείτη, δηλαδή έναν ξένο, έναν αιρετικό για τους Ιουδαίους. Η πράξη του φανερώνει μερικά ουσιαστικά χαρακτηριστικά της αγάπης που ζητά ο Χριστός. Μια αγάπη δίχως όρια. Ο Σαμαρείτης συντρέχει εκείνον που κοινωνικά ήταν ξένος, και μάλιστα εχθρός. Μια αγάπη, λοιπόν, που δεν κάνει διακρίσεις, δεν αποκλείει κανέναν. Δεν κοιτά το χρώμα, την πολιτική κατάσταση, τη θρησκευτική: αλλά συνειδητοποιεί πως έχει να κάνει με έναν ΑΝΘΡΩΠΟ.
Αυτός ο «άνθρωπος» ο πρωταγωνιστής, είναι απλά ένας άνθρωπος και ακριβώς για αυτό διεγείρει την συμπόνια του Σαμαρείτη. Εάν οι δυο πρώτοι δεν σταμάτησαν για, με αφορμή την θρησκευτική κάθαρση, ή και από φόβο μην πάθουν και αυτοί τα ίδια. Η αγάπη του Σαμαρείτη είναι πραγματικά γενναιόδωρη, δεν αρκείται σε μια βοήθεια της στιγμής, αλλά ανησυχεί και για το μέλλον αυτού του ανθρώπου κάνοντας συμμέτοχους και άλλους (τον ξενοδόχο), στην φροντίδα εκείνου του ανθρώπου.
Το κλειδί της συμπεριφοράς του Σαμαρείτη βρίσκεται στα ακόλουθα δυο ρήματα: «τον είδε και τον σπλαχνίστηκε». Η ευσπλαχνία εξηγεί και προκαλεί να «έρθει προς το μέρος» του πληγωμένου. Πράγματι το ρήμα «τον σπλαχνίστηκε» συχνά χρησιμοποιείτε στο ευαγγέλιο με την έννοια «πως ταράχθηκαν τα σωθικά» και χρησιμοποιείτε συχνά για να εκφράσει την τρυφερότητα της μητέρας προς το παιδί που υποφέρει. Δεν πρόκειται λοιπόν για μια συναισθηματική και επιφανειακή συμπόνια. Αλλά είναι πράξη με βαθιά συμμετοχή και δέσμευση.
Και τα τρία πρόσωπα του Ευαγγελίου φθάνουν, και βλέπουν. Οι δυο πρώτοι, όμως, έφυγαν, ενώ ο τρίτος πλησιάζει, γιατί βλέποντας άναψε μέσα του η ευσπλαχνία.
Στην συμπεριφορά του Σαμαρείτη ο Ιησούς δείχνει πως η αληθινή αγάπη «αποκεντρώνει», με την έννοια πως δεν θεωρώ πλέον τους άλλους σε σχέση με μένα, θέτοντας εμένα στο κέντρο, τι είναι καλό για μένα, αλλά θέτω στο κέντρο της προσοχής μου τον άλλο.
Το παράδειγμα του Σαμαρείτη υπογραμμίζει τη στενή σχέση ανάμεσα στην αγάπη για το Θεό με εκείνη για τον πλησίον: η λατρεία μας χωρισμένη από την αγάπη είναι στείρα, η ακόμη χειρότερα ψεύτικη υποκριτική. Αυτό είναι που δεν κατάλαβαν ο ιερέας και ο λευίτης. Δεν μπόρεσαν να γνωρίσουν το θέλημα του Θεού που εκείνη τη στιγμή απαιτούσε το να καθυστερήσουν ή ακόμη και να απουσιάσουν από τις λειτουργικές πράξεις για να προσφέρουν όμως την αληθινή λατρεία (την αγάπη) σε εκείνον τον πληγωμένο που βρισκόταν μακριά από το ναό. Η αυθεντική λατρεία αποδόθηκε από τον Σαμαρείτη. Ο πληγωμένος άνθρωπος ήταν πράγματι ο ναός του Θεού. Δεν κατάλαβαν πως το καλό, η αγάπη δεν έχει σύνορα, αλλά πρέπει να την «εφευρίσκουμε» με δημιουργικότητα σε όλες τις καταστάσεις τις πιο παράξενες και απρόβλεπτες στις οποίες ο καθένας από εμάς μπορεί να βρεθεί.
Προσευχήσου……
Σε παρακαλώ, Κύριε Ιησού.
Δέξου ότι έκανα στο όνομα σου
και συγχώρεσε κάθε αμαρτία μου.
Συνόδευε στην ανάπαυση
όλα τα άτομα που αγαπώ και εκείνα
που δεν είμαι ακόμη ικανός να αγαπήσω.
Σε παρακαλώ για όποιον σήμερα σε αναζήτησε,
για όποιον σε αναζητά ακόμη,
αλλά και για όποιον σε αγνοεί.
Σκούπισε τα δάκρυα εκείνου που κλαίει
και με τη φλόγα της αγάπης σου
δώσε του νέα ελπίδα και ευλογία.
Βοήθησε με να μην κλίνομαι στον εγωισμό μου
να μην περνάω πλάι από τους ανθρώπους αδιαφορώντας
αλλά ως σύγχρονος καλός Σαμαρείτης να σκύβω επάνω στις πληγές του πλησίον μου και με τη δύναμη της δικής σου αγάπης να φροντίζω τις πληγές τους.
(www.episkopisyrou.gr)
