ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΦΟ
Την Κυριακή 18 Μαρτίου 2018,Τέταρτη Κυριακή της Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μας στην Τήνο μελέτησε τα Πάθη του Κυρίου καθ’ οδόν προς τον λόφο του Εξωμβούργου τελώντας την Ακολουθία του Δρόμου του Σταυρού.
Η όλη Ιεροτελεστία στην Τήνο άρχισε στο Ναό του Αγίου Φραγκίσκου στην περιοχή της Μέσης και δια της επαρχιακής οδού, με επί κεφαλής ένα μεγάλο Σταυρό, τον οποίον έφεραν τρία άτομα που άλλαζαν, η Εκκλησία με τη βοήθεια των παρόντων ιερέων μελέτησε το πάθος του Κυρίου. Φέτος το κεντρικό θέμα ήταν «η αφιερωμένη στον Κύριο ζωή». Είναι γνωστό ότι η φετινή χρονιά είναι αφιερωμένη στους αφιερωμένους και τις αφιερωμένες στον Κύριο.
Ειδικό κείμενο, με θέμα «Η οικογένεια και ο Σταυρός, μας βοήθησε να νιώσουμε την ομορφιά της φιλίας του Ιησού που αγάπησε όλους τους μαθητές του με ιδιαίτερο τρόπο: συγχώρησε τον Πέτρο που τον αρνήθηκε, τους χλευαστές του, τους σταυρωτές μας και τέλος τον μετανοήσαντα ληστή, στον οποίο και του υποσχέθηκε τον Παράδεισο.
Μετά από μία περίπου ώρα πορεία προς το λόφο του Εξωμβούργου η πομπή έφθασε στο Ναό της Ιεράς Καρδίας. Εκεί όπως κάθε χρόνο προβλεπόταν η ατομική εξομολόγηση με την παρουσία όλων των ιερέων.
Πριν από την ατομική εξομολόγηση ο Αρχιεπίσκοπο, ο οποίος και προΐστατο της όλης Ακολουθίας, προετοίμασε όσες και όσους θα ήθελαν να ολοκληρώσουν τη μελέτη του πάθους και του θανάτου του Κυρίου με το μυστήριο της εξομολόγησης με την παρακάτω σύντομη ομιλία του:
Ο τρόπος που διάλεξε ο Θεός να μας δείξει την αγάπη του ξεπερνά το φτωχό μας μυαλό. Η αγάπη του Θεού για μας δεν έχει μέτρο τη δική μας λογική αλλά τη θεϊκή σοφία. Είναι ένα μυστήριο, είναι το μυστήριο του ίδιου του Θεού που είναι ΑΓΑΠΗ.
Εμείς πολλές φορές δεν ανταποκρινόμαστε σ’ αυτή την αγάπη. Πολλές φορές την προσβάλουμε προτιμώντας το δικό μας θέλημα και παραμελώντας το θέλημα του Θεού. Οι σχέσεις μας με το Θεό δεν είναι σχέσεις αγάπης, εμπιστοσύνης και εγκατάλειψης στο θέλημά του αλλά σχέσεις συναλλαγών. Τη Θεία Πρόνοια του Θεού τη μεταβάλουμε σε κοινωνική πρόνοια. Θεωρούμαι το Θεό υποχρεωμένο να απαντήσει ακόμη και στις πιο ανόητες απαιτήσεις μας. Οι σχέσεις μας με το Θεό γίνονται ένα «πάρε δώσε» μαζί του. Αυτό όμως δεν είναι πίστη είναι σχεδόν απιστία! Από αυτή την απιστία μας ή έστω και ολιγοπιστία μας απορρέει και κάθε αμαρτία μας, που μας απομακρύνει από το Θεό.
Γι’ αυτό από την αρχή της Τεσσαρακοστής, η Εκκλησία μέσω των λειτουργών της, μας επαναλαμβάνει την προτροπή του Αποστόλου Παύλου:
"Σας ικετεύουμε στο όνομα του Χριστού: συμφιλιωθείτε με το Θεό"
Η συμφιλίωση είναι η αποκατάσταση φιλικών σχέσεων με τους άλλους. Αυτοί οι άλλοι με τους οποίους πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις είναι ο Θεός και ο συνάνθρωπός μας. Ο Κύριος για να μας συμφιλιώσει με τον εαυτόν του, μας ζητά πρώτα να συμφιλιωθούμε με τον πλησίον μας. Από την άλλη μεριά εμείς ζητούμε από τον Κύριο να μας συγχωρήσει βεβαιώνοντάς τον ό, τι και εμείς συγχωρούμε τους οφειλέτες μας.
Ο άνθρωπος από μόνος του μπορεί να συμφιλιωθεί με τον συνάνθρωπό του, όμως δεν μπορεί μόνος του να συμφιλιωθεί με το Θεό. Γι’ αυτό ο ίδιος ο Θεός παίρνει την πρωτοβουλία να μας συμφιλιώσει μαζί Του. Αυτή η πρωτοβουλία του Θεού προϋποθέτει πριν από όλα να αναγνωρίσουμε την αμαρτία μας.
Κάθε φορά που συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία δημόσια ομολογούμε και λέμε κτυπώντας το στήθος μας: «αμάρτησα, αμάρτησα, πάρα πολύ αμάρτησα». Μήπως τυπικά επαναλαμβάνουμε ένα λειτουργικό κείμενο; ή πράγματι μιλάμε με ειλικρίνεια στο Θεό αναγνωρίζοντας την αμαρτία μας; Αν συμβαίνει το δεύτερο, τότε ο Κύριος και σήμερα μας προσφέρει τη δυνατότητα να μας συμφιλιώσει μαζί μέσα από το Μυστήριο της Εξομολόγησης. Ο Κύριος θα χρησιμοποιήσει την καρδιά και τα χείλη του λειτουργού της Εκκλησίας για να μας δώσει ο ίδιος την άφεση των αμαρτιών μας και τη χάρη του για να συνεχίσουμε την πορεία της μεταστροφής μας.
Αδελφοί μου και αδελφές μου, ας μην αφήσουμε να πάει χαμένη αυτή η σημερινή ευκαιρία. Ας προχωρήσουμε σε μία καλή εξομολόγηση. Έτσι θα νιώσουμε την αγάπη του Θεού που μας προσφέρεται με το Πάθος και την Ανάστασή του Χριστού και αυτή τη στιγμή μέσω του Μυστηρίου της Εξομολόγησης. Αμήν.
