ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ 7ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
1 Μαρτίου 2025
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (10, 13-16)
Κατ’ εκείνο τον καιρό, έφεραν στον Ιησού παιδιά, για να τα αγγίξει και οι μαθητές τους μάλωναν.
Αλλά όταν το είδε ο Ιησούς, αγανάκτησε και τους είπε: “Αφήστε τα παιδιά να έρχονται σε μένα, μην τα εμποδίζετε, διότι σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά ανήκει η βασιλεία του Θεού. Αλήθεια σας λέω: Όποιος δε δεχθεί τη βασιλεία του Θεού όπως τη δέχεται ένα παιδί, δεν θα μπει σ’ αυτήν”.
Τα αγκάλιασε τότε και τα ευλογούσε, βάζοντας τα χέρια του πάνω τους.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός του Πάπα Φραγκίσκου
«Όποιος δεν δέχεται τη βασιλεία του Θεού όπως την δέχεται ένα παιδί, δεν θα εισέλθει σε αυτήν». Εδώ είναι η καινοτομία: ο μαθητής δεν πρέπει μόνο να υπηρετεί τους μικρούς, αλλά να αναγνωρίζει τον εαυτό του ως μικρό. […] Είναι το πρώτο βήμα για να ανοιχτούμε σ’ Αυτόν. Συχνά, όμως, το ξεχνάμε. Στην ευημερία, στην καλοπέραση, έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είμαστε αυτάρκεις, ότι μπορούμε μόνοι μας, ότι δεν χρειαζόμαστε τον Θεό. […] Αυτό είναι μια εξαπάτηση, γιατί ο καθένας μας είναι ένα άπορο ον, ένας μικρός. Πρέπει να αναζητήσουμε τη δική μας μικρότητα και να την αναγνωρίσουμε. Και εκεί θα βρούμε τον Ιησού.
Στη ζωή, το να αναγνωρίσουμε τον εαυτό μας ως μικρό είναι ένα σημείο εκκίνησης για να γίνουμε σπουδαίοι. Αν το σκεφτούμε, μεγαλώνουμε όχι τόσο με βάση τις επιτυχίες και τα αγαθά που έχουμε, αλλά πάνω απ ‘όλα στις στιγμές του αγώνα και της αδυναμίας. Εκεί, στην ανάγκη, είναι που ωριμάζουμε. Εκεί ανοίγουμε την καρδιά μας στον Θεό, στους άλλους, στο νόημα της ζωής. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας στους άλλους. Ας ανοίγουμε τα μάτια μας, όταν είμαστε μικροί, στο αληθινό νόημα της ζωής.
Όταν νιώθουμε μικροί μπροστά σε ένα πρόβλημα, μικροί μπροστά σε ένα σταυρό, μια αρρώστια, όταν νιώθουμε κούραση και μοναξιά, ας μην αποθαρρυνόμαστε. Η μάσκα της επιπολαιότητας πέφτει και η ριζική μας αδυναμία επανεμφανίζεται […] Στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς στην αδυναμία που ανακαλύπτουμε πόσο πολύ ενδιαφέρεται ο Θεός για εμάς.
Προσευχήσου……
Κύριε, εσύ με γνωρίζεις πολύ καλύτερα
από ότι γνωρίζω εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου.
Κράτησε μακριά από εμένα
την αλαζονεία πως μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου.
Δώσε μου μια ψυχή χαρούμενη, ευτυχισμένη,
που να είναι βέβαιη για Σένα,
για την αγάπη σου
και να αφήνομαι στην αγκαλιά σου
σαν απογαλακτισμένο παιδί
στην αγκαλιά της μητέρας του. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
