Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.

Ας ακούσουμε το Λόγο του Θεού, από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (24,13-35)

Την ίδια εκείνη ημέρα, δυο από τους μαθητές του Ιησού πήγαιναν σε μια κωμόπολη που απέχει εξήντα στάδια από την Ιερουσαλήμ, η οποία λεγόταν Εμμαούς.
Και αυτοί μιλούσαν μεταξύ τους για όλα που είχαν συμβεί. Και συνέβη, ενώ μιλούσαν και συζητούσαν, ο ίδιος ο Ιησούς τους πλησίασε και συμπορευόταν μαζί τους. Τα δε μάτια τους εμποδίζονταν για να μην τον αναγνωρίσουν. Τους είπε: «Τι είναι αυτά τα λόγια που ανταλλάσσετε μεταξύ σας, ενώ προχωρείτε;». Τότε εκείνοι, σκυθρωποί, σταμάτησαν. Απάντησε τότε ο ένας, που λεγόταν Κλεόπας και του είπε: «Εσύ μόνος κατοικείς στην Ιερουσαλήμ και δε γνωρίζεις όλα όσα συνέβησαν σ’ αυτήν την πόλη αυτές τις ημέρες». Τους είπε: «Ποια;». Κι εκείνοι του είπαν: «Τα σχετικά με τον Ιησού το Ναζαρηνό, ο οποίος ήταν ένας άνδρας προφήτης δυνατός σε έργα και λόγια ενώπιον του Θεού και όλου του λαού, πως τον παρέδωσαν οι Αρχιερείς και οι Άρχοντές μας σε θάνατο και τον σταύρωσαν. Εμείς δε ελπίζαμε ότι αυτός είναι ο μελλοντικός λυτρωτής του Ισραήλ. Και τώρα, εκτός απ’ όλα τούτα, αυτή είναι η τρίτη ημέρα από τότε που συνέβησαν αυτά τα γεγονότα. Αλλά και κάποιες γυναίκες από τον κύκλο μας, μάς αναστάτωσαν, όταν πήγαν πολύ νωρίς το πρωί στο μνήμα και, μη βρίσκοντας το σώμα του, ήλθαν και μας είπαν ότι είδαν οπτασία αγγέλων, που είπαν ότι αυτός ζει. Τότε κάποιοι από μας πήγαν στο μνημείο και βρήκαν έτσι όπως τα είχαν πει οι γυναίκες, αλλά εκείνον δεν τον είδαν».
Αυτός τότε τους είπε: «Ανόητοι και αργοί στην καρδιά για να πιστέψετε όλα εκείνα που είπαν οι προφήτες. Αυτά δεν έπρεπε να πάθει ο Χριστός και μετά να εισέλθει στη δόξα του;». Κι αρχίζοντας από το Μωυσή και όλους τους Προφήτες, τους ερμήνευσε όλα εκείνα που ανέφεραν οι Γραφές σχετικά μ’ αυτόν. Όταν έφθασαν κοντά στο χωριό που πήγαιναν, εκείνος προσποιήθηκε ότι πηγαίνει πιο μακριά. Εκείνοι τον πίεσαν και του είπαν: «Μείνε μαζί μας, γιατί πλησιάζει το βράδυ και η ημέρα έφθασε ήδη στο τέλος της». Και μπήκε στο σπίτι για να μείνει μαζί τους. Κι όταν κάθισε μαζί τους στο τραπέζι, πήρε το ψωμί, ευλόγησε και αφού το έκοψε τους το έδωσε. Τα μάτια τους, τότε, ανοίχτηκαν και τον αναγνώρισαν. Αλλά εκείνος έγινε άφαντος. Είπαν τότε μεταξύ τους: «Η καρδιά μας δε φλεγόταν μέσα μας, όταν στο δρόμο μας μιλούσε, καθώς μας ερμήνευε τις Γραφές;».
Και αφού σηκώθηκαν εκείνη την ώρα, γύρισαν πίσω στην Ιερουσαλήμ και βρήκαν συναθροισμένους τους Ένδεκα και όσους ήταν μαζί τους, που έλεγαν: «Πραγματικά ο Κύριος αναστήθηκε κι εμφανίστηκε στο Σίμωνα». Κι αυτοί εξηγούσαν όσα συνέβησαν στο δρόμο και πώς τον αναγνώρισαν στον τεμαχισμό του άρτου.
Λόγος του Κυρίου

ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ

“Τον αναγνώρισαν” (Λκ.24,13-35).
Αν υπάρχει ένα πράγμα που με κάνει να σκεφτώ από το σημερινό Ευαγγέλιο, είναι ακριβώς αυτή η φράση: «Τον αναγνώρισαν». Νομίζω ότι είναι λίγο – πολύ το πρόβλημα ολόκληρης της ανθρωπότητας, και ίσως των Χριστιανών ιδιαίτερα.
Ο Θεός βαδίζει πάντοτε στο πλευρό μας, κατά μήκος της πορείας της ζωής μας. Συχνά εμείς δεν καταφέρνουμε να αναγνωρίσουμε την παρουσία Του, που μας συνοδεύει πάντα. Παρουσία που είναι βοήθεια, που είναι πρόνοια και ευσπλαχνία. Παρουσία που μερικές φορές κρύβεται σε μια τυχαία “συνάντηση”, στην ομορφιά μιας εμπειρίας, ή στην σκληρότητα μιας δοκιμασίας. Σε όλη μας τη ζωή Εκείνος βαδίζει δίπλα μας, αλλά εμείς δυσκολευόμαστε να τον αναγνωρίσουμε. Και αυτό προκαλεί απογοήτευση, και μερικές φορές θυμό.
“Ανόητοι και αργοί στην καρδιά στο να πιστέψετε σε όλα όσα είπαν οι προφήτες”. Αυτή είναι η επίπληξη που μας κάνει ο Ιησούς. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι όλη η ύπαρξή μας, ακόμη και η πιο δοκιμασμένη, είναι “προφητεία”. Προφητεία για τους ανθρώπους που είναι πλάι μας, προφητεία της Αγάπης του Θεού, επειδή ο Θεός περνάει μέσα από αυτή. Και μέσω αυτής φτάνει στους άλλους.
Αισθανόμαστε μόνο τις δικές μας ανάγκες και εκείνο που του ζητάμε είναι να τις ικανοποιήσει. Εφόσον με μια πράξη ταπεινότητας του πούμε: “Μείνε”, τότε μπορούμε να τον δούμε με τα μάτια της “καρδιάς”. “Μείνε μαζί μας γιατί είναι νύχτα”. Μόνο αν συνειδητοποιήσουμε πως χωρίς Εκείνον η ζωή γίνεται νύχτα και σκοτάδι και τον προσκαλέσουμε να μείνει, τότε “Εκείνος θα δειπνήσει μαζί μας”. Και στον «τεμαχισμό του άρτου θα τον αναγνωρίσουμε», επειδή αυτήν την πράξη  Αγάπης την κάνει μόνο Εκείνος.
Τα μάτια της ψυχής μας θα τον δουν και θα αναγνωρίσουμε σε κάθε μοναδική στιγμή, σε κάθε καινούργια εμπειρία, σε μια όμορφη συνάντηση, σε κάποια  δύσκολη στιγμή πως δε μας έχει αφήσει μόνους, πως έχει τεμαχίσει για μας τον άρτο, στη ζωή μας.
Αγαπητοί αδελφοί, ακόμη ο Κύριος δεν έχει κουραστεί από εμάς. Εξακολουθεί να τεμαχίζει για μας τον άρτο. Τον «άρτο» του Λόγου και τον «άρτο» της Ευχαριστίας. Ας μην στερούμαστε αυτό τον “Άγιο Άρτο”, που θα πολλαπλασιαστεί, όπως την ημέρα του “πολλαπλασιασμού των άρτων και των ψαριών”. Θα χορτάσει πολλούς ανθρώπους.
Και σε μας, στη ζωή μας, θα έχει πραγματοποιηθεί η “Προφητεία” της Αγάπης του Θεού.

Στοχασμός του don Pino Terranova

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κύριε, μην επιτρέψεις οι ανομίες μου να θολώσουν τα μάτια του πνεύματός μου, για να μη  μου συμβεί ό,τι και στους μαθητές της Εμμαούς, οι οποίοι, παρόλο που σε είχαν πλάι τους δεν σε είδαν και παρόλο που άκουσαν τη φωνή σου, δεν σε αναγνώρισαν.
Σε παρακαλώ Κύριε, μη μου στερήσεις ποτέ τη χάρη Σου, ώστε να μη μου συμβεί ποτέ να απομακρυνθώ από Εσένα.
Μείνε μαζί μου, Κύριε, ώστε το φως της πίστης να μην σβήσει ποτέ στη ζωή μου, καθώς και ο ζήλος για την αγάπη.
Μείνε μαζί μου, Ιησού, όταν η ημέρα φθάνει στο τέλος της και έχω ανάγκη από την παρουσία Σου.
Μείνε μαζί μου και εγώ μαζί σου Κύριε…
ΑΜΗΝ

πνρ

(πηγή: episkopisyrou.gr)