Mελέτη του Ευαγγελίου της Τρίτης του Πάσχα

 

ΤΡΙΤΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 26 Απριλίου 2022

 

Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν

Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (20,11-18)

Τον καιρό εκείνο, η Μαρία στεκόταν έξω, κοντά στο μνήμα, κλαίοντας. Ενώ λοιπόν έκλαιγε, έσκυψε και κοίταξε στο μνήμα και βλέπει δυο αγγέλους στα λευκά να κάθονται εκεί που είχαν θέσει το σώμα του Ιησού, ένας προς το μέρος της κεφαλής και ένας προς τα πόδια. Της λένε εκείνοι: «Γυναίκα, γιατί κλαις;». Τους λέει: «Σήκωσαν τον Κύριό μου και δεν ξέρω πού τον έθεσαν». Μόλις είπε αυτά στράφηκε προς τα πίσω και βλέπει τον Ιησού να στέκεται, αλλά δεν γνώριζε ότι είναι ο Ιησούς. Της λέει ο Ιησούς: «Γυναίκα, γιατί κλαις; Ποιον ζητάς;». Εκείνη, νομίζοντας πως είναι ο κηπουρός, του λέει: «Κύριε, αν εσύ τον σήκωσες, πες μου πού τον έβαλες κι εγώ θα τον πάρω». Της λέει ο Ιησούς: «Μαρία!». Γύρισε τότε εκείνη και του λέει στα εβραϊκά: «Ραββουνί!»  (που σημαίνει «Διδάσκαλε»).

Της λέει ο Ιησούς: «Μη με αγγίζεις, διότι ακόμα δεν έχω ανέβει στον Πατέρα. Πήγαινε στους αδελφούς μου και πες τους: “Ανεβαίνω στον Πατέρα μου και Πατέρα σας, το Θεό μου και Θεό σας”». Πηγαίνει τότε η Μαρία η Μαγδαληνή και αναγγέλλει στους μαθητές: «Είδα τον Κύριο!», και ό,τι της είπε.

Λόγος του Κυρίου

 

ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ

Η περιγραφή του Ευαγγελίου του Ιωάννη δεν μας διηγείται μόνο την αντίδραση της Μαρίας Μαγδαληνής, αλλά μας περιγράφει και το κενό μνήμα που άφησε η ανάσταση του Χριστού: «η Μαρία στεκόταν έξω, κοντά στο μνήμα, κλαίοντας. Ενώ λοιπόν έκλαιγε, έσκυψε και κοίταξε στο μνήμα και βλέπει δυο αγγέλους στα λευκά να κάθονται εκεί που είχαν θέσει το σώμα του Ιησού, ένας προς το μέρος της κεφαλής και ένας προς τα πόδια.».

Είναι σημαντικό αυτό το πραγματικό κενό που άφησε ο Χριστός γιατί δεν μαρτυρεί την απουσία του αλλά την παρουσία του.

Όλη η ανάσταση ξεκινά ακριβώς από το γεγονός ότι δεν μπορεί πλέον να κρατηθεί το σώμα του Χριστού αιχμάλωτο σε ένα συγκεκριμένο μέρος. Ο Αναστημένος ξεφεύγει από τα καλούπια μας. Όσο ο Θεός βρίσκεται μέσα στα όρια του συλλογισμού μας, των προσδοκιών μας, της φαντασίας μας, τότε είναι νεκρός. Αλλά αν ξεφύγει από αυτά τα όρια και ξεφύγει από τον έλεγχό μας, τότε είναι η πρώτη εμπειρία πως είναι ζωντανός.

Αυτό το αντιλαμβανόμαστε από ένα πολύ απλό πράγμα: όταν είναι ο Αναστημένος που μας μιλάει και όχι η φαντασία μας ή η απελπισία μας, τότε Εκείνος θέτει στην καρδιά μας αποφασιστικά ερωτήματα, ακριβώς όπως η Μαγδαληνή: «Γυναίκα, γιατί κλαις; Ποιον ζητάς;». Εκείνη, νομίζοντας πως είναι ο κηπουρός, του λέει: «Κύριε, αν εσύ τον σήκωσες, πες μου πού τον έβαλες κι εγώ θα τον πάρω». Της λέει ο Ιησούς: «Μαρία!».

« Γύρισε τότε εκείνη και του λέει στα εβραϊκά: «Ραββουνί!» (που σημαίνει «Διδάσκαλε»).». Ο Αναστημένος είναι ο Κύριος γιατί είναι ο μόνος που μας δίνει πίσω τον εαυτό μας, είναι ο μόνος που προφέρει το όνομά μας όπως κανένας άλλος. Αυτό όμως το κατανοούμε μόνο αν το βιώσουμε.

Στοχασμός: don Luigi Maria Epicoco

 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Κύριε θέλω να πλημμυρίσω από την χαρά της ανάστασης Σου! Επιθυμώ πολύ να νιώσω αυτήν την βαθιά ειρήνη που υπόσχεσαι όταν αναστήθηκες. Όλες αυτές οι χάρες που μοιράζεις πλουσιοπάροχα μου δίνουν σιγουριά, δύναμη και θάρρος. Δεν θα ξεχάσω πότε όλα όσα μου έχεις προσφέρει. Δεν θα ήμουνα ο εαυτός μου σήμερα χωρίς την βοήθεια Σου, την αλήθεια Σου, την ειλικρίνεια Σου. Γι’αυτό σου ζητώ να μου δώσεις την ευχέρεια του λόγους για να μπορώ να σε αναγγείλω στους συνανθρώπους μας ως τον αναστημένο Σωτήρα μας. Θέλω να μιλήσω σε όλον τον κόσμο για όλα τα θαυμάσια έργα που κάνεις σε μένα και για όλες τις χάρες που δίνεις σε όλους που πιστεύουν στην ανάσταση Σου. Βοήθησε την καρδιά μου και το πνεύμα μου να εμβαθύνει το νόημα της ανάστασης Σου έτσι ώστε να γίνει μέρος της πίστης μου.

Προσευχή του π. Πέτρου Χονγκ τ.Ι

 

(πηγή:episkopisyrou.gr)

κοινοποίηση άρθρου:

Περισσότερα

Διαβάστε ακόμη

Η Σύνοδος της Νίκαιας (3ο Μέρος) Πολιτικές και Εκκλησιαστικές συνέπειες

Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ (3ο μέρος)  ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ    Ο Μέγας Κωνσταντίνος στην εκτίμηση του ανατολικού Χριστιανισμού    Όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κείμενο, η Σύνοδος