ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΗΣ 7ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
24 Φεβρουαρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (10, 13-16)
Κατ’ εκείνο τον καιρό, έφεραν στον Ιησού παιδιά, για να τα αγγίξει και οι μαθητές τους μάλωναν.
Αλλά όταν το είδε ο Ιησούς, αγανάκτησε και τους είπε: “Αφήστε τα παιδιά να έρχονται σε μένα, μην τα εμποδίζετε, διότι σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά ανήκει η βασιλεία του Θεού. Αλήθεια σας λέω: Όποιος δε δεχθεί τη βασιλεία του Θεού όπως τη δέχεται ένα παιδί, δεν θα μπει σ’ αυτήν”.
Τα αγκάλιασε τότε και τα ευλογούσε, βάζοντας τα χέρια του πάνω τους.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Luig Maria Epicoco)
«”Αφήστε τα παιδιά να έρχονται σε μένα, μην τα εμποδίζετε, διότι σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά ανήκει η βασιλεία του Θεού. Αλήθεια σας λέω: Όποιος δε δεχθεί τη βασιλεία του Θεού όπως τη δέχεται ένα παιδί, δεν θα μπει σ’ αυτήν».
Ένα παιδί συνήθως χρησιμοποιεί την έκπληξη, όχι την κατοχή. Οι ενήλικες αναζητούν πάντα κάτι χρήσιμο στα πράγματα, ενώ τα παιδιά απολαμβάνουν τα πράγματα, τελεία και παύλα. Οι ενήλικες ξοδεύουν πολύ χρόνο σχολιάζοντας τις πτώσεις τους, ενώ τα παιδιά ξανασηκώνονται. Οι ενήλικες αναζητούν καθησυχασμό πριν κάνουν οτιδήποτε, ενώ τα παιδιά είναι πεισματάρηδες και παίρνουν ρίσκα.
Αυτό σημαίνει να κάνετε τον εαυτό σας μικρό. Αλλά το να κάνεις τον εαυτό σου μικρό σημαίνει επίσης να αποδεχτείς να χαθείς και να ξανά βρεθείς.
Το να αποδεχτώ ότι κάνω λάθη σημαίνει να αφεθώ με φέρει στις ώμους της η ευσπλαχνία. Το να κάνεις τον εαυτό σου μικρό σημαίνει να δέχεσαι να συγχωρείς τον εαυτό σου. Ο Θεός μας συγχωρήσει, αλλά εμείς είμαστε αυτοί που δεν δεχόμαστε ότι έχουμε κάνει λάθος. Ένα παιδί δεν θα σκεφτόταν ποτέ έτσι, γι ‘αυτό ζει καλύτερα. Θα πρέπει τότε να μάθουμε το μάθημα που μας έρχεται από τα παιδιά, όχι τόσο στο να είμαστε αφελείς στον τρόπο ζωής μας, αλλά στην ικανότητα να είμαστε απλοί, δηλαδή να γνωρίζουμε πώς να εστιάζουμε τα πάντα στο ουσιώδες, σε αυτό που έχει σημασία και όχι σε αυτό που συνήθως δίνουμε σημασία, επειδή ενδιαφερόμαστε για την κρίση των άλλων, του εαυτού μας και πολύ συχνά του Θεού. Δεν πας πολύ μακριά όταν νιώθεις στραμμένο επάνω σου ένα επικριτικό βλέμμα. Είναι η εμπιστοσύνη, η καλοσύνη, που αναδεικνύει τα αριστουργήματα. Τα παιδιά ξέρουν πώς να εκτιμούν αυτό το βλέμμα. Αυτό τα κάνει ικανότερα για τη βασιλεία του Θεού από οποιονδήποτε άλλον.
Προσευχήσου……
Κύριε, εσύ με γνωρίζεις πολύ καλύτερα
από ότι γνωρίζω εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου.
Κράτησε μακριά από εμένα
την αλαζονεία πως μπορώ να τα καταφέρω μόνος μου.
Δώσε μου μια ψυχή χαρούμενη, ευτυχισμένη,
που να είναι βέβαιη για Σένα,
για την αγάπη σου
και να αφήνομαι στην αγκαλιά σου
σαν απογαλακτισμένο παιδί
στην αγκαλιά της μητέρας του. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
