ΤΡΙΤΗ ΤΗΣ 6ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ
13 Φεβρουαρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (8, 14-21)
Κατ’ εκείνο τον καιρό, λησμόνησαν οι μαθητές να πάρουν ψωμιά και δεν είχαν μαζί τους ούτε ένα ψωμί μέσα στο πλοιάριο. Κι ο Ιησούς τους προέτρεπε λέγοντας: “Προσέξτε, φυλαχτείτε από τη ζύμη των Φαρισαίων και τη ζύμη του Ηρώδη”. Εκείνοι συζητούσαν μεταξύ τους, ότι δεν είχαν ψωμιά. Γνωρίζοντας αυτό ο Ιησούς τους είπε: “Τι συζητάτε ότι δεν έχετε ψωμιά; Ακόμα δεν καταλάβατε και δεν εννοήσατε; Έχετε πωρωμένη την καρδιά σας; Έχοντας μάτια, δε βλέπετε; κι έχοντας αυτιά δεν ακούτε; και δε θυμάστε; Όταν έκοψα τα πέντε ψωμιά για τις πέντε χιλιάδες κόσμο, πόσα γεμάτα κοφίνια από περισσεύματα πήρατε;”. Του λένε: “Δώδεκα”. “Όταν έκοψα τα επτά ψωμιά για τις τέσσερις χιλιάδες, πόσα περισσεύματα πήρατε σε γεμάτα καλάθια;”. Του λένε: “Επτά”. Τους λέει τότε: “Ακόμα δεν καταλαβαίνετε;”.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
Τι είναι αυτό που συνήθως κυριαρχεί στη ζωή μας; Η ανησυχία για αυτό που μας λείπει: «λησμόνησαν οι μαθητές να πάρουν ψωμιά και δεν είχαν μαζί τους ούτε ένα ψωμί μέσα στο πλοιάριο. Κι ο Ιησούς τους προέτρεπε λέγοντας: “Προσέξτε, φυλαχτείτε από τη ζύμη των Φαρισαίων και τη ζύμη του Ηρώδη”
Μπροστά στην έλλειψη άρτου, οι μαθητές μοιάζουν να είναι κουφοί στα λόγια του Ιησού. Δεν μπορούν να καταλάβουν τι τους λέει γιατί είναι τόσο πολύ απορροφημένοι σε αυτό που πιστεύουν ότι είναι το πιο σημαντικό. Είναι αυτό που συμβαίνει πολύ συχνά και σε μας όταν η ζωή ανατρέπει τις προτεραιότητές μας και μας κάνει όλους μας να ζούμε κυρτωμένοι πάνω από τις εύλογες ανησυχίες, οι οποίες όμως σε κάποια στιγμή μετατρέπονται σε πραγματική παράνοια και παραλύουν την ζωή μας.
Είναι η ίδια δυναμική που ζουν οι μαθητές: από τη μια γνωρίζουν ότι ο Ιησούς είναι εκεί, αλλά από την άλλη ζουν σαν Εκείνος να μην ήταν εκεί. Ο πρακτικός αθεϊσμός είναι αυτός που μετατρέπει τη ζωή μας σε κόλαση, μας μετατρέπει σε πιστούς της θεωρίας. Εμείς γνωρίζουμε με το μυαλό μας ότι δεν είμαστε μόνοι αλλά ζούμε σαν να είμαστε μόνοι μπροστά στα προβλήματα.
Γι’ αυτό ο Ιησούς προσπαθεί να υπενθυμίσει στους μαθητές του το επεισόδιο του πολλαπλασιασμού των άρτων και των ψαριών: “Τι συζητάτε ότι δεν έχετε ψωμιά; Ακόμα δεν καταλάβατε και δεν εννοήσατε; Έχετε πωρωμένη την καρδιά σας; Έχοντας μάτια, δε βλέπετε; κι έχοντας αυτιά δεν ακούτε; και δε θυμάστε; Όταν έκοψα τα πέντε ψωμιά για τις πέντε χιλιάδες κόσμο, πόσα γεμάτα κοφίνια από περισσεύματα πήρατε;”. Του λένε: “Δώδεκα”. “Όταν έκοψα τα επτά ψωμιά για τις τέσσερις χιλιάδες, πόσα περισσεύματα πήρατε σε γεμάτα καλάθια;”. Του λένε: “Επτά”.
Και τους είπε: «Ακόμα δεν καταλαβαίνετε». Μερικές φορές θα ήταν αρκετό να θυμόμαστε με πολύ αλήθεια το πώς ο Κύριος μας έχει ήδη βοηθήσει στο παρελθόν. Αν θυμόμασταν όλες τις φορές που έχουμε ξεπεράσει τις δυσκολίες, τότε ίσως θα θυμόμασταν να πούμε και στον εαυτό μας: «γιατί να μην με βοηθήσει και αυτή τη φορά;». Αυτό το είδος αμνησίας για το καλό που έχουμε λάβει μας κάνει να ζούμε άσχημα το παρόν.
Προσευχήσου……
Κύριε,
νιώθω, πως μ’ αγαπάς
κι ότι κι αν μου συμβεί
μ’ Εσένα τώρα πια,
τίποτα δεν φοβάμαι……
Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
