Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2024
ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΠΑΠΑΝΤΗΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν
Επικαλούμαι το Πνεύμα Σου Κύριε, να με καθοδηγήσει και να με φωτίσει.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ
Ανάγνωσμα από το κατά Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (2, 22-40)
‘Οταν συμπληρώθηκαν οι μέρες του καθαρισμού των, σύμφωνα με το νόμο του Μωυσή, έφεραν τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα για να τον προσφέρουν στον Κύριο, όπως γράφει ο νόμος του Κυρίου: “Κάθε πρωτότοκο αγόρι θα ονομάζεται `αφιερωμένο στον Κύριο'”, και να προσφέρουν θυσία, σύμφωνα με όσα λέει ο νόμος του Κυρίου: “ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο νεοσσούς περιστεριών”.
Στα Ιεροσόλυμα ζούσε ένας άνθρωπος που ονομαζόταν Συμεών. Αυτός ο άνθρωπος ήταν δίκαιος και ευλαβής και περίμενε την παρηγοριά του Ισραήλ, ενώ το ‘Αγιο Πνεύμα ήταν πάνω του. Το ‘Αγιο Πνεύμα του είχε πει ότι δεν πρόκειται να δει το θάνατο πριν να έχει δει το Χριστό του Κυρίου. Εμπνευσμένος, τότε, από το ‘Αγιο Πνεύμα, πήγε στο ναό. Κι ενώ οι γονείς έφεραν εκεί το βρέφος Ιησού για να πράξουν γι’αυτό κατά τη συνήθεια που όριζε ο νόμος, ο Συμεών δέχθηκε το παιδί στην αγκαλιά του και ευλόγησε το Θεό και είπε:
Τώρα, Κύριε, άφησε το δούλο σου, να πεθάνει με ειρήνη,
σύμφωνα με το λόγο σου. Γιατί τα μάτια μου είδαν τη σωτηρία σου,
που ετοίμασες μπροστά σε όλους τους λαούς.
Φως που θα φωτίσει τα έθνη
και δόξα για τον Ισραήλ, το λαό σου.
Ο πατέρας του και η μητέρα του θαύμαζαν για όσα λέγονταν γι’αυτό. Τότε ο Συμεών τους ευλόγησε και είπε στη Μαριάμ τη μητέρα του: “Αυτός βρίσκεται εδώ για την καταστροφή και για την ανάσταση πολλών στον Ισραήλ και θα είναι σημείο αντιλεγόμενο, με σκοπό να αποκαλυφθούν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών. Κι εσένα της ίδιας, ρομφαία θα διαπεράσει την ψυχή σου”.
Ήταν εκεί και κάποια ‘Αννα, προφήτισσα, κόρη του Φανουήλ, από τη φυλή του Ασήρ. Αυτή ήταν προχωρημένη σε ηλικία κι είχε ζήσει με τον άνδρα της επτά χρόνια από το γάμο της. ‘Ηταν χήρα, περίπου ογδόντα τεσσάρων ετών, και δεν απομακρυνόταν από το ναό, αλλά λάτρευε το Θεό νύκτα και μέρα με νηστείες. ‘Εφθασε εκείνη ακριβώς την ώρα και δοξολογούσε το Θεό και μιλούσε για το παιδί σε όλους εκείνους, οι οποίοι περίμεναν τη λύτρωση της Ιερουσαλήμ.
‘Οταν τέλεσαν όλα εκείνα που ήταν σύμφωνα με το νόμο του Κυρίου, επέστρεψαν στη Γαλιλαία, στη πόλη τους τη Ναζαρέτ. Και το παιδί μεγάλωνε και δυνάμωνε, γεμάτο σοφία και η χάρη του Θεού ήταν πάνω του.
Λόγος του Κυρίου
Στοχασμός (don Luigi Maria Epicoco)
Η Εορτή της Υπαπαντής του Κυρίου (της παρουσίασης του Ιησού στο Ναό) μας παρακινεί να συλλογιστούμε μερικές σημαντικές πτυχές της ζωής μας.
Η πρώτη είναι ακριβώς η πράξη της προσφοράς με την οποία οι γονείς του Ιησού, εκπληρώνοντας την παράδοση, φέρνουν τον Ιησού στο Ναό: όπως γράφει ο νόμος του Κυρίου: “Κάθε πρωτότοκο αγόρι θα ονομάζεται `αφιερωμένο στον Κύριο'”, και να προσφέρουν θυσία, σύμφωνα με όσα λέει ο νόμος του Κυρίου: “ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο νεοσσούς περιστεριών”.
Το να δίνουμε στον Θεό το καλύτερο μέρος της ζωής μας, από αυτό που μας συμβαίνει, από αυτό που μας δίνεται, δεν σημαίνει να στερούμε τον εαυτό μας από αυτό, αλλά να το σώζουμε.
Στην πίστη όλα λειτουργούν έτσι: όλα όσα προσφέρονται στον Θεό γίνονται σωτηρία. Με αυτή την έννοια, η πράξη της προσφοράς δεν είναι ένας τρόπος να «πληρώσουμε» για την καλοσύνη της θεότητας (αυτή είναι η ειδωλολατρική νοοτροπία), αλλά να αναγνωρίσουμε ότι ακριβώς επειδή ο Θεός είναι αξιόπιστη Αγάπη, όλα όσα Του δίνονται γίνονται ένα αξιόπιστο αγαθό.
Με αυτή την έννοια, τα καλύτερα πράγματα στη ζωή μας, αλλά τολμώ να πω ότι και τα χειρότερα, αν Του δοθούν, μπορούν να γίνουν λύτρωση. Έτσι, αν υπάρχει κάτι όμορφο στη ζωή σας, μην το ζείτε με κατοχή, αλλά προσφέρετε το σε Αυτόν. Αν τύχει να υποφέρεις για κάτι, μην συνεχίσεις να υποφέρεις σαν να επρόκειτο να τον αντιμετωπίσεις μόνος σου, αλλά πρόσφερέ το σ’ Αυτόν, και από εκείνη τη στιγμή αυτός ο πόνος θα αρχίσει να συμβάλλει για το δικό σου καλό.
Στο επεισόδιο που μας διηγείται το σημερινό Ευαγγέλιο, προστίθεται η μαρτυρία δύο ηλικιωμένων: του Συμεών και της Άννας. Αντιπροσωπεύουν δύο στάσεις που τόσο συχνά χάνουμε στη ζωή: προσδοκία και έπαινο.
Ο Συμεών είναι αυτός που ήξερε να περιμένει όλη του τη ζωή, χωρίς να μετατρέπει την προσδοκία σε απαίτηση. Η Άννα είναι αυτή που, παρά τον πόνο, δεν μετέτρεψε τον πόνο της σε απογοήτευση αλλά σε έπαινο.
Γνωρίζοντας πώς να περιμένουμε και γνωρίζοντας πώς να αποδώσουμε ευχαριστίες είναι οι δύο στάσεις που πάντα μας θέτουν σε θέση να συναντήσουμε τον Ιησού.
Προσευχήσου……
Κύριε,
άνοιξε τα μάτια στο βάθος της καρδιάς μου!
ώστε εγώ να σε αναγνωρίσω ως Σωτήρα:
ως Εκείνον που διαλύει τους φόβους μου,
τις αγωνίες μου, τις θλίψεις μου,
αλλά και ως Εκείνον, ο οποίος είναι
ατελείωτη Αγάπη, και ο οποίος είναι
και σήμερα εδώ πλάι μου
για να με απομακρύνει από το κακό
και να με σώσει. Αμήν.
(www.episkopisyrou.gr)
