ΠΕΜΠΤΗ ΤΗΣ 5ης ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ
8 Φεβρουαρίου 2024
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
Ανάγνωσμα από το κατά Μάρκο Άγιο Ευαγγέλιο (7,24-30)
Κατ΄εκείνο τον καιρό, αναχώρησε ο Ιησούς και πήγε στα σύνορα της Τύρου. Μπήκε σε ένα σπίτι δεν ήθελε να τον αντιληφθεί κανείς, αλλά δεν μπόρεσε να κρυφθεί. Κι όταν άκουσε για εκείνον μια γυναίκα που είχε η μικρή της κόρη ακάθαρτο πνεύμα, πήγε κι έπεσε στα πόδια του. Η γυναίκα αυτή ήταν Ελληνίδα, συροφοινίκισσα στην καταγωγή. Και τον παρακαλούσε να διώξει το δαιμόνια από τη θυγατέρα της. Κι ο Ιησούς της είπε: “Άφησε πρώτα να χορτάσουν τα παιδιά, αφού δεν είναι σωστό να πάρουμε το ψωμί των παιδιών και να το ρίξουμε στα σκυλάκια”. Εκείνη όμως του απάντησε και του είπε: “Κύριε, και τα σκυλάκια κάτω από το τραπέζι τρώνε από τα ψίχουλα των παιδιών”. Τότε της είπε: “Για το λόγο που είπες, πήγαινε, βγήκε το δαιμόνιο απ’ τη θυγατέρα σου”. Κι όταν έφθασε στο σπίτι της, βρήκε το παιδί στο κρεβάτι και το δαιμόνιο να έχει βγει.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
«Μπήκε σε ένα σπίτι δεν ήθελε να τον αντιληφθεί κανείς, αλλά δεν μπόρεσε να κρυφθεί».
Όταν ο Ιησούς μπαίνει στη ζωή ενός ανθρώπου είναι αδύνατο να παραμείνει κρυφός, γιατί αυτό που αλλάζει σε αυτό το άτομο είναι η ίδια η ποιότητα ζωής. Είναι όπως όταν περνάς λάδι στο ξύλο: είτε το θέλεις είτε όχι, από εκείνη τη στιγμή το ξύλο λάμπει, αντανακλά το φως, είναι πιο ζωντανό.
Αν δεν φαίνεται ότι είμαστε χριστιανοί από την ποιότητα της ζωής μας αλλά μόνο από τα λόγια μας, τότε ο χριστιανισμός μας είναι μόνο θέμα λίγο πολύ πειστικών λόγων, αλλά δεν είναι ο αυθεντικός χριστιανισμός του Ιησού Χριστού. Όμως το σημερινό Ευαγγέλιο, ενώ ξεκινά με αυτή τη λεπτομέρεια, θέλει να εστιάσουμε το βλέμμα μας στην ιστορία μιας γυναίκας. Είναι μια Ελληνίδα μητέρα Συρο-Φοινικικής καταγωγής, μια αλλοδαπή η οποία βρίσκεται σε απόγνωση εξαιτίας του πόνου για την κόρη της και πηγαίνει στον Ιησού για να τον παρακαλέσει να τη βοηθήσει.
Αλλά η απάντηση του Ιησού είναι αποκαρδιωτική: “Άφησε πρώτα να χορτάσουν τα παιδιά, αφού δεν είναι σωστό να πάρουμε το ψωμί των παιδιών και να το ρίξουμε στα σκυλάκια”. Από την πίστη είμαστε συνηθίσει να δεχόμαστε μόνο χάδια. Φανταζόμαστε μόνο την τρυφερότητα του Ιησού. Αλλά όταν η πίστη αντιμετωπίζει κάποιες σκανδαλώδεις εμπειρίες όπως το αίσθημα ότι δεν εισακουγόμαστε, ότι νιώθουμε αποκλεισμένοι, παραμερισμένοι, εγκαταλελειμμένοι, τότε εγκαταλείπουμε την εμπειρία της πίστης και δεν θέλουμε να ξανακούσουμε γι ‘ αυτήν.
Ξεχνάμε, ωστόσο, ότι το να έχεις πίστη σημαίνει να ξέρεις να επιμένεις ακόμη και όταν το να πιστεύεις φαίνεται πιο δύσκολο. Η γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου μας δίνει ένα τεράστιο μάθημα σχετικά με αυτό: «Εκείνη όμως του απάντησε και του είπε: “Κύριε, και τα σκυλάκια κάτω από το τραπέζι τρώνε από τα ψίχουλα των παιδιών”. Τότε της είπε: “Για το λόγο που είπες, πήγαινε, βγήκε το δαιμόνιο απ’ τη θυγατέρα σου”. Κι όταν έφθασε στο σπίτι της, βρήκε το παιδί στο κρεβάτι και το δαιμόνιο να έχει βγει».
Να λοιπόν τι σημαίνει να πιστεύεις: να εμπιστεύεσαι τον Θεό ενάντια σε όλα και σε όλους. Σημαίνει να ξέρεις ότι μερικές φορές πρέπει να εμπιστευτείς ακόμη και κόντρα στις αισθήσεις και τους συλλογισμούς που μας λένε το αντίθετο και υποδηλώνουν ότι Εκείνον δεν τον νοιάζει τίποτα για μας. Αλλά για Εκείνον είμαστε σημαντικοί πάντοτε.
Προσευχήσου……
Σήμερα ως προσευχή είναι αρκετό να επαναλάβουμε την προσευχή της Χαναναίας γυναίκας. Την προσευχή της Καρδιάς.
Ελέησε με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ.
Ελέησε με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ τον αμαρτωλό…….
Επαναλαμβάνω αργά ξανά και ξανά από καρδιάς αυτή την προσευχή.
(www.episkopisyrou.gr)
