ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ 15ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
20 Ιουλίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Ματθαίο Άγιο Ευαγγέλιο (12,14-21)
Τον καιρό εκείνο, όταν βγήκαν οι Φαρισαίοι, έκαμαν συμβούλιο εναντίον του Ιησού, ώστε να τον εξολοθρεύσουν.
Και ο Ιησούς όταν το έμαθε, έφυγε απ’ εκεί. Και μεγάλο πλήθος τον ακολούθησε και τους θεράπευσε όλους και τους διέταξε να μη το κάμουν γνωστό, για να εκπληρωθεί αυτό που ο προφήτης Ησαΐας είπε:
“Να ο δούλος μου, αυτός που διάλεξα, ο αγαπημένος μου, στον οποίο ευαρεστήθηκε η ψυχή μου. Επάνω του θα θέσω το Πνεύμα μου και θα αναγγείλει στα έθνη τη δικαιοσύνη. Δε θα φιλονικήσει ούτε θα κραυγάσει, ούτε κανείς θα ακούσει τη φωνή του στις πλατείες.Δε θα συντρίψει καλάμι ραγισμένο, ούτε θα σβήσει λυχνάρι που καπνίζει, έως ότου οδηγήσει σε θρίαμβο την κρίση.Και στο όνομά του τα έθνη θα ελπίσουν”.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός
Μετά το θαύμα της θεραπείας του ανθρώπου με το παράλυτο χέρι, την ημέρα του Σαββάτου στη συναγωγή, οι Φαρισαίοι αποφασίζουν να βγάλουν από τη μέση τον Ιησού. Ο Ιησούς γνωρίζοντάς το, έφυγε από κει. Εκείνος δεν απαντά στη βία με τη βία, αλλά ούτε είναι και αφελής.
Ο λόγος λέει πως πολλοί τον ακολουθούσαν και εκείνος τους θεράπευσε όλους. Ο Ιησούς θεραπεύει όλους εκείνους που τον ακολουθούν, δηλαδή, όλους εκείνους που «ακούν το Λόγο του και τον θέτουν σε εφαρμογή», όσους τον δέχονται ως Κύριο τους.
Η Θεραπεία που ο Ιησούς χαρίζει σε όποιον τον ακολουθεί είναι εκείνη η βαθιά θεραπεία της καρδιάς. Οι μαθητές του είναι εκείνοι που έχουν μια νέα καρδιά, μια καρδιά ικανή να αγαπά, να υποφέρει, να συγχωρεί. Ας ακολουθήσουμε τον Ιησού για να αισθανθούμε τη δυναμική του δράση στην ύπαρξή μας.
Ακολουθώ τον Ιησού, σημαίνει ζω σύμφωνα με το δικό του στυλ: η αποστολή του χαρακτηρίζεται από την ταπεινότητα, από την καλοσύνη, από την αγάπη για όλους, γιατί, όπως είπε ο προφήτης Ησαΐας, όπως μας αναφέρει σήμερα ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: «μόνο στο όνομά του θα στηρίξουν τα έθνη την ελπίδα τους».
Προσευχήσου……
Ήμουν στην άκρη του δρόμου,
γερμένος από τον κρύο άνεμο,
και καθόμουν καταγής θλιμμένος και πονεμένος.
Εσύ Κύριε, πέρασες, με κοίταξες
και τα μάτια σου συναντήθηκαν με τα δικά μου
που ήταν σαν σβησμένα,
τα δικά σου όμως, ήταν φωτεινά όπως ο ήλιος.
Εσύ με πήρες από το χέρι και με θέλησες μαζί σου.
Δεν σε γνώριζα και δεν ήξερα τίποτα για Σένα.
Θα μπορούσες να πάρεις κάποιον που σε γνώριζε,
έναν λιγότερο βρόμικο από μένα,
έναν λιγότερο λάθος από μένα.
Και όμως, όχι. Θέλησες εμένα.
Δεν ξέρω πραγματικά τι είδες
το σημαντικό σε μένα!
Δεν σου το ζητώ καν
γιατί ξέρω πως δεν αξίζω τίποτα.
Και παρόλα αυτά διάλεξες εμένα,
τον τελευταίο ανάμεσα στους τελευταίους,
για να με κάνεις
ένα αριστούργημα της καρδιάς σου.
Πώς να μην σε ευχαριστήσω, Κύριε,
τώρα που, με Εσένα, η ζωή μου
έγινε πιο πολύτιμη και απ’ τον χρυσό;
Τώρα που τα κουρασμένα μάτια μου
άλλαξαν και είναι πιο ζωντανά
καθώς από άνθρωπος άχρηστος
έγινα ζωντανό κύτταρο
του σώματος σου;
Πώς να μην ψάλλω τους αίνους σου
πώς να μην σε λατρέψω
παρόντα και ενεργό στη ζωή μου;
Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)