ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ
11 Μαΐου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Πηγαίνετε σε όλο τον κόσμο και κηρύξτε το Ευαγγέλιο.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (16, 9-15)
Μετά την Ανάστασή του, ο Ιησούς, το πρωί της επόμενης ημέρας από το Σάββατο, φανερώθηκε πρώτα στη Μαρία τη Μαγδαληνή, απ’ την οποία είχε διώξει επτά δαιμόνια. Εκείνη πήγε και το ανέφερε σε όσους ήταν μαζί του, οι οποίοι πενθούσαν και έκλαιγαν. Κι εκείνοι, όταν άκουσαν ότι ζει και ότι τον είδε η Μαρία, δεν πίστεψαν. Μετά από αυτό φανερώθηκε με άλλη μορφή και σε δυο από αυτούς που περπατούσαν και πήγαιναν προς την εξοχή. Κι αυτοί γύρισαν πίσω και το ανήγγειλαν στους υπόλοιπους. Αλλά ούτε σ’ αυτούς πίστεψαν.
Ύστερα, ενώ οι Ένδεκα κάθονταν στο τραπέζι, φανερώθηκε και σ’ αυτούς ο Ιησούς και τους επέπληξε για την απιστία και τη σκληροκαρδία τους, επειδή δεν πίστεψαν σ’ εκείνους που τον είδαν αναστημένο. Και τους είπε: «Πηγαίνετε σε όλο τον κόσμο και κηρύξτε το Ευαγγέλιο σε όλη την πλάση».
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός don Luigi Maria Epicoco
Η Ανάσταση είναι μια προσωπική ή περιορισμένη εμπειρία που σταδιακά γίνεται ολοένα μεγαλύτερη και περιεκτική. Να γιατί το σημερινό Ευαγγέλιο ξεκινά με τον κατάλογο των εμφανίσεων. Αυτό που εντυπωσιάζει, ωστόσο, είναι η δυσπιστία των μαθητών που είναι αποδέκτες αυτής της χαρμοσύνης αγγελίας: «Κι εκείνοι, όταν άκουσαν ότι ζει και ότι τον είδε η Μαρία, δεν πίστεψαν».
Είναι δύσκολο να πρέπει να εμπιστεύεσαι τη μαρτυρία κάποιου άλλου. Είναι δύσκολο να πρέπει να καλλιεργούμε πρώτα απ’ όλα ένα αίσθημα εμπιστοσύνης στην εμπειρία με όσους βρίσκονται γύρω μας ή όσων μας προηγούνται σε κάτι. Ωστόσο, για να μιλήσουμε, να γράψουμε, να επιλέξουμε, πρώτα απ’ όλα, εμπιστευόμαστε κάποιον που τα έχει κάνει αυτά πριν από εμάς, ακόμη και χωρίς να το καταλάβουνε πλήρως. Μας αρέσει να επαληθεύουμε εμείς οι ίδιοι το καθετί.
Και κατά κάποια έννοια αυτό είναι σωστό. Έρχεται μια στιγμή στη ζωή που χρειάζεται να καταλάβουμε τι είναι πραγματικό κάτι για μένα, και όχι για τους άλλους. Ο Χριστιανισμός δεν μπορεί να σταματήσει στο να είναι απλώς η ιστορία κάποιου άλλου που εμπιστεύομαι, πρέπει να γίνει η δική μου ιστορία. Αλλά πριν γίνει η δική μου ιστορία, είναι η εμπειρία των άλλων η πραγματική αφετηρία. Γι’ αυτό υπάρχει η Εκκλησία.
Η Εκκλησία είναι αυτό το, από στόμα σε στόμα που, από εμπειρία σε εμπειρία, φτάνει ως εμάς κάνοντάς μας να περάσουμε από τις ιστορίες των άλλων στη δική μας εμπειρία. Είναι ένα πριν που κάνει επίσης δυνατό το μετά. Χωρίς αυτό το πριν, το οποίο εμείς ονομάζουμε «Παράδοση», δεν μπορεί να υπάρξει καν η καινοτομία του «μετά» για τον καθένα από μας. Ίσως πρέπει να συμφιλιωθούμε με την απιστία μας, γιατί μπορεί επίσης ως πιστοί να είμαστε και άπιστοι.
Αλλά αυτό που έχει σημασία είναι να έχουμε την ταπεινοφροσύνη να αφήσουμε κατά μέρος την δυσπιστία μας όταν είναι ο ίδιος ο Χριστός που εκδηλώνεται στον καθένα μας, με τρόπους και σε στιγμές που Αυτός αποφασίζει για τον καθένα μας.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ
Κύριε, σταυρωμένε και αναστημένε, Εσύ είσαι η μοναδική αλήθεια του κόσμου! Τίποτα καλό δεν μπορώ να καταφέρω εάν Εσύ δεν είσαι πλάι μου. Δίχως τη δική Σου παρουσία στη ζωή μου, τίποτα δεν έχω να προσφέρω σε αυτούς που είναι δίπλα μου. Κύριε, κάνε να επιθυμώ μόνο Εσένα. Ας είσαι Εσύ τα πάντα στη ζωή μου. Κάνε ώστε , οι άλλοι να μπορούν να βλέπουν στη ζωή μου τη δική Σου αγάπη. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
