ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΗΣ 7ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
17 Ιουνίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
+ Ανάγνωσμα από το κατά Ιωάννη Άγιο Ευαγγέλιο (16, 29-33)
Τον καιρό εκείνο, λένε στον Ιησού οι μαθητές του: «Ιδου, τώρα μιλάς καθαρά και δε λες καμμιά παραβολή. Τώρα γνωρίζουμε πως ξέρεις τα πάντα και δεν έχεις ανάγκη να σε ρωτήσει κάποιος. Απ’ αυτό πιστεύουμε ότι προέρχεσαι απ’ το Θεό”.
Ο Ιησούς τους αποκρίθηκε: “Τώρα πιστεύετε; Ιδού, έρχεται η ώρα κι έφθασε κιόλας, που θα σκορπιστείτε ο καθένας στο σπίτι του κι εμένα θα με αφήστε μόνο. Αλλά δεν είμαι μόνος, επειδή ο Πατέρας είναι μαζί μου.
Αυτά σας τα είπα, ώστε ενωμένοι μαζί μου να έχετε ειρήνη. Στον κόσμο, θα έχετε θλίψη. Αλλά έχετε θάρρος, επειδή εγώ έχω νικήσει τον κόσμο”.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός
«Δεν είμαι όμως μόνος, γιατί είναι μαζί μου ο Πατέρας». Η μοναξιά μας φοβίζει, μας βαραίνει. Το είναι του ανθρώπου το χαρακτηρίζει η σχέση, η προσωπικότητά του και ο χαρακτήρας του που αναπτύσσονται από την επαφή με τους άλλους. Οι επιστήμονες λένε πως αν το παιδί αφεθεί μόνο του, δίχως την φροντίδα του Πατέρα και της Μητέρας δεν αναπτύσσεται αρμονικά. Η εμπειρία της εγκατάλειψης είναι τραγική σε οποιασδήποτε ηλικία. Υπάρχει μια διήγηση η οποία λέει πως όταν ο Charles de Foucauld στην Αφρική πήγε να βρει το Γάλλο πρόξενο εκείνος τον είχε σε αναμονή για πολύ ώρα. Όταν επιτέλους ο πρόξενος μπόρεσε να τον δεχθεί ζήτησε συγνώμη λέγοντας: «Συγχωρέστε με που σας άφησα μόνο για τόση ώρα». «Δεν είμαι ποτέ μόνος», απάντησε. Μιμούμενος το Χριστό εκείνος ήταν πάντοτε με τον Πατέρα. Πράγματι είχε περάσει αρκετά χρόνια εντελώς μόνος, εμπιστευόμενος το Θεό. Ο Ιησούς λοιπόν, μας παρουσιάζει μια «μοναξιά» θεϊκή που πρέπει να αναζητήσουμε, τη μοναξιά εκείνη που μας επιτρέπει να μένουμε μόνοι με τον Πατέρα.
Είναι η μοναξιά πολλών μοναχών, ατόμων αφιερωμένων, που βρήκαν στη μοναξιά του κόσμου το τρόπο να ζουν πιο βαθιά με όλους τους άλλους, να έχουν στην καρδιά και στη σκέψη τους τα προβλήματα του κόσμου, δίχως αυτά να πνίγουν τον άνθρωπο, αλλά για να παρουσιαστούν στην καρδιά του Πατέρα.
Βρήκα κάπου γραμμένο το εξής:
«Στην εμπειρία της σιωπής,
της βαθιάς μοναξιάς με το Θεό
βρίσκουμε την αρχή και το νόημα
της συνάντησης με τα αδέλφια μας,
του ανοίγματος στον άλλο, της σχέσης μας με τον Άλλο».
Όχι λοιπόν σε μια μοναξιά που είναι φυγή, αλλά σε μια διάσταση που δημιουργούμε σε εμάς ώστε ο Πατέρας να μπορέσει να βρει φιλοξενία και μαζί με Εκείνο και τα αδέλφια.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κύριε Ιησού, κάνε με άξιο και ικανό να δεχθώ το ύψιστο δώρο της αγάπης σου. Με έπλασες κατ’ εικόνα και ομοίωση σου, με λογική και με έντυσες με το Πνεύμα σου. Μου έδωσες νόηση, για να μπορέσω να σε γνωρίσω Θεέ μου. Μου έδωσες το δώρο της σοφίας Σου, της αγάπης Σου. Κάνε με άξιο να αναγνωρίσω όλα τα δώρα Σου τα οποία είναι πάνω από κάθε άλλο δώρο. Ευχαριστώ Ιησού, μας φανέρωσες τον Θεό Πατέρα, μας φανέρωσες την αγάπη του. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
