ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ 24ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
17 Σεπτεμβρίου 2022
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (8,4-15)
Τον καιρό εκείνο Ο Ιησούς, όταν πολύς κόσμος συγκεντρώθηκε γύρω του, που προερχόταν από διάφορες πόλεις, τους μίλησε με την εξής παραβολή: “Βγήκε ο σπορέας να σπείρει το σπόρο. Κι ενώ έσπερνε κάποιοι σπόροι έπεσαν κοντά στο δρόμο και καταπατήθηκαν και τα πουλιά του ουρανού τους έφαγαν. ‘Αλλοι σπόροι έπεσαν πάνω στην πέτρα κι όταν φύτρωσαν ξεράθηκαν, επειδή δεν υπήρχε υγρασία. ‘Αλλοι, πάλι, έπεσαν ανάμεσα στ’ αγκάθια κι όταν τα αγκάθια φύτρωσαν μαζί, τους έπνιξαν. Κι άλλοι έπεσαν στο καλό χώμα και όταν φύτρωσαν έδωσαν εκατονταπλάσιο καρπό”. ‘Οταν τα είπε αυτά, φώναξε: “Αυτός που έχει αυτιά για ν’ακούει, ας ακούει”.
Τον ρώτησαν οι μαθητές του τι σημαίνει αυτή η παραβολή. Κι εκείνος είπε: “Σε σας δόθηκε να γνωρίστε τα μυστήρια της βασιλείας του Θεού, ενώ στους υπόλοιπους δίνονται με παραβολές, ώστε κοιτάζοντας να μη βλέπουν και ακούγοντας να μην καταλάβουν.
Αυτή είναι η σημασία της παραβολής: Ο σπόρος είναι ο λόγος του Θεού. Οι σπόροι που έπεσαν κοντά στο δρόμο, είναι όσοι άκουσαν. Μετά έρχεται ο διάβολος και αφαιρεί το λόγο απ’τις καρδιές των, ώστε να μη πιστέψουν και σωθούν. Εκείνοι οι σπόροι που έπεσαν πάνω στην πέτρα, είναι εκείνοι που όταν ακούσουν δέχονται το λόγο με χαρά. Κι αυτοί δεν έχουν ρίζα, όσοι πιστεύουν πρόσκαιρα και απομακρύνονται την ώρα του πειρασμού. Εκείνοι οι σπόροι που έπεσαν στ’αγκάθια, αυτοί είναι όσοι άκουσαν αλλά συμπορεύονται απ’τις μέριμνες και τα πλούτη και τις ηδονές της ζωής, πνίγονται απ’αυτά και δεν καρποφορούν. Εκείνοι οι σπόροι που έπεσαν στο καλό χώμα, είναι εκείνοι που αφού ακούσουν με καλή και αγαθή καρδιά, κρατούν μέσα τους το λόγο και καρποφορούν με υπομονή”.
Λόγος του Κυρίου
ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ (don Luigi Maria Epicoco)
Η πνευματική ζωή βρίσκεται σε αυτό που μας διηγείται η σημερινή περικοπή. Πράγματι, η πνευματική ζωή συνίσταται στο να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερο δεκτικό το έδαφος στο οποίο πέφτει ο Λόγος του Κυρίου, όσο το δυνατόν πιο φιλόξενο.
Όταν σκεφτόμαστε την πνευματική μας ζωή, σκεφτόμαστε αμέσως τις αρετές του ασκητισμού και τις πρακτικές της προσευχής τόσο απαιτητικές που κάποιοι από εμάς ίσως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να τις εφαρμόσουμε. Στην πραγματικότητα όμως η πνευματική ζωή είναι μόνο η απλή προσπάθεια να κρατήσουμε την εσωτερικότητά μας καθαρή από την επιπολαιότητα, από τον εύκολο ενθουσιασμό, από τις αποπνικτικές ανησυχίες, από τη δυσπιστία. Κάνοντας αυτό τα υπόλοιπα θα τα κάνει ο ίδιος ο σπόρος. Όντως είναι έργο του ίδιου του Θεού να μεγαλώνει και να καρποφορεί μέσα μας.
Στην πνευματική μας ζωή δεν πρέπει να κάνουμε τίποτε άλλο παρά να του επιτρέψουμε να ενεργεί Εκείνος. Η πνευματική ζωή είναι προσοχή στην διατήρηση της αγνής κατάστασης. Είναι μια ενεργεί παθητικότητα. Σημαίνει να αφήσω την Χάρη να ενεργήσει επιλέγοντας σκόπιμα να μην παρεμβαίνω στη συνηθισμένη μου μανία να κρατάω τα πάντα υπό έλεγχο.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Κύριε, δεν θέλω ο λόγος Σου να μείνει άκαρπος μέσα μου. Μην αφήσεις τον διάβολο να τον αρπάξει από την καρδιά μου. Εμπόδισέ τον και στείλε τους αγγέλους Σου να την φρουρούν για να μην την πλησιάζει. Στις δοκιμασίες κάνε τον λόγο Σου να ριζώσει όλο και περισσότερο. Δεν θέλω να είμαι ρηχός, μαλθακός, επιφανειακός στην πίστη μου. Οι απολαύσεις της ζωής, ο πλούτος του κόσμου ας μην πνίξουν με τα αγκάθια τους τον λόγο Σου. Βοήθησέ με να μην πέσω στην παγίδα της γοητείας αυτού του κόσμου. Βγάλε ένα, ένα τ’ αγκάθια για να καρποφορήσω. Δημιούργησε, Κύριε, σε μένα, ένα γόνιμο έδαφος για τον λόγο Σου όπου θα μπορείς να γεύεσαι τους καρπούς όλο τον χρόνο, σε όλες τις περιόδους, σε όλες τις εποχές, γιατί ό,τι έχω είναι δικό Σου και επιθυμώ πολύ να γίνω ένα με Σένα.
Προσευχή του π. Πέτρου Χονγκ τ.Ι
Απόσπασμα από το προσευχητάρι ” Μέρα με την ημέρα με τον Θεό”.
(πηγή: episkopisyrou.gr)
