“ΜΑΣ ΕΜΕΙΝΑΝ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ”: ΔΥΟ ΠΑΤΕΡΕΣ( ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΥΜΑΤΟΣ) ΣΥΖΗΤΟΥΝ
Όλοι θυμόμαστε, πριν 51 μήνες, την 13-11-2015, όταν τρομοκράτες κτύπησαν ταυτόχρονα σε 3 σημεία του Παρισιού, αφήνοντας μέσα σε μισή ώρα 130 νεκρούς και 350 τραυματίες Ο χώρος του Bataclan, όπου έδιναν συναυλία οι “ Eagles of Death Metal ” ήταν ένα από αυτά τα σημεία, όπου οι τζιχαντιστές τρομοκράτες, σκόρπισαν το θάνατο, πριν πέσουν νεκροί και οι ίδιοι.
Ανάμεσα στα θύματα της συναυλίας ήταν και η Lola, η 28χρονη κόρη του Georges Solines, γιατρού με διεθνείς εμπειρίες, που τελικά έμεινε στην Πόλη του Φωτός. Ανάμεσα στους θύτες ο Samy, o γιος του ιδιοκτήτη μαγαζιού Azdyne Amimour, ο οποίος μετά από μια πολυκύμαντη ζωή είχε επίσης κατασταλάξει στο Παρίσι, Από εκείνη τη μέρα οι ζωές τους άλλαξαν δραματικά.
Ο γιατρός, άθεος, από χριστιανική οικογένεια, δεν μπορούσε να καταλάβει την απίστευτη τραγωδία που τον είχε βρει. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία συλλόγου συγγενών θυμάτων και επιβιωσάντων και εμφανίσθηκε πολλές φορές στα ΜΜΕ, αναφερόμενος στα πως βιώνουν οι συγγενείς αυτήν την “εξωφρενική” ανθρώπινη τραγωδία.
Ο έμπορος, πιστός αλλά όχι φανατικός μουσουλμάνος, αντίθετος στο φονταμενταλισμό, είχε ταξιδέψει στη Συρία για να μεταπείσει τον γιο του, όταν έμαθε τη είσοδό του στους τζιχαντιστές. Μάταια όμως, γι αυτό και είχε τύψεις “ Τι έκανα για να τον αποτρέψω” αναρωτιόταν σε συναντήσεις γονέων, που τα παιδιά τους είχαν ασπασθεί το ριζοσπαστικό ισλάμ. Δεν επιθυμούσε την προσφυγή σε ψυχολόγο. Αποφάσισε, μέσω φιλικού προσώπου, να έρθει σε επαφή με τον Georges, που τον είχε δει σε τηλεοπτικές εκπομπές.
Ο γιατρός στην αρχή αναρωτήθηκε τι θα είχε να πει με κάποιον που, ίσως, ο γιος του ήταν ο δολοφόνος της κόρης του. Σκέφτηκε όμως ότι και αυτός ήταν θύμα, είχε χάσει το παιδί του. Ακόμα και ο Samy ήταν θύμα, των φονταμενταλιστών που τον έπεισαν… Ζήτησε τη γνώμη και των άλλων συγγενών των θυμάτων. Οι περισσότεροι δεν τον απέτρεψαν. Ένα μεσημέρι, το Φεβρουάριο 2017, σε καφέ της Βαστίλλης, οι δύο τραγικοί γονείς πρωτοσυναντήθηκαν.
Ο Azdyne του έτεινε το χέρι και ο Georges, μετά τον αρχικό δισταγμό, αποδέχθηκε τη χειραψία, Άρχισαν να συνομιλούν, στην αρχή επιφυλακτικά, ύστερα πιο άνετα, ήταν φανερά ότι ο ένας συμπάθησε τον άλλο. Μίλησαν για τις ζωές τους, τις οικογένειές τους, τα παιδιά τους, όσο δύσκολο και αν ήταν το τελευταίο. Ξανασυναντήθηκαν αρκετές φορές, πάντα σε δημόσιους χώρους, όχι στα σπίτια τους, ήθελαν να είναι διακριτικοί, ήξεραν ότι πολλοί δε θα τούς καταλάβαιναν…
Πολλοί ρώτησαν τον Georges γιατί συζητά με τον πατέρα του τρομοκράτη. Εξήγησε, σε όσους ήθελαν να ακούσουν, ότι ο διάλογος είναι η δύναμή τους.
Με τις συζητήσεις οι άνθρωποι μπορούν να ξεπεράσουν τα αισθήματά τους, να ξεχάσουν μίση και βεντέτες και να αντιμετωπίσουν ότι χωρίζει τις κοινωνίες. Γι` αυτό και κατέγραψαν σε βιβλίο τις διηγήσεις, τις ιστορίες και τις προσεγγίσεις τους, όχι για να συμφωνήσουν σε όλα, αλλά για να τονίσουν ότι οι διαφορές, όταν συζητούνται, είναι αποδεκτές. Γιατί “οι λέξεις ενώνουν” τους δύο γονείς που, για διαφορετικούς λόγους αλλά στον ίδιο χώρο,, έχασαν ταυτόχρονα τα παιδιά τους…
Πληροφορίες και φωτογραφία από Vatican News
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΛΕΒΑΝΤΗΣ
Μέλος Συνοδικής Επιτροπής ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
